13 bölüm

şuan İstanbul'a gelmiş salonda ailecek oturuyoduk ben resmen halının desenini ezberlemiştim gri renkte çicekler siyah çerçevesi yeşil gül dikenleri derken bana seslene sesle irkildim babam olacak adam konuşuyordu.

" kızım biz seni koruyamadık bizi affet nolur"

" affetsem ne olur zaten artık sizle yalamayacağım bunu zaten size önceden söylemiştim " hemen berke lafa atladı

" hiç bir yere gitmeyeceksin sen bizim kardeşimizsin ve bırada kalacaksın"

" ben kendi kararımı kendim verebilirim " benden sonra hemen aras konuştu

" hmm 16 yaşındaki bir kız kendi kararlarını veremez diye düşünüyorum"

" ozaman sen düşünmeye devam et" diyip kopıya doğru yürümeye başladım ama biri kolumu sıkıca tutu hiç bırakmaz istemiyormuş gibi arkamı döndüğümde elin sahibinin emre olduğunu gördüm

" abla gitmeden olmazmı ben seni daha yeni buldum gitme nolur" sonlara doğru sesi biraz ağlamklı çıkmışyı ve şuan ağlıyordu evet benden sadece iki yaş küçük olmasına rağmen hemde benim yüzümden ağlamasını istemediğim için sarıldım oda karşılık verdi sanki birbirimizi hiç bırakmak istemez gibi

" ben seni bırakmak istemem ama bu ailede bana yer yok emre " bana gerçekten bu evde yer yoktu onların bir düzeni vardı. Mardin'de de öyle benim olmam onlara zarardı hemde fazlasıyla zarardı emreden ayrılıp evden çıktım özgür abımı uzun zamandır aramıyodum acaba ne yapıyolardı belki onlarda yeni kardeşleriyle mutlulardır o yüzden beni arama gereği bile duymamışlardı. Kulaklığımı takıp eskiden çalıştığım kafeye doğru yürüdüm 13 yaşımda orda çalışmaya başlamıştım geçen senede can abimin üniversiteden gelmesiyle beni oradan çıkarmışlardı. Orada benim yaşlarımda bir kız bir erkek arkadaşlarim vardı ama tabi onlar okuyordu kafeye okul çıkışı geliyolardı o zamanlarda başka hiç arkadaşları yokmuş oyüzden benimle tanışmak istediklerimi söylemişlerdi birinin ismi "Cenya" kızın ismi oğlanın ki ise "gökhan" dı ikisi kardeşlerdi gökhan kardeşini gerçekten çok seviyordu bunu uzaktan hiç tanımayan biri bile anlaya bilirdi aralarında sadece iki yaş vardı cenya benim yaşımdaydı abisi de bizden büyüktü Allah var gerçekten yakışıklı çocuktu yıllardır arkadaştık takı cenya lunaparkta düşen gondolda ölmeseydi evet 2 ay önce ailecek gittikleri lunaparkta cenya ailesini ikna edip binmişti ailesi ne kadar gökhanında binmesini istesede cenya tek binmek istemişti onlarda kabul etmişti. 5 dakka sonra gondol nerdeyse ters takla atacak gibi olup tekrar hızla inmişti ve orada düşmüştü. Cenya da Gondor'un altında kalıp ölen iki kişiden biri olmuştu ondan sonrada gökhan yabancı ülkeye anne ve babasıda buraya en uzak şehire taşınmışlardı. Size anlata anlata kafeye gelmiyim zaten içerisi baya kalabalıktı tek bi masa boştu bende oraya oturdum .kafe büyüktü ama insanlar çok fazlaydı ilk defa bu kadar kalabalık görüyordum burayı tam garsonu çağıracaktımki bi el gözümü kapattı.

" kimsiniz bilmiyorum ama eliniz acilen çekin yoksa kötü olacak"

" hmm ne kadar kötü bir şey olabilir ki hanfendi " bu ses çok tanıdıktı ama çıkaramıyordum birde iki kişilerdi galiba çünkü biri arkada anırıyordu diğeride ona kızıyordu

" bana bak seni burda yolmamı istemiyosan çek şu ellerini pis sapık"sonra elini çekti ve sandalyeye oturdular. Bunlar silya ve uraz alahım bu bir şaka olmalı burda ne işleri vardı bunların neden gelmişlerdi

" aaa nazlı çiçeğim bizi gördüğüne sevinmedin mi bakim sen" hala çok şaşkındım ve urazın yüzüne bakamıyordum abilerimin yaptığı şeyden dolayı sadece silyaya bakmaya çalışıyordum ama olmuyordu gözüm istemsizce ona kayoyordu ve oda gözlerini hiç ayırmadan bana bakıyordu bu beni daha çok utanmama sebep oluyordu

"Sevindim tabiki mardin güzeli sevinmez olurmuyum ben hiç sadece biraz şaşırdım nasıl geldiniz"

" abimler tatil yapmamız için annemin yanına gönderdiler bizde senin yanına geldik"

" benim burada olduğumu nerden biliyosunuz peki"

" şöyle biz önce sizin eve geldik sonra içeri girdik ama sen yoktun sonra eren abi telefondaki konuma bakarak bize yerini söyledi" ben hala bu uygulamayı silmem iş miydim ama şimdi silecektim çünkü nerde olduğumu bilmelerini istemiyordum ve bam uygulama silindi

1 saat sonra

silya gille baya otırmuştuk urazdanda özür dilemiştim oda sorun yok deyip numaradını vermişti onlar geç olduğu için kalkmışlardı ama ben biraz daha oturacağımı söylemiştim. Şuan saat 9 a geliyordu kafe biraz olsa boşalmıştı sadece arkadaş grupları vardı ve çoğu erkek ti sadece benle birlikte 4 5 kız vardı saysak tam kalkacak en 4 tane erkek masama oturdu.

" rica etsem masada kalkarmısınız"

( çocukların ismi x olsun)

X1: oo güzelik gel beraber bana geçelim orda rica edersin bana

" gerek yok be zaten kalkıyodum size iyi oturmalar gençler

​X2:sen hiç yorulma ben seni kucağımda her yere götürürüm

Ve o anda birsürü erkek sesi duyuldu

" gel ben seni kucağımda gezdiğim ama dikatt et yanlışlıkla mezara atmıyim" bunu diyen arastı ve diğer abilerinden yanındaydı​ Sonra biri beni sandalyeden kaldırıp kapıya çıkarttı bu merti hemen kolumu ondan kurtardım ve ondan uzaklaştım

" ya sana bir şey olsaydı he ya bişey olaatsı napardık düşündünmü nereye gitmeyi planlıyosun yarım akıllı he"​​