FİNAL

Aşklarım selam sizi beklettim özür dilerim bu bölüm final ve kitap tamamen bitiyor sizinle çok güzel zamanlar geçirdik finali mutlu son yapmak isterdim ama kaderde yokmuş umarım üzülmessiniz 😔🥺

Sabah uyandığımda yanımda kimse yoktu abim uyanmıştı galiba bende hemen kalkıp lavaboyo gittim işlerimi halledip kısa bir duşa girdim bitince hemen üstümü giyip saçımı tarafım kurulamıycaktım gerek yoktu saçımı tararken odanın kapısı caldı giren emreydi dünki halinden eser yoktu

" Abla ben sana öyle baktığım için özür dilerim afedermisin beni" gerçekten bunun içinmi özür diliyordu sadece kötü bakmıştı okadar yani

" Emre kötü birşey yapmadınki niye özür diliyorsun ablacım hem ben seninle küsmedimde üzülme gel " diyince gelip sarıldı bende karşılık verdim onu çok seviyordum niye bilmiyorum ama iyiki benim kardeşim

" Abla saçını kurutmadınmı hasta olucaksın gel kurutalım haydi" diyip kurutma makinemi alıp fişe taktı

(Naz bazen yürüyebiliyor) Bana sandelyeyi işaret edince oturdum oda saçımı kurutmaya basladı okadar nazik davranıyorduki kırılacak bir eşyaymışım gibi işi bitince makineyi geri yerine koydu ve saçlarıma öpücük kondurmaya başlamıştı.

" Hadi gel kahvaltıya inelim sonrada yola çıkıcaz aç kalma abla "

" Ablasının bitanesi sen benimi düşünüyorsun bakım he yerim yerim"kafasını iki yana sallayıp güldü benide hemen kolunun altına aldı

"Seni düşünmüycemde kimi düşüncem fıstığım benim söyle"konuşa konuşa aşağıya gelmiştik herkez burdaydı ama eren abim hariç neredeydi gitmişmiydiki

"Emre,eren abim nerede masada yok"

"He eren abim iş için şehirdışına gitti"ne yani beni görmeden gitmişmiydi neden herkez yavaş yavaş gidiyordu dağılıyorduk resmen.daha fazla kimseyi bekletmeden masaya oturduk ben Berk ve savaşın ortasındaydım

" merak etme eren abin sana bir mektup bıraktı babacım al bakalım" babaım uzattığı zarfı elinden aldım

Meleğime

Bitanem güzel kardeşim eğer şuan bu mektubu okuyorsan muhtemelen ben gitmiş olucam şimdi diyceksinki beni görmeden vedalaşmadan gitti beni hiçmi sevmedi diyebilirsin ama ben seni çok seviyorum bu eve ilk geldiğin andan beri sen gelmeden önce diğer kız bı borcun içine batmış ama ödememis çünkü ödenecek bı para değildi bu evdede en anlaşamadığı kişi bendim o yüzden borcu olan kişilere benim adımı vermiş ama merak etme ben iyiyim eğer bir ay içinde aramadıysam,mesaj atmadıysam,geri gelmediysem yaşamıyorum demektir bu ama sakın ağlama minik bebeğim mektubu okuyorsan ben daha uçaktayım demektir ilk doğum gününde yanında olamadım özür dilerim meleğim iyiki doğdun bebeğim abin

Abim gitmişti hemde o kızın yaptığı bir borç yüzünden şimdide ben sizi arayamassam yada ulaşamasam öldüm demektir diyodu burdaki kişilere ozaman bunu söylememişti çünki hepsi beni izliyordu pür dikkat

" Berke abim ne için gitmiş dedimi"

" Evet dedi arkadaşı kaza geçirmis oyüzden gitmişti nedenki " onlara arkadaşı için gittiğini söylemişti ama bana herşeyi söylemişti bana güvenmişti abim bana güvenmişti pekiya öldüğünde ne diyecktim ben bu yükü nasıl kaldıracaktım.Gözlerim artık dayanamamış yavaş yavaş damla akıtmaya başlamıştı bile ve hatta şuan hıçkıra hıçkıra ağlıyordum mektubu elimde bükerek yırttım ve masadan kalktım dengemi kaybedip düşecek gibi oldum ama hemen toparlamayı başarmıştım.Herkezin gözü üstümdeydi bunu biliyordum

"İkizim iyimisin ne yazmıs abim sana"nediycektimmi?abin eski ikizin yüzünden şuan tehlikede ve eğer bir ay içinde ona ulaşamassak öldümü diyecektim Allah aşkına ne yapacaktım ben şimdi bu yükle nasıl

" Hiç beni sevdiğini herzaman arkamda durduğunu falan söylemiş"

"Yalan söylemeyi kes naz ve bize gerçekleri söyle hadi bekliyoruz " Aras nerden anlamıştı Allah aşkına

"Yalan söylemiyorum ben Aras neden yalan söyliyim ben ya niye "sesim çok fazla çıkmıştı aman banane çokta umrumdaydı ya

