Sen Yokken Yarım Kaldım

Yeni bölümden sevgilerleeee

Ayol oy vermeyi unutmayın he seviyorum sizi...

Yorumlarınızla beni taçlandırın bebeklerim...

💕💕💕💕💕

*******

Mirzadan

Sanki yaşam enerjim sönmüş gibiydi.

Çünkü o yanımda yoktu tam olarak 15 saattir haber yoktu sanki yer yarılmışta içine girmişti.

Kamera kayıtlarına bakılmıştı fakat hiçbir iz yoktu.

Zaman ilerledikçe daha çok endişe ediyordum. Neredeydi kim kaçırmıştı.

Kamera görüntüleri aklıma geldikçe sinirlerim hopluyordu.

Resmen yolunu kesip arabaya tıkmışlardı onu. Canı yanıyor muydu iyi miydi hiçbirşey bilmiyordum. Öylece deli dana gibi dolanıyordum.

Sanki o gittiğinde beraberinde kalbimden bir parça da onunla gitmişti.

Tüm gece uyumayıp karakolda sabahlamıştım. Araya eski tanıdıkları sokmak zor olmamıştı neredeyse birçok insanı seferber etmiştim.

Düşüncelere dalmış öylece duvara bakarken önüme bir telefonun ekranı düştü.

" Abi sabahtan beri mahir özden diye biri arıyor bir bak istersen. " Dedi ahmet

Elindeki telefon sunaya aitti peki mahir özden kimdi...

Ve neden sunayı arıyordu.

Hızla telefonu açtım zaten çok gergindim o nedenle telefonu açar açmaz karşımdaki kişiye çıkışmaya başladım.

" Kimsin sen? " Dedim sabırsız bir tonla.

" Asıl siz kimsiniz Alçinin telefonu neden sizde. " Dedi aynı benim gibi sabırsızdı o da.

" Kocasıyım ben şimdi söyle sen kimsin.

YOKSA SEN Mİ KARIMI KAÇIRDIN LAN... NERDE LAN KARIM KONUŞ. "

Dedim bağırarak oturduğum yerden kalkarak odada volta atmaya başladım.

" Ne kaçırılması brnim bir ilgim yok ben iyi mi diye aramıştım. babasından kaçmasına yardım eden benim zaten neden ona zarar verecek birşey yapayım.

Şimdi şu işi anlat bakalım yağız oğlan neler oluyor. " Dedi sukünet dolu sesiyle.

Mirza derin bir nefes çekti ciğerlerine o yokken nefes almak bile zuldü oysaki.

******

Mirza mahir beyciğime durumları anlatadursun bizde üzümlü kekim sunaya bir bakalım.

******

Suna'dan

Gözümde yaş kalmamıştı. Saatler geçmek bilmiyorduo iki şerefsiz gittikten sonra yanıma bir daha kimse uğramamıştı.

Zaman kavramım kaybolmuştu saat kaç bilmiyordum. Acıkmış ve susamıştım.

Elim kolum bağlanmış gibi oturmuş geceyi bekliyordum

Trabzon'da olduğum kesindi babam borusunun öteceğiz yere götürürdü tabiki. Trabzonda sözü geçerdi devranında varlığıyla güçlenmişti burada.

Etraftaki malzemelerden pek birşey çıkmamıştı fakat metal bir çubuk işimi görürdü birde fener buldum bunlar ormanda işime yarardı zira

ayı kapanları kurulu bir ormanda

öylece dolaşamazsın

burası trabzon ormanlarıydı.

Heryerde kapan olabilir di

Beni böyle basit bir yerde iki üç korumayla bıraktığına göre beni eskisi gibi sanıyordu. Korkak sessiz ne isterse onu yapan o kız sanıyordu ama değildim.

Ben ait olduğum yere dönecektim

Bulduğum eşyalatı yanıma koyarak oturdum ve karanlığın üstümüze çökmesini bekledim.

*******

MİRZADAN

Mahir bey ile konuşmamızın ardından saatler geçmişti kendisi de bütün bağlantılarını kullanarak bana destek oluyordu. Fakat hala birşey bulamamıştık.

Saatlerdir uykusuzdum tek lokma yememiştim annemde perperişandı her dakika arıyordu. Keşke gitmesine izin vermeseydim diye sayıklayıp durmuştu.

Ama keşkeler hiç birşeyi çözmüyordu.

Sunanın telefonu tekrar çaldı. Mahir bey arıyordu. Vakit kaybetmeden telefonu açtım.

" Alo Mahir bey... " Dedim

" Yağız oğlan ben buldum. "

Dedi. Oturduğum yerden hızla ayağa kalktım.

