33. BÖLÜM “MEZARA GİREN SIRLAR”
herkese merhaba!
Yorumlarınızı ve sizi o kadar özledim ki🫶🏻
Keyifli okumalar🌸
Sabah yaşadığı yoğun heyecan yol boyu da devam etmiş, hatta öyle bir boyuta gelmişti ki Merdanoğlu sesli sesli sabır dilemişti.
Hüma besmeleyle açtığı kliniğin her bir detayına hayran hayran bakıyordu. Kocası her bir detayı düşünmüştü.
ilk gün bir iki telefon dışında pek bir şey olmamıştı. Gözleri Badeyi arasa da bugün gelmeyecek gibiydi.
telefonunu çıkarıp kocasını aradı. Telefon yine her seferinde olduğu gibi üçüncü çalışta açılmıştı.
Karısından duyduğu kelimeyle gülümsedi Merdanoğlu.
"Bade bugün gelmedi nedenini sormak için aradım"
Merdanoğlu Yasir'de ki hallerin farkındaydı ama onun da bir tahmini yoktu. Ama elbet çıkardı kokusu.
"Yasirle işleri vardı onların. Yarın başlar artık"
Hüma sandalyesinde bir öne bir arkaya giderken yanıtladı.
"Tamam hayatım ben kapatıyorum şimdi"
Her zaman ki gibi kocası kendisinden önce davranıp kapatmıştı.
Aynı saatlerde son gaz arabada ilerleyen Yasir karşılaşacağı durumu aklında tartıp duruyordu.
Adam karısının babası olmasa elbette yapacağı şey belliydi. Ama arada karısı varken durum işin içinden çıkılmaz bir hal oluyordu.
Araba sözleşilen yere geldiğinde bir mecruh binaya bir de etrafa bakıp duruyordu.
Badenin telefonuna gelen bildirimle göz kontağını durdurdu.
adamın neden bu kadar ıssız bir yer seçtiği apaçık ortadaydı.
Belinde soğukluğunu koruyan tabancasını kontrol edip arabadan indi.
Merdanoğlu odasında elindeki tesbihi sallarken karşısındaki adamdan gelecekleri bekliyordu.
"Abi yemin ederim bilmiyorum, en son dün akşam görüştük sabah bir işim var sonrasında gelirim dedi bana"
Merdanoğlu elindeki tesbihi durdurup arkaya yaslandı.
"Ne zamandan beri habersiz iş yapar oldunuz?"
Emir içinden Yasire yeni küfürler türettiği sırada konuştu.
"Estağfurullah abi elbet bir açıklaması vardır"
Elbet bir açıklaması olacaktı, olacaktı olmasına da bu açıklama Merdanoğlunu ikna edecek düzeyde miydi onu bilmiyordu doğrusu.
abisinin arkasını dönmesinden faydalanıp odadan kaçarcasına çıktı Emir.
"Ulan Yasir hangi delikteysen çıkma oğlum"
Herkes bir yanda bir şeylere koştururken kendisini eve kapatan Bade eli yüreğinde Kocasından gelecek haberi bekliyordu.
Korkusu babasına bir şey olması değildi, hiçbir zaman da olmamıştı zaten.
Korkusu yıllar sonra kendisine bir ev inşaa eden adamı kaybetmemekti.
Babası yine her şeyi mahvedecek zamanı bulmuştu. Daha ilk günden bütün heyecanı boğazına dizip işe gitmemesine sebep olmuştu.
saat akşam 17:00 oluşken Hümanın odasının kapısı tıklatılmıştı.
"Doktor hanım acil vaka olarak geldim"
Hüma ayağa kalkıp adamın karşısında durdu
eliyle başını işaret eden adam
"başımın etini yiyen bir karım"
Hüma kahkaha atıp adama sarıldı.
"Ona yapabileceğim hiçbir şey yok beyefendi"
Merdanoğlu karısının burnunu sıkıştırdı
Eve gelene kadar Hüma heyecanla gününü anlatmış hatta yetmemiş olacak ki tüm yemek boyunca da anlatmaya devam etmişti.
Merdanoğlu sigara içmek için çıktığı bahçede bir yanan da Yasiri arıyordu.
işim bitince geleceğim diyen adamdan akşam olmasına rağmen hala haber yoktu.
telefon ilk çalışta açılmıştı.
"Abi girişteyim geliyorum yanına"
Merdanoğlu cevap vermeden kapattı telefonu.
Yasir öncesinde eve uğrayıp Badeyi görmesi gerektiğini biliyordu. Arabayı kendi evinin önüne park edip yanan yatak odasının ışığına baktı.
Hızla eve girip odaya da aynı hızla girdi.
Yatağın bir ucuna oturup öylece parkeyi seyreden karısına baktı.
Bade ayağa kalkıp hızla kocasına sarıldı.
"Öldüm meraktan. Nerde kaldın?"
Yasir karısının alnını öpüp geri çekildi.
"Korkacak bir şey yok. Konuştum hallettim."
karısının ellerinden tutan adam az önce karısının kalktığı yere oturtup önünde oturdu.
"Biraz tehdit ettim sana bir daha ulaşmaması için. Sonra da biraz para ve Pasaportunu verip yurtdışına gönderdim"
Bade derin bir nefes aldı. Artık kabusu tamamen bitmişti.