" Tamam bağırmayı kesin herkez hazırsa valizlerinizi alın gidelim artık"herkez aynanda tamam deyince hepsi kalktılar mert abim yanıma gelip koluma girdi onunla beraber odama çıkıp valizimi aldık son olarak eksik bir şey varmı diye baktığımda tek eksiğin abim duğunu hatırladım neden herşey üst üste geliyordu Berkay abim beni bıraktı odamı bırakacaktı beni bırakmazdı ama demi o beni seviyor bırakmaz asla

"Nazım eksiğin yoksa çıkalımmı artık" abimi başımla onaylayıp sonkez odaya baktım nedense içinde garip bir his vardı ama bilmiyordum ne hisi aşağıya indiğimizde herkez buradaydı içimde boşluk vardı her an ağlarım

" Tamam herkez buradaysa artık çıkabiliriz bakın bir şey unutmayın"

"Yok Aras unutmadıkta benim aklım hala erende aramadıda bizi niye "

"Çocuk uçakta Berk aramayın sizde" dedikten sonra herkez evden çıktı savaş kapıyı kilitleyince kim kimle gidicek diye konuşuyorlardı şuan

"Tamam susun ben,Berk,naz,mert,çınar benim arabamla gideriz haydi bakalım"ben Aras'ın arabasıyla gidecektim ama o içimdeki his hayla gitmemişti bir şey olacak gibi hissediyorum nedense ya

8 saat sonra

Şuan mardindeydik herkez buradaydı birtek sarkaç yoktu onu bekliyorduk buralar çok güzel hazırlanmıştı ve herşey benimiçindi inanabiliyomusunuz ilk defa birileri benim için bir şey yapıyordu ilk defa

" Evet sarkaçta geldiğine göre herkez burada yıllar sonra bulduğumuz kızımız nazımız hepimizin sana bir hediyesi var şimdi gözlerini kapat ve biz aç diyince aç babacım haydi" babamın dediğini yapıp gözlerimi kapattım süprizi merak ediyordum hemde çok fazla ne olabilirdiki hediye

" Evet şimdi aç bakalım güzel kızım"

Gözümü açtığımda etrafda kimse yoktu ne bir parti alanı ne abilerim,kuzenlerim,annem babam,deden babannem,halam,amcalarım hepsi Yok olmuştu etrafa baktığımda bir odanın içinde olduğumu gördüm tavanda ise bembeyaz göz alıcı bir ışık kolumda bir serum birde koskocaman bir pencere vardı sadece iyide benim burda ne işim vardı herkez neredeydi hadi ama

" Anne baba nerdesiniz abi emre ikizim neredesiniz hani sürpriz nerede bakın birdaha gözümü kapatıyorum 123 açtım ya nerdesiniz savaş hediyeler nerede çıksanıza ortaya bekliyorum benim burda ne işim var Aras gel al beni burdan ya" bağırmama rağmen kimse gelmedi ne abim ne babam nede annme hiçbiri yoktu burada neden birkere daha bağıracakken içeri iki kişi girdi doktor kıyafeti giymişlerd

" Naz iyimisin hadi ne oldu anlat ama sakın bağırma yoksa yine iğne vurmak zorunda kalıcam"ne saçmalıyordu bu kadın Allah aşkına

" Sen kimsin benim ailem nerede abilerim biz doğum günümü kutluycaktık hediye almışlardı bana ama şimdi yoklar nerdeler onlar" artık ağlıyordun hemde hıçkıra hıçkıra

" Naz senin asla bı ailen olmadı sen 7 yaşından beri bu hastanedesin unuttunmu bizi hatırla herşeyi hatırla senin ailen yok hiç olmadıda"

" Saçmalıyorsun benim ailem var hemde çok güzel bir ailem var abilerim ikizim kardeşim kuzenlerim benim bir ailem var yalan söylüyorsunuz bana yalan yalan "okadar kötüydümki gözüm dönmüştü bu kadının dediği herşey yalandı benim bir ailem vardı işte

" Bak yalan söylemiyorum naz sen yıllardır buradasın ve hastasın oyüzden ailen seni buraya bıraktı hatırla buraya ilk geldiğin anı hadi "

Delirmiş olmalılar benim ailem beni buraya bırakmadı işte yalan yalan yalan herşey yalan yalan ailen seni çok seviyor bu kadın hasta sen hasta değilsin sen hasta değilsin ben hasta değilim ben hasta değilim hasta değilim hasta değilsin hasta değilsin

" Yalan yalan yalan benim ailem var benim ailem var ben hasta değilim hasta değilim hasta değilim asıl hasta olan kişi sensin yalancı yalan" kadının koluma vurduğu şeyle gözlerim yavaş yavaş kapandı ve kendimi huzurlu uykuya bıraktım

Bilgilendirme

Arkadaşlar öncelikle anlamayanlar için naz akıl hastası bu küçüklümten beri olan bir şey ailesi onu 7 yaşındayken akıl hastanesine bırakıp gidiyorlar birdahada geri gelmiyorlar nazda halisilasyon görüyor ailesi olduğunu düşünüyor bu yaşadıklarıda nazın kafasınd akurdugu şeyler aslında