1. Bölüm

Eflinin ağzından.

Urfada savcı olarak ilk iş günüm Karadenizden buraya direkt atandım ve ilk defa savcılığa gideceğim.Üzerimi değiştirmek için yataktan kalktım ve dolabımın başına geçtim. Buralar farklı tabi karadeniz gibi soğuk değil daha sıcak o yüzden üzerime

bunu giydim saçımada hafif fön çektim makyaz olarakta hafif bir makyaj yaptım. Çanta farklı siyah bir çanta aldım ve siyah topuklularımı giyip arabayla adliyeye doğru yola çıktım. Adliyeye vardım herkesle konuştum kaynaştım yapıcağım ve araştıracağım davaları baş savcıdan alıp işe koyuldum. Aradan 3 saat geçti ve karnım acıkmaya başladı öğle yemeği molamda gelmişti zaten arkadaşlardan burada yemek yiye bileceğim yerin konumunu da alıp direkt oraya geçtim. Yemek yedim yemek olarakda iskender yedim ve hesabı ödeyip restoranttan ayrıldım hazır öğle aramda bitmemişken ve yemek yediğim yer merkezde olduğu için biraz dolaşmaya karar vedim.

Dolaşırken bir kalabalıkla karşılaştım bir olay mı olmuş diye bakmaya gittim ve insanların bankta oturup ağayan bir çocuğun etrafında doluştunu gördüm ve hemen olayı öğrenmek için yanlarına gittim.

"noluyor burda"

"kız boran aşiretinin kızı kaybolmuş heralde mllet götürüp aşiretten para koparmak için uğraşıyor maksat götürmek ama amaç para koparmak."

bende kadının dediklerinden sonra küçük kız daha fazla korkmasın diye bağırıp araya girdim.

" Heyy! dağılın"

" sen kimsin bacım sen niye karışıyorsun"

"ben Türkiye Cumhuriyeti savcısıyım kıza birşey olduysada ilgilenmek bana düşer şimdi dediklerimle tatmin olduysanız dağılın buradan yoksa hepinizle karakolda görüşmek zorunda kalıcaz."

dedim ve en azından insanlar dağıldı bende tirtir titreyip ağlayan küçük kıza döndüm.

"Korkma prenses sana benden zarar gelmez adın ne bakıyim senin" dedim cekingen gözlerle bana baktı ve cezap verdi.

" elif "

"tamam elif çok güzel bir ismin varmış seni ailene götürmem için benimle gelebilirmisin"

" annem yabancılarla gitmeme kızar"

" evet yabancılarla gidilmez ve konuşulmaz ama dediğim gibi benden sana zarar gelmez çünkü ben bir savcıyım. Amacım insanları korumak benimle gelirmisin lütfen seni ailene götüriyim ha ne dersin." dedim.

" tamam peki o zaman" dedi.

Ve bende direkt adliyeyi arayıp boranların konağının adresini aldım konağa gitmek üzere yola koyulduk. Konağa varasıya kadar elif korkmasın ve sıkılmasın diye konuşturmak için konular açmaya çalıştım. Nihayetinde konağa vardık kapıda iki adam vardı biri arabaya geldi ve kim olduğumu sordu kısaca kim olduğumu tanıtık içeri konağın avlusuna arabayla girdik fakat okadar çok araba ve koruma vardı ki arabayı nereye koyacağımı şaşırdım.

" Elifçin sana sormadım ama burası demi senin evin " dedim arabadan daha inmeden.

" evet abla burası bu arada abla senin adın ne"

" Eflin canım benim adım istersen artık arabadan inelelim ne dersin." diye sordum ve oda kafa salladı birlikte arabadan indik ve konağın kapısına doğru gittik kapıyı çaldık ve bir hizmetliyle karşılaştık.

" buyrun kimsiniz ve elifin sizin yanınızda ne işi var"

" ben savcı eflin çocuk kaybolmuş ve teslim etmek için buraya kadar getirdim bu konağın hanımı yada ağsı nebiliyim eli teslim ede bileceğim ebeveynleri var mı

"var ama hanımım evde değil birtek yavuz ağa ve bekir ağa var ve onlarda terasta aşiret ağlarıyla toplantı yapıyor ve rahatsız edemeyiz siz elifi bana verin gidebilirsiniz siz"

"ilk olarak elifi size veremem heleki bu kadar koruma varkende etrafta yakını olmadan herangi birine teslim etmem doğru olmaz o yüzden çekilin önümdev ve zorluk çıkarmayın."

" tamam" dedi

"beni toplantının yapıldığı alana götürün. İçeri girerken ayakkabılarımı çıkarmama gerek var mı"

" yok girin böyle"

"peki"

dedim ve elifinde elini tutarak önden giden kadını takip etmeye başladım bir avluya vardık ve terasa çıkmadan kadın bir an durdu.

"benim içeri girmem doğru olmaz ama siz buradan girebilirsiniz." dedi ve bende kafa salladım.