" Buldunuz mu suna iyi mi nerede. Mahir bey söyleyin. " Dedim. Heyecanla katım bulunmuştu.

" Sakin ol oğlum birkaç duyum aldım güvendiğim adamlardan devran ve Serhat şerefsizi beraber bir depoya gitmişler. O şerefsiz sunayı Trabzon'a getirmiş belliki. Oldukça keyifliymiş serhat devran da öyle. Buraya gelsen iyi olur. "

Mirza ise duyduklarından sonra büyük bir küfür savurdu.

" Geliyorum tamam. " Dedim içimde kıvılcımlanan öfkeyle.

" Seni havalimanından alırım. "

"Tamam." Dedim ardından hızla karakoldan çıktım.

Arabaya binerek havalimanına doğru sürdüm.

Trabzon'a en erken bilet iki saat sonrayaydı.

Ben uçak saatini beklerken Mahir beyle de irtibat halindeydim o da suna o depoda mı diye araştırma yapıyordu .

1 buçuk saatlik uçak seyahati sonrasında

Tranzondaydım. Havalimanının çıkışına geldiğimde Mahir beyi kendi telefonumdan aradım.

" Alo" Diye karşılık aldım.

"Alo Mahir bey ben Mirza havalimanının çıkışındayım. Geldim ben. "

Dedim ardından bir korna sesi duydum başımı kaldırdığımda iki siyah BMW nin karşımda durduğunu fark ettim.

Sürücü Kapısı açıldı ve içeriden bir şöför diye düşündüğüm kişi çıktı ve benim binmem için kapıyı açtı derin bir nefes aldım ve araca bindim.

Karşımdaydı işte...

Mahir özden tam karşımda duruyordu.

tek kaşını kardırarak beni süzdü.

" Demek mirza sensin. " Dedi.

Bense Sunaya ulaşamadığım her an panik içindeydim.

" Şuan tanışmanın pekte sırası değil Mahir bey. Karımı bulmak istiyorum hemen. " Dedim sabırsız bir tonda.

" Tam emin olamamakla birlikte o depoda olduğunu düşünüyorum gidip bakmakta fayda var. Ayrıyetten bana attığın kamera kayıtlarındaki arabaya benzer bir arabanın o depoda olduğunu saptadık.Ama bu bir olasılık yine de değerlendirmeye değer. "

Dedi benim aksine o çok sakindi.

" Tamam gidelim o zaman. " Dedim.

Ardından başımıcamdan dışarıya çevirdim yibe yağmurlu bir gündü.

Bekle Suna bekle geliyorum ...

Sana geliyorum

******

Suna'dan

Hava kararmıştı artık sabah yaptığım gibi döküntüleri üst üste koyarak cama eriştim

ardından camın kırık kısmından bedenimi dışarı sallandırdım

o sırada kırık camlardan biri avucumu kesmişti fakat bu acıyı umursayacak durumda değildim

Etrafı son bir kez kontrol ettikten sonra elimdeki metal çubuğu çimlere doğru fırlattım

ardından bende kendimi aşağı doğru bıraktım.

' ahh ' diye sızlandım atlamanın şiddetiyle biraz sağ ayak bileğim incinmişti ama anın adrenaliniyle acısını bile hissedemiyordum.

Yere attığım sopayı alarak ormana doğru koştum hem hızlı hemde sessiz olmam gerekiyordu. Hırkamın kapşonuyla kafamı örttüm ve montumun fermuarını sonuna kadar çektim. Ormana girdiğimde daha temkinliydim.

Elindeki çubukla yanlış yerlere basmiyim diye kontrol ederek yürüyordum.

1 saate yakın yürümüştüm eminim yokluğum artık fakr edilmişti.

Devam etmem gerekiyordu fakat artık pes etmek üzereydim üşüyordum yorgun ve açtım baş ağrısını söylemiyorum bile.

Bir ağaca yaslanarak soluklandım yağmur hala yağıyordu. Sırılsıklam olsamda pekte umrumda değildi. Ardından bir ses duydum araba sesi olduğu açıktı ama çok zayıf bir sesti.

Sese doğru koştum birkaç dk lık koşmam dan sonra otobana çıkmıştım. Ardından hafif ağaçlı kısımın içine girip o şekilde otoban yolunu takip ettim kötü insanlar da olabilirdi beni bulan o nedenle şehire gidene kadar buna mecburdum.

Otobanı takip etmemin üzerinden ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama küçük bir kasaba tarzı bir yere varmıştım ardından köye girdiğimde bir jandarma arabasını gördüm koşarak oradaki adamlara gittim.

