1. Bölüm

1

Melek Ekinci

saudade47

Kitabı Takip Et

23.95k 679 126

1. BÖLÜM

“Bir aksilik istemiyorum bu iş bugün sona erecek.”

"Emin misin? İyi düşün yakalanmayalım?"

"Sen dediğimi yap, gerisine karışma."

"Tamam."

***

BİRKAÇ DAKİKA SONRA.. .

“İmdat diye çığlık atacağım şuracıkta! Bir rahat bırakın beni aaa! Bu ne canım Turkcell bile beni bu kadar arayıp rahatsız etmiyor, beni bir sal kadın! Bir sal gözünü seveyim! Elin gavur ülkesinde keyif çatacağına gelmişsin bana hala evini temiz tut naralarını atıyorsun.” annemin bağırışıyla telefonu bir müddet kendimden uzaklaştırmak zorunda kaldım. Yüzümü ekşittiğim an arabadan inmiş AVM’ne doğru yol alıyordum.

“Sanki kim görecek benim evin halini. Sokaktaki kameralar mı? Aman eksik kalsın zaten bir halta yaradıkları yok kameraların. Zırt pırt bozulup duruyorlar. Güzelliğimi görüp dayanamıyorlarsa demek ki?” kıkır kıkır gülümserken annemi dinlemeye devam ettim.

“Aşk olsun anne ya!” yalandan surat astım. “Her kör alıcısının bir kısmeti olur. Benim niye olmasın ya? Başınıza kalacağım anne, tamam mı? Turşumu kurdurtacağım size. Sonra bana serzeniş etmeyin, neden evlenmiyorum diye!” AVM’nin girişinde etrafa bakındım.

Pazar gününün ayrı bir kalabalığı yaşanıyordu.

“Kapat annecim kapat, size bulmam gereken bir damat adayı var.” derken tamamen dalga amaçlı söylemiştim.

“Dalga geçmiyorum canım annem. İnsan annesiyle hiç dalga geçer mi, kuru iftira. Babama selam söyle, bol bol öp yerime. Sizi çok seviyorum.” kaçar gibi acele edip telefonu kapattım. Kendi evime taşındım taşınalı bir rahat yoktu.

Güvenlikten geçecekken benimle beraber bir kalabalık da telefonlarını kutunun içine bıraktığında müsaade istemeden önüme geçmişlerdi. Sanki tabakhaneye tövbe tövbe.

Öküz herifler!

Çantamı x-ray cihazdan geçtiği gibi alırken telefonumu da kutunun içinden kaptığım gibi çantama attım. Yukarıya çıktığımda beni karşılayan Eyüp oldu. Kocaman gülümseyip boynuna atladım. Eyüp’ün elleri belimi bulduğunda imayla gözlerine döndüm. “Hayırdır, sen buralara gelir miydin Eyüp Bey?”

Yalandan alınır gibi surat astığında ellerini belimden çekmiş sandalyeyi benim için geriye çekmişti. "Ne zaman gelmedim acaba güzellik? Aradın ve yine geldim." derken yerime oturduğum gibi karşıma geçmişti.

"Ne bu suratsız halin o zaman? Gören de seni tehdit ettim sanır?" Bakışlarımı kaçırdığım sırada gözlerime uzunca bakındı.

Huysuzlanır gibi ofladım. "Ay tamam azıcık etmiş olabilirim yani ne var?"

"Ağzımı açmadım daha." Ellerini teslim olur gibi havaya kaldırdı. Kısılan gözleri gülmemek için didiniyordu ama nafileydi.

"Ay iyi be! Açım ben, kan şekerim çok düşüşte. Sonra birkaç tur atar dansa geçeriz."

"Şimdiden söyleyeyim eğer aldığın kıyafetleri denemek gibi hataya düşersen ben kaçarım. Öyle uzun uzun bekleyemem." diye uyarı da bulunduğunda umursamayıp önüme döndüm.

"Sen gelin misin ki kaçıyorsun? Yok öyle kaçıp gitmek. Sana ceza olsun, aldıklarımı tekrar tekrar giymezsem namerdim."

