SİLİNMİŞ ADALETİN İZLERİ

𓆩𓆪

Loyana'nın anlatımıyla

Belki de burada olalı bir haftayı geçmişti ya da daha fazla...

Hiçbir şey bilmiyordum beyaz duvarlar bana korkunç gelmeye başlamıştı zamanı hiçbir şekilde kestiremiyordum.

Bu tahmini bir haftada bir sürü fotoğrafımız çekildi sebebini sorduğumuzda kimse ağzını bıçak bile açmıyordu ama içten içe tüm çocuklar merak ediyorduk sonuçta bizden alınan bir kareydi.

Doktor bazen bizimle konuşuyordu rahatlatmaya çalışıyordu Ama kimse rahat bir nefes bile alamıyordu ortam her geçen gün gerginlikle doluyordu. Darian doktorun bizimle konuştuğu bir zamanda ona sordu

"Biz neyiz ?"diye sese hafif üzüntülüydü doktordan ses çıkmadı aniden sorulan bu soru karşısında şok olmuştu . Darian cevap vermeyeceğini anlayınca "Hastalıklı bir piç mi?" O an kaskatı kesilmiştim bir şeyler biliyor gibiydi kendisi de bu cümleleri kullanırken tırsmıştı peki ama neden böyle söylemişti.

Önümdeki çorbayı kaşıkladım ve tekrar döktüm kaç kere tekrarlamıştım bunu.

Artık midem bulanıyordu sadece bir çorba ekmek ve elma önceden

olsun bunlar benim için büyük bir nimetti ama şimdi midemi bulandırmaya yeterdi bile.

Yemekhanedeydik bu seferde başımızda bayan Agnes vardı. Oldukça sert görünümlü ve disiplinli bir kadındı ve burada oldukça önemli bir doktormuş bunu diğer çocuklardan öğrenmiştim.

𓆩𓆪

Tanrısal bakış açısı ile

"Bayan Agnes!" Neika elinde ki kağıtlarla koşarak adımlarla Agnesin yanında ilerledi. Bu koşuşturma onu rahatsız etmiş olmalıydı ki duvardan destek alarak bir süre soluklandı.

"Loyana'nın kanıtlarına hiç bir şekilde ulaşılmıyor."

"Nasıl?" Neika Elinde ki bir kaç raporu Agnes'e uzattı.

"Tüm çocukların kaydını çıkardık ama loyana hakkında hiç bir bilgi çıkmıyor ne olacağından şüphelenip yalan söylemiş olmasın?" Agnes bir süre düşündü hayır loyana hiç bir şey bilmiyordu bundan adı kadar emindi.

"Bayan Agnes eğer elimizde yeterli bilgi olmazsa o raporu-"

"Biliyorum..." Agnes bir süre daha düşündü oldukça zekiydi bu kadın olaylar karşısında Neikadan çok daha sakindi.

"Çocuklarla ilgili misin?" Neika aniden sorulan bu soruya bir süre cevapsız kaldı Agnes'in sorucağı son soru bile olabilirdi.

"H...hayır!" Agnes arkasını döndüğü anda Neika panikleyerek "Ama Meris'in arası iyi çocuklarla!" dedi. Agnes tam ayrılacakken tekrardan sabit bir adımla Neika ya doğru döndü.

"Merisi odama çağırdığımı söyle." Neika hızla başıyla onayladı.

𓆩𓆪

Loyana'nın anlatımı ile

"Loyana sana bir kaç soru sormak istiyorum." Dedi huzur dolu gözlü kadın.

"Önecellikle kendimi tanıtayım." Eliyle kendini gösterdi ve içtenlikle gülümsedi "Meris Dainty. Evet, o gün dediğin gibi bir doktorum."

"Sende tanıt bana kendini."

"Loyana." dedim tok bir sesle

"Hmm, adın çok güzelmiş kim koydu bu adı sana." O an bedenim kaskatı kesildi. Sertçe yutkundum.

"Sıkıntın ne solgun duruyorsun."

"Hiç...Gece uyuyamadım." dedim bir anda.

"Neden biri rahatsız mı etti?" elinde ki kalemi döndürüyordu sürekli.

"Hayır sadece gücümü kullanıyorum ve gece boyunca insanları yankılanıyor aklımda." Meris'in gözleri irice açıldı kalem aniden düştü. "Ne duydun loyana?"

"Anlaşılmıyor boğuk seslerdi." Son derece dürüstüm ona karşı nedensizce yalan söylersem vicdan azabı çekicek gibi hissediyordum.

"Gücünü kontrol edemiyor musun?"

"Evet."

"Loyana...Neden ismini kim koydu dediğimde bu kadar gerildim?" Sandalyede rahatsız olurmuşçasına kıpırdadım.

"Bana olanları anlatabilirsin."

"Ailem yok...Beni ne zaman bıraktıklarınıda hatırlamıyorum kendi kendime koyduğum başka bir ailenin kızından gördüğüm bir addı loyana. Gerçek adım var mı onu bile bilmiyorum."

"Kendine dair hiç bişey bilmiyor musun?" Hayır anlamında başımı salladım.

𓆩𓆪

"ÇEKİL!"

"DOKUNMA BANA!" Daha da fazla bağırdım. Geriye doğru sendeledim defalarca her yer pusluydu, bulanıktı tek hissetiğim şey yanaklarımdan akan göz yaşlarıydı.

Bir oda hafifçe aydınlatılmış karanlık bir oda ve üzerine yürüyen biri. "Kimsin sen?" Biraz daha yaklaştığını hissettim o kadar pusluydu ki...

"YARDIM EDİN!"

"Kimsin?" biraz daha yaklaştı.bir adım daha geriye gittiğimde duvara çarptım sertçe ve yere düştüm. Çaresizliğin verdiği hüzünle ellerimle yüzümü kapattım ve hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Korkuyordum çok korkuyordum kördüm ama herşeyi görüyordum. Boğulduğumu hissettim gözlerim açıp dahi bakmak istemedim ben nasıl burdaydım nasıl buraya düşmüştüm kimdi bu adam.

Sesi bana tanıdık geliyordu ama bir türlü çıkaramıyordum.

Boğuluyorum beni boğuyor! Ayaklarımla sertçe itmeye çalıştım.

Elleriyle sertçe bacaklarımı tuttu ve bastırarak hareket etmemi engelledi. Bu sefer ellerimle yüzünü çizmeye çalıştım olmadı.

Ellerimi geçirdim fakat canı dahi acımadı artık karşılık veremiyordum elim bir yana düştü

Gözlerim bir kez daha yaşlarında boğuldu.

"YARDIM EDİN!" aniden kalktım. Nefes! nefes alabiliyorum!

etrafa irice açılmış gözlerle bakındım.

Na-NASIL!? çocuklar için olan odada yatağımda uyuyordum.

A...Ama az önce bir adam vardı beni öldürmeye çalışan! Burası o oda değil! Elimi boynuma attıgımda fazlasıyla terlediğimi fark ettim saçlarım boynuma yapışmıştı. Sadece bir rüya mı? O kadar gerçekçiydi ki...

Hızlıca kalktım ve lavaboya girdim ellerimi yıkadım ve boynuma şu çaldım son defa kendime bakıyim dedigim an gözüme boynumdaki kızarıklıklar çarptı...