Çoçukluğum gözümün önünden film şeriti gibi geçerken elimden hiçbir şey gelmiyordu. Kurtulmak için çığlıklar atarken sesim çıkmıyordu. Yardım etmek için çırpınan benliğim hareket edemiyordu. Sanki bir kilit vardı görmediğim. Bağlanmıştım o sokağa, kilit vurulmuştu çıkış bildiğim kapıya. Duvarlar üzerime üzerime geliyordu. Dostum dediğim herkes bir yol ayrımındaydı, hangi yoldan devam edersem birini kaybedecek gibi hissediyordum.

Bilinmeyen numara: Gönlünüz boş mu? (05.40) Kalp Sızım: Af buyurun? (05.53) Bilinmeyen numara: Gönlünüz diyorum, herhangi bir hanım için atıyor mu? (05.54)

Kendi hayel gücümden kaynaklanmıştır. Kitapta geçen herşey hayel ürünüdür