BÖLÜM 9-SESSİZLİK BOŞA!

...ALLAH,TÜM ŞEHİTLERİMİZİ CENNETİNE ALSIN.VATAN YOLUNDA ÖLEN ASKERLERİMİZİN,DOKTORLARIMIZIN,ÖĞRETMENLERİMİZİN,KADINLARIN,ÇOCUKLARIN,ADAMLARIN,YAŞLILARIN RUHU ŞAD OLSUN.

(amin)

Eslem'in bayılmasıyla ben ayılmıştım.Şimdi öylece çöküp ağlayamazdım.Odaya girip Turan'ın getirdiği çantamdan kıyafetlerimi giydim.Doktorların belgelerini imzalayıp taburcu olmak için resmi işlemleri tamamladım.Hemşire odadan çıktıktan sonra Turan'la odada tek kaldık.Gözlerinin buğulu olması onun 10-20 dakikaya kalmaz ağlayacağına işaretti.Hızla ona sarıldım.Onun yanaklarından,burnundan,çenesinden,saçından heryerinden öptüm.Oda benim anlımı öptü.Sıkıca tekrar sarıldım."Komutan'ın olarak emrediyorum.Sevgilinin sana çok ihtiyacı var.Bir an önce aynı eve çıkmamız gerekiyor.Sana sarılıp uymam gerekiyor."dedim."Emredersiniz Komutanım.Komutanım Albay'dan haber geldi,2 ay izinliymişiz,acil bir durum söz konusu olmadığı sürece alay'a görev için gitmeye gerek yokmuş."dedi."Hı hı"dedim.Odadan ayrılırken yere bıraktığım çantaya uzandım.Tam kaldırdığımda acı ile inledim.Omzumdan vurulduğumu unutmuştum..

Turan hemen elimden çanta yi aldı ve diğer eliyle benim elimi kavradı.Hastanedekilere veda ettikten sonra,Alay'a gittik.Çünkü şehit töreni vardı.

Alay'a vardığımızda koğuşa girdik.Bir çok yatakta Türk bayragı vardı.İstemsizce hüzünlendim.Kendi dolabımın önüne geçip askeri üniformamı giydim,başıma bereyi taktım.Sonra Tim'i toplayıp bahçeye tören için indik...

🐺🩹🇹🇷

Sıra sıra askerlerinin tabutları tam önümden geçti.Anaları,eşleri,babaları,çocukları...Hepsi buradaydı.

En sona Muhammed Ali'nin törenini bırakmışlardı.

Muhammed Ali'yi yani Eslemci(lakabı)'yi ayrı bir değeri vardı benim gözümde.

Zamanında onu intihar edecekken ben kurtarmıştım,sadece hayatını değil tüm yaşamını kurtarmıştım.23 katlı ucu zar zor gözüken binanın çatısına çıkmış elinde gülü ile kenarda atlamak için dakika sayıyordu.Onu fark ettiğimde hemen yukarı çıktım.Sessizce kapıdan geçip tam arkasında dikildim.

"Ney üzdü seni bu kadar?Bu koca binada atlatacak kadar kim ne yaptı sana?"dedim.Sesimden kız olduğumu anlamıştı."Boşver abla.Değerim kalmadı bu dünyada,ölüm en doğru yol."dedi.Güldüm."Neler yapmadılar ki?Sevdiğim kıza aşkımı ilan ettim,beni reddetti.Hadi kendi kararıydı,ama sonra babası eve gelip beni öldürmeye çalıştı.Canimdan çok sevdiğim abim beni yaralayarak terk etti.Daha ne olsun?Kıza 7 yıldır aşıktım ve abla."dedi.Hızla onu karnından tutup arkadan geriye yatırdım."Bak bana!Bunlar geçerli bir sebep değil!Anladın mı?Bırak sevmesin seni,terk etsin abinde.Dünyanın sonu değil!Eğer ölmek için gerćek bir sebep arıyorsan eğer küçüklük hayalin olan asker olursun.Şehit olursun,en azından boş yere değilde Vatan'ın için ölmüş olursun!"dedim.Ağlak gözleri adeta bir baraj misali boşalmaya başladı ve kalkıp bana sarıldı."Çok yoruldum abla.Dayanamıyorum artık,yardım et.Kurtar beni."dedi.Hıçkırarak ağlamaya devam etti."Bende askerim.Sana yardımcı olurum.Akademiye gir,oku okulunu.Heba etme gençliğini bir sevda için."dedim."Abla senin adın ne?"diye sordu."Asker olup seni bulacağım"dedi."Bulduğunda belki tanimazsin"dedim."386xk diye hatırla."deyip bende ona sarıldım.O günden sonra Aliş Akademi sınavına girdi,başarıyla geçti.Okulunu tamamlayıp asker oldu.2 sene sonra ise benim Tim'ime geldi.Onu anında mavi gözlerinden tanıdım.Beni ilk gördüğü an tanımadı.Çünkü üstünden 6 yıl geçmişti.Ama ben tanımıştım onu.O zamanlar Teğmen'dim.Onun yanına gidip kendimi tanıttım."Ben senin yeni Komutan'ın 386xk.Sende Muhammed Ali Erbilen."dediğimde Tim'de kiler bana anlamaz gözlerle bakmıştı ama o anlamış ve bana sıkı sıkı sarılmıştı.

