27. Bölüm

Yazarın anlatımı...

"Korkutuğunun farkında mısın?" Dedi Hakan.

Gözlerini efkana dikerek

Efkan ise gözlerini lalinin kapalı gözlerinden ayırmıyordu.

"Nereye kadar böyle devam edecek istemiyor Seni ne kadar acı çektiğini görmüyor musun?"

"Geçecek." Dedi Efkan lalinin kirpiklerine parmak uçlarını gezdirerek "hepsi geçecek."

"Burada kalacağım." Dedi emrederek

"Lalin benimle gelmeye ikna olana kadar burada kalacağım."

"Seni istemiyor." Efkanın kendisini anladığını düşünmüyordu.

"Git demeye mi getiriyorsun?" Dedi

Başını iki yana salladı ardından

"Gidemem Lalini yanlız bırakmam."

Bu olay hem lalinde hem efkanda travma bırakmıştı.

Lalin artık yüksek sesle konuşmaktan kaçınıyordu. Karşısındaki kendisine bağırmasından, kızmasından korkuyordu.

Elleri titriyordu.

Efkan ise Lalini bir saniye bile yanlız bırakmıyor bırakamıyordu.

Yaptığı bir anlık hataydı.

Lalin olmadan yaşayamazdı.

Lalin in istekleri çok başkaydı.

Kendisinden istemesi bile içinde tarifsiz hisler uyandırıyordu.

Gururunu okşuyordu.

Lalinin her istediğini getirmek laline ev olmak lalinde huzur bulmak...

"Seni görmek istemezse? Senden korkarsa," içine düşen kor ateş

"Neden korksun ki?" Dedirtti çaresizce

"Senin yüzünden ölümden döndü. Doktor beyin travması geçirdiğini söyledi elleri titriyor." Dedi dikkatini çekmek ister gibi

"Bir süre sen de dahil kimseye güvenemez." Hakan'ın sözleri efkanın içindeki ateşi harlıyordu.

Acısını derinleştiriyor iz bırakan uzun çizgilere neden oluyordu.

İçini kanatan kan ile harlanan ateş

İçinin sızısı yüreğinin ateşi...

Pişmandı.

Ama elinde değildi kendi götürecekt Lalini evine ama yapamamıştı.

Eğer kendi götürse bunların hiç biri olmayacaktı.

"Korkmaz benden." Dedi kendinden emin ama bir o kadar da şüpheli bir şekilde

"Eğer beni olurda görmek istemezse," dedi lalinin morarmış çenesinde parmak uçlarını gezdirerek

"Sen ve diğer oğlanlar benim evimde kalacaksınız." Asla izin veremezdi lalinin üç adamla aynı evde kalmasına

"Abim merkezde kalıyor. Ben ve kardeşimde Lalini kardeş-"

"Ötesi berisi beni ilgilendirmez." Dedi sertçe "Lalin ile aynı evde kalamazsınız öyle ki öz abisi bile kalamaz aynı evde,"

Nasıl bir aile olduklarını görmüştü kendi gözler ile

Değil Hakan babasına bile güvenemezdi

Lalini kimseye emanet etmez kimse ile aynı eve koymazdı.

Lalin kendine özel kendine güzeldi

Kimsenin zarar vermesine müsade etmeyi bırak

Laline bakarak zihinlerinden bir düş geçirmeye müsade etmedi.

Yanından ayırmayacaktı.

Siniri ve öfkesi geçene kadar uzak durabilirdi belki bir ihtimal ama daha fazlsı olamazdı.

"Onun en çok bana ihtiyacı var."

Hakan kararlı gördüğü Efkan ile usulca kapıya doğru yürüdü. Efkanı lalinden nasıl uzak tutacağını biliyordu.

Bunu kendisi kavga ederek yapmayacaktı elbette

Ama çok kolay olacaktı...

🍂🍂

"Lalin güzelim." Diyerek lalinin ellerini avuçlarının içine aldı. "Ne düşünüyorsun sen? " Dedi elinden bir şey gelmediği içn kendine sinirliydi.

"Düşünme bebeğim." Diyerek öptü ellerini

"Elimde değil çok titriyor ellerim." Dedi Lalin kendini kontrol edemiyor gibiydi.

Ve bu durum kendisini korkutuyordu.

"Şşş ağlama kızım," diyerek uzanarak gözlerinin üzerine birer öpücük kondurdu.

"Yok bir şey geçecek şimdi tamam mı?" Dedi ikna etmek ister gibi

"Geçmiyor ama " sesi öyle yumuşak öylesine kısıktı ki sesini çıkarmya korkar gibi

Yüksek sesle konuşmaya çekiniyordu.

"Sakin kalmıyorsun çünkü, bana bak sohbet edelim ellerinin titrediğini unutursan geçecek söz veriyorum."

Dedi Lalini rahatlatmak için

"Nasıl hissettiğini söyle bana,"

"Korkuyorum." Dediğinde Efkan'ın yüzünde beliren duygu ile Lalin yanlış bir şey söyleyip söylemediğini düşündü.

"Benden mi?" Dede Efkan durgun bir şekilde

"Bilmiyorum."