Teras kapısını açıp topuklularımla yürümeye başladım sesle ve ben onlara ilerledikçe hepsinin bakışları bana döndü. Her birinin başında bir koruma duruyordu ve hepsi beni gördükleri gibi silahlarını çıkarıp bana doğrulttu. En başta oturanın sağındaki adam konuşmaya başladı.

"Sen kimsin hele ve senin konağımızda ne işin var hele Elifin yanında."dedi

"Ben Türkiye Cumhuriyeti savcısı Eflin Karasu." dedim ve onlar konuşmadan devam ettim.

" elifi de çarşıda bankta oturup ağluyordu ve insanlar da etrafına toplanmış halde bulup size teslim etmek için getirdim. Ama görüyorum ki bu kadar adamın içine elifi salamam ve bütün silahlar bana dönmüşken ucu aslında gelirken amacım yasal bir işlem başlatmadan teslim etmekti ama görüyorum ki çocuğu teslim edebileceğim güvenilir bir alan yok o yüzden elifi adliyeden teslim ala bilirsiniz."dedim

En başta oturan adam silah tutanlara baş işareti yapıp aya kalktı benim olduğum yere geldi ve elini uzattı.

"ben boran aşiretinin aşiret ağası Yavuz Boran Elifin amcasıyım getirdiğiniz için teşekkür ederiz ama buradan elifi alıp çıkamazsınız izin vermeyiz savcı ağa"

"siz türkiye cumhuriyeti savcısını tehdit mi ediyorsunuz buradan nasıl çıktığımı görürsünüz şimdi." dedim ve elifinde elini tutup terasın kapısına doğru yürümeye başladım ama benden önce tüm korumalar bir anda kapıya gitti ve önümü kesti. arkamı döndüş ve tüm aşiret ağaları ayakalkmış ve bize doğru geiyordu.

"Yavuz ağa söyle şunlara çekilsinler yoksa sonu kötü olur bu işin."dedim

" ne yapa bilirmisin ki savcı hanım anca şikayet edersin ama bu işten sen zararlı çıkarsın." dedi ve beni hafife alıyordu bende kendimi tamamamıyla tanıtmaya kara verdim.

" Ben kendi mi size eksik tanınıttım galiba tam tanıtıyım " dedim tam devam edicektim ki araya girdi.

"tanıt bakalım ne değişicekse" dedi ve tüm ağalar güldü benim şarteller ise tamamen attı ve konuşmaya başladım.

"Evet türkiye cumhuriyeti savcısı olabilirim ama bir o kadarda Adananın en köklü aşireti karasu aşiretinin tek kızlarıyım yani buradan çıkmazsam ve bundan bizimkilerin haberi olursa aşiretler arası çok büyük savaş başlar ve bende bunu bir savcı olsamda engelleyemem şimdi çekilin önümüzden ve biz gidelim çocuğunuzu adliyeden teslim alın yasal işlem başlatmam lazım." dedim ve etraftan uğultular gelmeye başladı 'karasular duymasın duyarsalar başımız belada', ve 'şu adananın enbüyük aşireti diye duydumuz karasu aşiretinin kız çocuğu mu veysel ağanın göz bebeği dedikleri' gibi fısıltılar oldu daha sonrada ağa bozuntusu araya girdi.

" Gerçekten onların kızı olduğunu nereden bilicez kanıt göster."dedi

"aramamı isterseniz ararım ama bu sizin için kötü olur"dedim

" sen bizi hafife alıyorsun galiba siz bize sıkarsanız biz size boş atmayız savcı hanım"dedi

"tamam siz bilirsiniz arıyorum babamı o zaman"

çantamdan telefonu çıkardım ve babamı aradım.

"alo noldu keça min" dedi babam

"babam acil olmasa aramam bilirsin iş saatim ama önemli bir mesele var."

"noldu hele diyesin önemli mi gönderiyim mi bizimkileri"

"bav şimdi ben urfanın boran aşiretinin konağındayımda ve buradan çıkmama izin vermiyorlar önüme bir sürü adam diktiler çıkmamam için ben kimin kızı olduğumu söylesemde inanmadılar bilirsin senin ismini kullanmam hiç bir zaman ama savcı oluşuma saygı duymadıkları için seni aradım. "

" Kızım duydular gördüler hele bu konuşmadan sonrada inanmasınlar diyesinki onlara veysel ağanın selamı var de onlar duymuşlardır adımı beni anlarlar bu konuyu kapatıyorum ve görmezden gelicem birkerelik fakat ikincisinde affım yoktur. Sana yapılmış yanlışı kendime yapılmış sayarım." dedi aslında bi tık abartılı cümleler kurmuş ola bilir ama olsun bu cümleleri duymak onlara yetmiştir.

"tamam bav görüşürüz." deyip telefonu kapatıp çantama koydum.

"eee beyler aldınızmı cevabı şimdi çekilin önümden çıkalım elifte kalsın ama bu iş burda bitmedi haberiniz ola" deyip arkamı döndüm ve zaten adamlarda kapıdan çıkmıştı bende çıktım ve arabama binip konaktan uzaklaştım.

*** lütfen beğenin yorum yapın ve satır aralıra gelin orada bekliyor olacağım sizi...