TANITIM:MÜBREM

YENİ KİTABIMA DESTEK OLURSANIZ SEVİNİRİM CANLAR. EN YAKIN ZAMANDA ZÜMRA'NIN YENİ BÖLÜMÜYLE SİZLERLEYİM :))

KESİT:

“Söz verdin “ dolan gözlerim mavilerinden ayrılmadı.

“Ölsem de bırakmam Tamay” transa girmiş gibi gözlerime bakarak konuşuyordu.

“Cihangir sana güvendiğime pişman etme” sıktığım dişlerimin arasından konuştum. Kaçmak istiyordum arkama bakmadan gitmek ve hiçbir şeyi hatırlamamak neden izin vermiyordu.

“Bundan sonra benim istediğim gibi olacak sevgilim” son sözü kahkaha atmamı sağladı. Sevgilim mi demişti o bana . Başımı salladım hırsla .

“Sen delirmişsin” geriye attığım adımla çıkış yolu aradım. Belki çığlık atarsam adamlardan önce Gülşah abla gelirdi ve bir şekilde kaçardım. Gözleri gözlerimden akan yaşı takip etti. Başını sola doğru yatırdı ve yüzümü taradı derince. Bir anda açtığım ağzım daha çığlık bile atamadan onun eliyle kapanırken ne olduğunu anlayamadan sırtım göğsüne yaslandı.

Dudakları kulağıma yaklaştı. Ayağımı sertçe geriye atmaya çalıştım. Çırpınışlarımdan zerre etkilenmeden karnıma sardığı kolu ile bedenimi daha sıkı yasladı bedenine.

“Değil devlet tüm dünya karşıma gelse yine de vazgeçmem senden. Özür dilerim sevgilim seni sevdiğim için.” Sözleri gözlerimin karanlığa kapanmasına eşlik ederken o an fark ettim elinde tuttuğu gazlı bezi. Umutsuzlukla kapanan gözlerimle bir kez daha lanet ettim kendime. Yine kaçamamıştım onun pençelerinden.