"İpek!" Kızar gibi söylendiğinde karşıdaki garsonu çağırdım.

"Aradığınız İpek şu anda kapsama dışında. Lütfen bir daha rahatsız etmeyiniz. Dıt dıt dıt." Göz ucuyla tepkisini izlerken gülmemeye çalıştım. Bak bakalım alışverişte canını nasıl çıkartıyorum. Yerden bitme seni.

"Geldiğime pişman ettirmek mi niyetin?"

"Gelmediğine canım? Hafıza kaybı mı yaşadın aaa." Garson yanımıza ulaştığında çilekli magnolia siparişi verdim yanına ise içecek.

Eyüp derin bir iç çekip kendi siparişini de garsona ilettiğinde garson yanımızdan ayrılmıştı.

"Sen hala orada mı kaldın güzellik? Daha ne kadar dile getireceğim? Acil işim çıkmazsa gelmemezlik mi yapacaktım?"

"En azından bir mesaj atabilirdin eşek. Dansa gelemeyeceğim diye. Biliyor musun düşünebiliyor musun partnerim beni ektiği yetmediği gibi açıklama yapma gereği bile duymadı. Çok kırıldım çok." Yalandan kaşlarımı çattım. Bilerek yapmadığını biliyordum ama biraz eğlenmek hakkım değil mi? Sürün köpek.

"Şarjım bitmişti."

"E yani bu engel mi mesaj atmamana."

"Kanmayacağim bu sefer İpek. Oyununa gelmeyeceğim. Bir kez geldim canımı çıkarttın resmen. İkinciye oltaya gelmeyeceğim. "

Görüyor musun oyunumu erken anladı şerefsiz. İmdatlar olsun.

"Kuru iftira atıyorsun şimdi de. Üstte çıkma hemen. Suçlusun, suçunu kabul et be!" Diye çıkıştım en son.

"Eylem kansın artık sana güzellik. Beni rahat bırak."

"Hainsin!"

"Üçkağıtçı." Derken gülümsedi.

"Kim Üçkağıtçı be? Ne Üçkağıtçılığımı gördün?"

"Kuzeninin üzerine az mı suç attın sanki? En son hatta annenin en sevdiği örtüyü yanlışlıkla yakıp sonra da Kuzeninin üzerine suçu atmadın mı?"

"O dönek sana söyledi değil mi? Götü bir düz durmuyor ki hemen sana yetiştirmiş.. sorarım ben ona!"

"Çocuğun suçu yok bir kere. Teyzeme bile gidemiyorum diye söyleniyordu. İpek yine ne halt edip suçu bana atacak diye gelemiyorum diyordu en son."

Siparişler önümüze bırakıldığında "Gelmesin dönek. Aynen böyle ilet tamam mi? Hatta de ki yatılı hizmetimiz sona ermiştir. Kovdum ben onu." Dedim net bir şekilde.

Bir süre daha sohbet edip, alışverişi bitirdiğimizde en son da isyan edip gerçekten kaçıp gitmişti. İntikamımı böylece aldığıma göre keyifli bir şekilde eve dönebilirdim artık.

Eve vardığım gibi duşa girdim. Yorgunluğum anında giderken duştan çıkıp eşofmanlarımı giydiği gibi yatağa uzandım. O sırada tanıdık olmayan bir ses yanı başımda yankılanınca sesin çantamdan geldiğini anlamıştım.

İyi de benim telefonum böyle ses çıkartmazdı ki? Düşündüğüm şey olmaz değil mi? Yine o salaklığı yapmış olamam!

İmdatlar olsun ki o salaklığı yine yapmıştım. Çantamdan telefonu çıkardığım gibi elime aldım. Ana ekranına üst üste yine bildirim sesi yankılandı.

Yukarıya doğru bakışlarımı çevirdim. "Kuzenim benden intikam alıyor değil mi? Bu onun işidir. Yani öyledir değil mi Allah'ım?"

Korka korka telefonu açtım. Şifresi yoktu. Direkt mesajlar kısmına girdim ve gelen mesajları okumaya başladım.

053**: O iş tamam abi.

053**: Ormana gömdük.

*Fotoğraf Gönderildi*