53. Bölüm

11-ne oluyor??

Zeynep vural
sadecelerdenzeynep

İnsanlar karanlıktan korkardı ve kaçardı küçükken bende kaçardım akşamları odadan çıkarken bile dikkatli ve temkinli olurdum

 

Hatta çıkmazdım

 

Ama şuan tam bir karanlığın içine düşmüştüm etrafimi sarmış beni cevrelemisti ve bırakmaya niyeti yok gibiydi

 

Peki gerçek düşmanim kimdi?neden buradaydim?

 

Gözlerimden yaşlar akarken Arel sadece beni tutuyordu konuşmuyordu sanki benle birlikte oda acı cekiyor gibiydi onları gordugum süre ne kadardı 1 saat 1dakika belkide 30 saniye bilemiyorum ama o an herşeyi unutmuş ve tamamen dünyadan soyutlanmış hissediyordum

 

Arel 2 kolumdan tutup havaya kaldırdı beni.Ama hislerim yokmuş gibi hissediyordum yataga oturdugumdada aynıydı durum

 

Hadi ama elvin nerde eski neşe

 

Cehennemin dibinde iç ses ve bizde oradayız!

 

Arel kollarımı bıraktığında birkaç saniyelik boşlukta kalmış gibi hissettim ama bu hemen geçti yatağa yattım ve o konuşmadan ben gözlerimi kapadım

 

Parkedeki adım seslerinden anladığım kadarıyla şuanda odadan çıkıyordu son kez gözlerimi açtığımda goz göze geldik mor gözlerini üzerime dikmisti ve yüzümü inceliyordu

 

Her bir kusurumu görüyordu ve sadece bakıyordu gizlerimi kacirdigimda sesli bir şekilde nefesini verdi ve başını sallayarak odadan çıktı

 

Gözlerimi tekrar kapadım ve düşünmeye başladım ne yapacaktım?nasıl kurtulurum buradan?ne kadar daha yasiyacaktim yada yaşayabilecek mıydım?

 

Uyumak..istediğim tek şey uyumak ve herşeyi bir sureluginede olsa unutmakti

 

Yatakta cenin pozisyonu aldığımda bugünü düşünmemeye çalıştım ve uyumak için çabaladım

 

Uykuya dalmak sadece birkaç dakikami almıştı yada ben öyle sanıyordum......

ʕ⁠っ⁠•⁠ᴥ⁠•⁠ʔ⁠っ

Başim feci ağrıyordu ve kendimi kötü hissediyordum mide bulantısı her tarafimi sarmisti sanki zaten başımdaki zonklamaya hiçbir şey demiyorum

 

Gözlerimi acmamla kapamam bir oldu ama kapamıştim sadece....göremiyordum

 

Siktir!bu sefer ne oluyor acaba?

 

Ellerimi bı çırpıda gözlerime goturdum ve ovmaya başladım tekrar açtığımda gözlerimi hala karanlikti hiçbir şey görünmüyordu

 

Yattigim yerden fişek hızı ile kalktım ve ne yapacaktim

 

Ellerimi yatağın yüzeyinde gezdiriyordim ve başlığına tutundum

 

Kımıldamam lazım.

 

Bacaklarımı oynatıyorum. Kaslarım sızlıyor ama hareket edebiliyorum. Sadece… gözlerim hâlâ karanlığa mahkûm.

 

Daha güçlü bir nefes aldım. Bedenimi yukarı kaldırdım, ayaklarımı yere bastirarak güç almaya çalıştım. Bacaklarım titriyor ama beni taşıyorlar fı eb azindan.

 

Kör gibi ellerimi uzatım, odanın içinde yolumu bulmaya çalıştım. Parmaklarım soğuk bir yüzeye çarptı. Kapı.

 

Kapının metal tutamağını yokluyorum. Derin bir nefes alıyorum ve kapıyı açıyorum.

 

Kapıyı acmamla birinin üzerine düşmesi bir oldu ama üzerimde ağırlık yoktu

 

Bir an, kalbimin hızlı atışlarından başka bir şey duyamıyorum. Göğsüme sıcak bir nefes çarpıyor.

 

 

"Arel…" Sesim neredeyse bir fısıltı gibi çıktı ama onun duyduğuna eminim

 

Yani eğer oysa

 

"Ne oluyor yine" dedi sesi sinirli geliyordu

 

Arel beni dikkatlice tutu sonra yavaşça yatağa oturttu. Elleri hâlâ omuzlarımda. Yatağa oturmama yardımcı oldu

 

"Bedelini ödüyorsun." dedi, sesi sert ama yumuşak bir ton taşıyor du.

 

İçimde bir şey sıkışıyor gibi hissediyordum. Göğsümdeki ağırlık daha da çöküyor du sanki . Dudaklarım titriyor.

 

"Bu… nasıl geçecek?" diye soruyorum, gözlerim hâlâ açılmıyor ama yanaklarımdan sıcak yaşlar süzüldüğünü hissedebiliyorum.

 

Arel bir an durdu öylemi nefes seslerini bile duyamamistim sonra kararlı bir sesle konuş tu

 

"Herkesi hazırlayacağım ve dışarı çıkacağız." dedi. "Sonra seni iyileştireceğiz."

 

Sesi o kadar kesin ki, inanmaktan başka çarem yokmuş gibi hissediyorum.

 

"Nasıl görünüyor"

Dedim ama beni duydumu bunu bile bilmiyordum "gözlerim aynımı" dedim fısıltıyla

 

Derin bir nefes verdi "hala çok güzel ler" dedi ve elleri onuzlarimi bıraktı

 

Beni yatağa bırakıp ayağa kalktı, birkaç adım attı ve odadan çıktı

 

Yalnız kalınca, zihnimde yankılanan düşüncelerle baş başa kalıyorum.

 

Ailemi… arkadaşlarımı gördüğüm için mi böyle oldum?

 

Bu… bir bedel mi?

 

Bir an tereddüt ediyorum, sonra dudaklarımın arasından neredeyse fısıltı gibi bir ses çıktı

 

"Değer."

 

Buna değer.

 

 

 

 

 

 

Sizce degermi gardaslarim

 

Bide sizce n

e olucak çünkü artık odadan bu saraydan cikicaz

 

Elvinin gözleri finito olduuu

 

 

Bbbbbb

 

Oy atttt haaa

Bölüm : 01.02.2025 23:10 tarihinde eklendi
Okur Yorumları Yorum Ekle
Hikayeyi Paylaş
Loading...