Adamlardan biri beni fark edince o da bana doğru adımladı.

"Yardım edin ben ben kayboldum. " Dedim ağlamaklı bir şekilde dudaklarım titriyordu hem korkudan hemde soğuktan.

" Tamam hanımefendi sakın olun size yardımcı olucaz merak etmeyin. " Dedi beni yatıştırmak ister bir şekilde ardından ekledi.

" Numara biliyor musunuz telefonla hemen bir yakınınıza ulaşalım. " Dedi

Minnetle başımla onayladım

" Kocam... Kocamı arayabilir miyim lütfen. "

Bana verilen telefonla ellerim titreyerek numarayı yazdım ama o kadar titriyordumki numarayı bile zor yazdım.

Adamda anlamış olacak ki hafif bir tebessümle bana baktı.

" İsterseniz durumu ben anlatayım elinize gelip sizi buradan alsın siz buyrun araca geçin hava yağmurlu zaten ben görüşüp geleceğim. " Dedi

Konuşamayacağımın farkındaydım o nedenle başımı salladım.

Arabaya geçmeme başka bir adam yardım etti . Ardından arabaya oturup biraz sakinleşmeye çalıştım kaçmıştım sonuçta

Arabaya binmeme yardımcı olan adam elind emir şu şişesiyle bana döndü. Verdiği suyu afiyetle içtim susuzluktan ölmüştüm.

Ne kadar bekledim bilmiyorum ama dışarıdan isminim bağırılmasıyla başım önümden kalktı ardından bana doğru gelen mirzayla kalbim yerinden çıkmıştı adeta.

Hızla arabadan çıktım ardından sağ ayağımdaki aksamaya rağmen ona koştum canımın ne kadar yandığı önemli değildi koştuğum kişi oysa kör alevlerin üzerinde de koşardım ben.

İkimizde birbirimize koşuyorduk.

Bedenlerimiz birbirine çarptığında benim kollarım onun boynuna onun kolları ise benim belime sarıldı ve o an ayaklarım yerden kesildi adeta.

Sımsıkı sarıldık sanki ayrılacakmışız gibi.

Zaman sanki durmuştu biz öylece sarılırken. Ardından beni yete indirdi ellerini yüzüme uzattı ve gözlerimizi buluşturdu.

" İyi misin güzelim... " Dedi yüzümün her biz karesini öperken. " İyi misin bebeğim sana birşey yaptılar mı. ". Dedi

Bense gözlerimden yaşlar süzülürken başımı iki yana olumsuz şekilde salladım.

" İyiyim ben. Sadece çok korktum bir daha seni göremeyeceğim diye çok korktum. " Dedim ağlamaktan kısılmış sesimle.

" Geçti bebeğim geçti kimse alamaz artık benden seni. " Sakinleştirmeye çalıştı beni.

" Ah Suna Sen yokken yarım kaldım ben yarım kalmış bir masal gibiydim. " Dedi.

Arkadan gelen hafif öksürük sesi ile Mirza benden uzaklaştı bir elin belime sararak beni yanına sabitledi.

Bakışlarım sese döndüğünde onu gördüm.

Mahir özdeni... Yine karşımdaydı ve belliki yine bana yardım etmişti.

Bu adama çok şey borçluydum.

" Teşekkür ederim Mahir bey sanırım beni bulmada Mirza ya yardım ettiniz aksi türlü burada olmazdınız sanırım. "İ

Yüzünde hafif bir tebessüm belirdi.

" Önemi yok Alçin sen iyi misin. " Dedi.

" İyiyim teşekkürler sizin hakkınızı nasıl öderim bilmiyorum bana çok yardımcı oldunuz. " Dedim

O ise sadece başını salladı. Ardından başıyla arabayı gösterdi.

" Hadi binin zaten yeterince ıslandınız bu gece benim misafirimsiniz." Mirza tam itiraz etmek için ağzını açmıştı ki.

" İtiraz kabul etmiyorum. " Diye ekledi ardından arkasını dönerek arabaya bindi.

Mirza ise derin bir nefes çekti ve belimdeki eliyle beni öne doğru itekledi.

Beraber arabaya yöneldik ve arabaya bindik ardından yeni bir fırtınaya doğru savrulduk.

*******

Kestikkkkk

Ay ağlarımmmmmm

Ah ve Suna nedir bu senin çektiklerin....

Kız sakın oy vermeyi ve güzel yorumlarınızla beni mutlu etmeyi unutmayın sizi seviyorum kocaman öptüm

💕💕💕💕