İçi titriyor sanki her an yüzüne bir darbe inecekmiş gibi geliyordu. Her an Efkan yüzüne doğru bağıracak gibi

"Korkmanı gerektirecek bir şey olmadığının bilincinde olmalısın. Sana zarar verir miyim hiç?" Dedi çocuk avutur gibi

"Ben varken sana dokunmalarına izin verir miyim sevgilim."

"Yapma Efkan." Diye sızladı acı içinde

"Vicdan azabı çektiğin için buradasın ve böyle demen çok saçma," gözyaşları içinde kurduğu cümle ile Efkan sustu.

Kuracak bir cümle aradı.

Hayır demek yetmezdi içinden geçenleri

Anlasın basit bir inkar cümlesi ile bitmemeliydi.

"Ben seni almaya geldim babanın evine, hastanede yattım iki gün çıktığım gibi evine gittim."

"Sana anlatacak gelmek istersen seni götürecektim. İstemezsen babanlara yüzük verecektim nişanlım olarak kalacaktı evinde,"

"Annen burada Hakan ile görüştüğünü ve de kaçtığınızı söyleyince seni kaçırdığını düşündüm. Kandıramazdı seni kanmazsın biliyorum ama yine de..." sustu ve "seni almaya geldim." Dedi

"Ayrıldığımızı unuttun mu?"

"Ben ayrılmadım senden."

Başını iki yana salladı Lalin çoktan ayrılmışlardı.

"Neden sözüm sana geçmiyor. Ayrılmayalım demedim mi sana o zaman beni neden dinlemedin?" Ağlamak istemese de içindeki bir güç onu ağlamaya itiyordu.

"İstemiyorum diyorum yine dinlemiyorsun beni, benim ne zaman isteğimi yapma hakkım olacak."

"Çok haklısın." Dedi Efkan haklıydı ama ayrılmayacaktı lalinden.

İçi gidiyordu efkana bakarken, Neden ayrıldın benden diyecek gücü yoktu.

Efkanında neden ayrıldığını söyleyecek cesareti yoktu.

"Efkan," adını seslenen Hakan ile arkasını döndüğünde Hakan, "arkadaşın geldi." Demesi ile Efkan gördüğü Neşet ile ayağa kalktı.

"Neşet?" Dedi burada görmeyi beklemediği apaçık ortadaydı.

"Nasılsın Efkan?" Diye sordu Neşet elleri siyah uzun paltosunun cebinde iken

Çenesini havaya kaldırmış doğrudan efkana bakarken Efkan un anlamaız bakışları ile

"Seyit i getirdim." Dedi açıklama gereği duymuştu bu bakışlar altında

"Dava ile ilgili kapıda seni bekliyor." Dediğinde efkan laline döndü.

"Hemen geliyorum tamam mı?" Dedikten sonra hızla odadan dışarı çıktı.

Odada kalan Neşet sert adamlarla lalinin yanına yaklaştı.

"Nasılsın Lalin?" Dediğinde lalin yerinde rahatsızca kıpırdanarak hakana baktı. Hakan göz kırpınca tekrar neşete döndü.

"Nasıl görüyorsan öyle," dedi ne eksik ne fazlaydı.

"Efkan arkasından gitmediğim için şüphelenecek uzatmayacağım o yüzden." Diyerek hakana saliselik bir bakış attı.

"Hakan efkanın gitmediğini söyledi, eğer sende yanında istemiyorsan efkanı götüreceğim." Diyerek lalinin tepkisini izlemek için durdu.

Ardından, "eğer efkanı seviyorum ayrılmam diyorsan ikinizi yurtdışına göndereceğim." Dedi

"Ne isteyecek istemiyor tabiki," dedi Hakan, "al götür arkadaşını bir şey değil elimde kalacak ya da polise ihbar edeceğim." Dedi göz dağı verir gibi

"Ne istiyorsun Lalin?"

"Efkan gitmez."

"İkna etmekte zorlanmam."

"İkna et o zaman." Dedi en sonunda

"Al götür arkadaşını," gidecek olduğuna sevinse de içinde bir burukluk vardı.

Böyle olmamalıydı sanki bir şeyler tam oturmamıştı.

Efkan olmadan olur muydu.

Bunca yıl nasıl olmuştu?

Bu yaşına kadar efkansız nasıl geçmişti.

Gerçekten asla yazamıyorum mental yorgunluğu üzerimden atamıyorum bu bölümün devamını getiremedim.

Biliyorum kısa ama arkasını hemen atacağım pazar ya da pazartesi günü

Bir hafta boyunca konyadayım.

Ve ziyaretler falan sadece gece yazmak için vaktim oluyor ve sabahta erken kalkıyoruz 🥹

Bu yüzden bölümler sık gelecek ama kısa olacak

Ve son olarak

E

fkanı süründürme olayında okeyiz ama

Bu ayrılık dönemini uzun uzun yazayım mı

Üç bölümde mi anlatayım sadece

Ayrılık süreleri aynı,

cevaplarsanız hemen ona göre yeni bölüme başlayacağım çok öptüm.