"2006 Aşkı aramış her gün Olmamış bulmak mümkün Ama seni görünce Vurulacak büsbütün" Bu neydi böyle? Fal işleri tam bir saçmalıktı.

Babamla akşam gizlice mutfakta buluştuğum zamanları hatırlıyordum. Annem`in kendi kızını kıskandığı o günlerin bana bugünün mesajını verdiğini anlamam geç olsa da bugün buradaydım. Savaş alanında, annemin kurduğu çemberin içindeydim. Zeynep`miş benim adım. Ama ben Anna`ydım. İkili isimleri sevmezdim çünkü benim karakterim birdi. Yaparım olur, denerim biter. İstisna mı? Hıhh. İstisna yok. ... Hayatını satranç savaşına benzeten Anna, çevresindekilerilerin birer piyon olduğunu annesi Anastasya`nın darbeleriyle anlar. Hayatı farkında olmadan sırlarla çevrilen ve akıl hastanesine hasta olmadığı halde senelerce yatırılan Anna `nın gözü intikama bulanır. İki yol vardır. Ya doğduğu anda aldığı ilk nefeste öldürülmesi için anlaşma yapan kişileri bulacak ve bunun hesabını soracak ya da kendisini on üç yaşında akıl hastanesine atan annesini bulup öldürecekti. Bu savaşı annesi başlatsa da oyuna dahil olan ve taraflara ayrılan kişilerinde sırları çorap söküğü gibi ortaya çıkınca, işler istenilenin dışında gelişip rayından çıkacaktı. Peki, sen hangi takımdasın? "Karıncayı bile incitmekten korkan kızın içinden, azılı bir canavar çıkarttılar." Wattpad de `Gökyüzü Kadar Yakın` isimli ilk kurgudur.

0537**: Ne oluyoruz, kimsin sen? 0537**: Annemden girip de babamdan çıkacak kadar ne yaptım acaba çok merak ediyorum. Siz: Soruyor musun bir de? Siz: Ulan matematik dersimde aldığım notu aile grubuna atıp `bu kızın haline bakıp Allah`a her gün şükür ediyorum. Ya beni de böyle yaratsaydı?` yazdın ya mal ! 0537**: Ben yazdım? Sizin aile grubuna? 0537**: Arkadaşım gece gece yorma beni yol al. Siz: Kerem beni delirtme! On dakika içerisinde bizde ol. Yoksa sevgilinle yediğin haltları bir bir teyzeme anlatmazsam bana da Laçin demesinler !? 0537**: Biraz daha saçmalarsanız kapınıza gelecek kişi Kerem değil, sapıklığınızdan dolayı polis olacak!

öğeleri içerir, yaşı küçük olanlar uzak dursun. Kimsenin çocuğunu kontrol edememesi, benim mesuliyetimde değildir. Dün gece beni üzmemek -belki de korkutmamak- için bitirmediği lafını bitirdi: "Senin güvenlik anlayışın, benim güvenlik anlayışıma uymuyorsa; benim de kendi isteklerimi devreye sokmam gerekir." Tehdidi zihnimin içinde bir yankı etkisi yarattı. Yine aynı şeyi yapıyordu. Benden çok çok güçlüymüş; aramızda ezici bir fark varmış gibi hissettiriyordu. İsteyerek ya da istemeyerek, o çok kibirliydi; tıpkı Karan gibi. Zehirli dilinden kelimeler dökülmeye devam etti. "Açlıktan bayılacak hale geldiğinde, seni taşımam gerekecek. Ne tuhaf değil mi Eren? O küçük miden varlığıma dayanamadığından bulanıyorsa, seni kollarım arasına almam gerektiğinde ne hale geleceksin kim bilir?" Bunun üstüne ona baktım. Sadece baktım. O da bana baktı. Bu sözleri söylerken, beni kıracağını biliyordu. Yine de yapmıştı. Dudaklarımı yaladım, gözlerimi başka bir yana çevirdim ve sonra tekrar ona döndüm. Düz ve robotik bir sesle, "Geber, piç kurusu." Dedim. Daha fazla yüzüne bakarak kaybedeceğim zamana değmezdi, arkamı döndüm. Kapı kilidini açtığım anda, ansızın gaza bastı ve biz son sürat ilerlemeye başladık.