4.Bölüm

​​​​​​Bir hafta sonra

​​​​​​Aldığım o haberden bir hafta geçmişti. Babamsız bir hafta. Benim babam şehit olmuştu. Annem tepkisiz. Sadece ağlıyordu. Ben mi nasılım? Kötü.

Bu bir hafta boyunca arkadaşlarım beni hiç yanlız bırakmamıştı. Her gün şehitliğe gidiyorum ve arkadaşlarım benimle geliyordu. Yiğitgil beş dakikaya geliyordu. Bende o sırada annemin yanına gittim. "A-anne..." diyebildim sadece."k-kumsal" ardından ekledi "babanın yanına mı gidiyorsun yine kızım" sadece kafa salladım.

Dışarıdan gelen korna sesi ile Yiğitgil'in geldiğini anladım. Anneme görüşürüz diyip evden çıktım. Bu bir hafta boyunca hiç değişmeyen tek şey buydu. Çocukların gelip beni almaları. "nasılsın kumsal" diyen İrem'e "nasıl olabilirim irem" dedim ama sustu kaldı zaten yol boyunca hiç konuşmadık. Sadece benim ağlama seslerim vardı. Araba durunca geldiğimizi anladım. Kapıyı açtığım gibi

​​​​​​Şehit Uzman Çavuş Can Barut

​​​​​Bu yazıyı görünce ağlamam daha da şiddetlendi. Babamın yanına geldiğimde "baba ben geldim k-kumsal" dedim, Deniz'in yanıma geldiğini anladım. Diğerleri de gelince "Hala inanamıyorum ya Can amca'nın öldüğü-" elif'in sözünü kestiğim gibi "Ölmedi zaten geri gelecek!" diye yükseldim. "kumsal sakin ol lütfen" berk'in sesini duydum, "Hiçbirinizi görmek istemiyorum gidin!" diye bağırdım.

Kısa bir süre sonra bizimkilerin gittiğini anladım. " baba seni çok özledi-" dedim ama uzun zamandır duymadığım bir ses "a-abla..." bu ses kardeşim mine'nin sesiydi. Liseyi başka şehir de okuyordu. Şimdi gelebilmişti. Yanıma gelmişti, sıkıca sarıldık, ağlamalarız birbirine karışmış gibiydi. Yaklaşık yarım saat öylece babamla konuşmuştuk.

Ama araba sesi ile ürktük mine'yi arkama aldığım gibi, arabanın kapısı açıldı "kumsal böldük sanırım ama artık gelin" Yiğit'in sesiydi bu. Rahat bir nefes verdim. "t-tamam geliyoruz Yiğit" arabanın kapısını açtığımda Mineye ilk sen bin diye işaret yaptım. