Her insan, bir haritanın bilinmeyen köşesinde unutulmuş bir noktadır. Ve bazıları, o unutulmuş noktaları aramakla geçirir ömrünü. Atlas, hatırlayamadığı geçmişinin izlerini sürerken; sadece isimleri değil, duyguları da kaybolmuş bir dünyanın kapılarını aralıyor. Gerçekle hayal arasında ince bir çizgide yürürken, varlığına dair en temel sorulara yanıt arıyor: "Ben kimim?" "Beni ben yapan neydi?" Anılar, kırık aynalar gibi parçalanırken; her parça başka bir hayatı, başka bir gerçeği yansıtıyor. Kaybolanların, terk edilenlerin ve görmezden gelinenlerin hikâyesi onun yolculuğunda vücut buluyor. Bu roman, sadece bir karakterin geçmişe yolculuğu değil… Aynı zamanda unutulanların, bastırılanların ve hatırlanmayı bekleyenlerin çığlığıdır. Unutulanlar Atlası, kendini bulmak için her şeyi kaybeden bir ruhun, sessizliğe yazılmış çığlığıdır. Belki de en çok kendimizi unuttuk. Ve bu kitap, o hatırlayışın ilk adımı.

Öykü ve Mert… Birbirlerini çocuk yaşta tanıyan, aynı sokaklarda oynayıp kalplerine sevdayı daha o yaşta kazıyan iki küçük ruh. Ama hayat, masum aşkları sınamayı sever. Bir gece çıkan yangın her şeyi kül etti — Öykü’nün babasını, yuvalarını ve Mert’in kalbinin en saf köşesini. Yıllar sonra Bursa’nın kalabalığında, biri doktor, diğeri ünlü bir oyuncu olmuş iki ayrı insan... Bir hastane dosyasında karşılaşan iki eski kalp… Adını okuduğunda tüm çocukluğunu hatırlayan bir adam… Ve geçmişin küllerinden doğan bir aşk hikayesi... Aileler, yollar, yıllar… Her şey aralarına girse de, bazı kalplerin yönü hiç değişmez. Çünkü bazı aşklar unutmamayı değil, kavuşmayı hak eder.