"Üzerimi değiştireyim abimlere geçelim bizi bekliyorlar"
Emir Merdanoğlunun araması üzerine soluğu bahçede almıştı.
Merdanoğlu sigarasından son nefesi alıp izmariti söndürdü
"Yasir gelsin bakacağız ters mi düz mü"
derken arabanın sesiyle beklenen kişinin gelmişti.
Bade girer girmez Hümanın yanına geçti
"Aklım sende kaldı Bade. Gün boyu açmadın telefonunu nerelerdeydin?"
Bade başlarına geleni anlatamayacağından
"Biraz rahatsızdım abla kusura bakma"
Hüma genç kız üstüne gitmek istemediğinden konuyu uzatmadı.
Yasir bahçeye girdiğinde Emir söylendi
Yasir Emire cevap vermeyip abisinin karşısında ki koltuğa oturdu.
Merdanoğlu başını sallayıp elinde ki tespihi bir tur daha çevirdi
Emir de Yasirin yanında ki yerini aldı.
"Abi sabahtan beri size haber veremedim kusura bakmayın toparlanmam lazımdı"
Merdanoğlu sessizliğini korumaya devam etti.
Yasir eski binaya girip biraz ilerledi. Köşede duran adamla göz göze geldiklerinde adam yerinden kalkıp belinde ki silahı çıkardı.
"Demek Bade her şeyi anlattı sana"
"Onu öldüreceğim. Duydun mu beni? Önce seni sonra karın olacak o yosmayı öldüreceğim"
Yasir sessiz kalmaya niyetliyken karısına gelen sözle belinde ki silahı çıkardı.
"Tek kelime tek kelime daha edersen beynini dağıtırım"
Ama adamın durmaya niyeti yoktu.
"Geberecek. Annesi gibi o da geberecek"
Yasir daha fazla dayanamamış adamı başından vurmuştu.
Gelirken planladığı tek şey konuşup anlaşıp adamı yurt dışına göndermekken şimdi olaylar düşüncelerinden bağımsız gelişmiş ve adam kan revan içinde yerde yatıyordu.
Yasir arkasını dönüp arabasına ilerledi.
Yol boyu tek düşündüğü Badeydi.
Ellerinde karısının babasının kanı varken nasıl karşısına geçecekti bilmiyordu
"Böyle oldu işte abi. Öyle ileri geri konuşmasa neyse ederi verip gönderecektim ama işte susmadı"
Merdanoğlu olan biteni sessizlikle dinlemiş lafı biten adamın ardından tek bir cümle söylemişti
"Bade hiçbir şekilde bilmeyecek"
"Bilmiyor abi, yurtdışına gönderdim dedim"
hiç kimseden çıt çıkmazken elinde kahve tepsisiyle önde Hüma arkasından da Bade girmişti.
Kahveler içilirken Hümayla konuşmak Badeye iyi gelmiş olacak ki neşesi yerindeydi. Nasıl yerinde olmasın ki babası bunca yıl kara bulut gibi hayatının üzerine yayılmışken Yasirin yurt dışına göndermesiyle hayatı ilk defa güneşi görmüştü.
"Yarın bende geliyorum, ilk günden işe gelmemezlik yaptım zaten daha fazla tembellik olmaz"
Hüma Badenin söylediği ile kahkaha attı.
"Olur mu öyle laf? Sen iyi ol da önemli değil çok bir şey olmadı zaten ilk gündü"
Bade yüzünde yarının heyecanının verdiği tebessümle karşısındaki kadını dinliyordu.
Daha sonrasında Hüma başını yanında oturan kocasının omuzuna yasladı.
Merdanoğlu kendine yaslanan karısını kolları arasına aldı.
Kendisi de Kartal'ı öldürdüğünü söylememiş ve söylettirmemişti. Duysa kendisine tavır alacağından değildi elbette.
Elinin kana boyanmasından korkar kendisine çekimser yaklaşır diye endişelenip söylettirmemişti.
Emire gözleri kaydığında Emirin gözlerinin Yasirin üzerinde olduğunu gördü.
Emir Yasiri kardeşten ziyade kendisi gibi görüyordu Yasir Emir'in ta kendisiydi Emire göre.
Şimdi kardeşini bu halde görmek genç adamı da etkilemişti.
Daha önce birçok işe beraber gitmiş yeri gelmiş vurulmuş yeri gelmiş bir araba dolusu dayak yemişlerdi.
Acısı, nefreti yada hangi duyguysa
Yasir ne hissediyorsa Emir de onu hissediyordu.
Yasir kendisine bakan adama dönüp gözlerini kapatarak 'iyiyim' mesajı verdi.
Emir ise karşılık olarak yalnızca başını sallamıştı.
Yasir bakışlarını karısının yüzünde ki tebessüme çevirip ufak bir tebessüm etti.
Elleri daha önce bir çok kez kana bulanmış bundan sonra da elbette bir çok kez kana yine bulanacaktı.
Ama bu sefer ki başkaydı.
Bu sefer ellerinde karısının babasının kanı vardı.1
Kendi sırrına dahil ettiği hayatının merkezini oluşturan adamlara tekrar bakıp derin bir iç çekti.
Bu sır daha önce aralarında kalan diğer sırlar gibi üç adamla beraber mezara girecekti...
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
Bölüm Hakkında Şikayet Gönder
İçindekiler
| 34.37k Okunma |
2.68k Oy |
0 Takip |
37 Bölümlü Kitap |