Onu reddeden kız Eslem,yıllar sonra Aliş'in kapısına dayanmıştı."Aşığım sana Aliş.Evlen benimle!"demişti.Ali ona hâlâ aşıktı..Sevgili oldular,yıllarca sevgili kaldılar ve 2 sen öncesinden nişanlandılar.Ali'nin sürekli operasyona gitmesi,görevinin olması yüzünden bir türlü evlenememişlerdi.Ama Eslam asla isyan etmedi,onun arkasında durdu,ona destekçi oldu.Onu sevdi.Sırf aşkları yüzünden tüm TSK aleminde lakabı "Eslemci"diye anılırdı.Şimdi ise Eslem'ci boş yere ölmemiş,Vatan'ı için ölmüştü.Eslem'i bile arkasında bırakarak....

28.07.2024 HakkariDerecik Operasyon Öncesi:

"Komutan'ım,eğer ben bu operasyonda şehit düşersem,Eslem'e söyleyin;Hatırası olan tüm eşyaları saklasın.Başka biriyle evlensin,ama o da asker olmasın.Bir daha o acıyı yaşamasın."dedi.

"Olum manyak manyak konuşma.Tövbe tövbe."

"Olsun komtanım siz yinede aklınızda bulunsun."

"Ya sabır ya selamet."

O an aklıma dediği şey gelmişti.

"Şehit Al!"sesiyle irkildim.Düşüncelerden çıkmam gerekiyordu.Sessizlik Boşaydı.

"Sağ,sola dön!İleriye Marş Marş!"sesleri kulağıma doldu.

Eslem yere çökmüştü.Karnını okşuyordu.

Hassiktir.

Eslem hamileydi.Bunu daha önce hastanede

"Bebeğimizle beni niye bıraktın?"sözünden anlamalıydım.Ama o an çok kötü bir haldeydim.Hiçbirşey anlayamamıştım.

Eslem ağlamıyordu,öylece töreni izliyordu.

Ağlamamam lazımdı.Koskoca binbaşı

Mavi,Alay sınırları içinde onlarca asker ve komutan'ın arasında Şehit töreninde ağladı.Dedirtmezdim.Çünkü daha önce onlarca şehit vermiş,törenini izlemiştim.

Tören sonunda herkes dağılırken ben Eslem'in yanına gittim.Bana baktı"Kızımda babası gibi asker olsun.Olur mu?"dedi hemen."Olsun,ne hayırlıysa o olsun Eslem kardeşim."dedim.

"Eslem dur,sana birşey diyeceğim.

Bak...Muhammed Ali iyi bir çocuktu,sana o kadar aşıktı ki yıllardır lakabı Eslemci idi.Koskoca TSK'da bile Eslem'ci Erbilen diye çağırırlardı.Onu 23 katlı bir binanın tepesinde intihar edecekken ben kurtardım,yıllar önce.Sana olan aşkı 13 yaşından başladı be Eslem.Ağızından başka kelime çıkmazdı Eslem'imde Eslem'im,Acaba Eslem ne yapıyordur,Eslem şuan nerede acaba falan diye yani.Düşmezdi dilinden."dedim.Gülümsedi."Sen hep gül isterdi.Operasyondan önce bana bir şey söyledi.."dedim ve anlattım.Gülümsemesi derinleşti söylediğim şeyden sonra.Kısa bir süre sonra koşarak koğuşa girdim.Çoğu kişi memleketine gidiyordu.Bende bir kaç parça eşya alıp Turan'la askeri lojmanlardan birini ayarladık.2+1 kutu tarzıydı

Zaten lojmanlarda genellikle aileler kalırdı.Bizde yakında nişanlanacaktık sonuçta.

Eve girip kısaca gezmeye başladım.

Giriş kapısının ardından sağda lavabo solda askılık ve terliklik vardı.Tam karşıda mutfakla birleşik salon vardı.Mutfağın sağındaki koridordan ilerledik.Biraz ileride sağda banyo,tam karşısında boş bir oda koridorun sonunda ise bir oda daha vardı."Birlikte aynı odada kalacağız değil mi Yiğit?"dedim.Ona ilk defa Yiğit diyordum.

"Tabikide,seni yanımda yatırmam lazım."dediğinde gülümsedim.

"Hadi alışverişe!Koş koş koş!"dedim.Koşarak asansöre koştum.7.katta soldaki daireydi bizimki.Heyecanımı fark etmiş olmalı ki o da koştu.Asansörün 0 düğmesine bastım.4. katta durdu,yüksek ihtimal birisi basmıştı.

Kapı açıldığında gördüğüm kişi ile ağızımın beş karış açılıp Turan'ın kucağına bayılmam bir oldu...

🩹🇹🇷💫🐺💖🫀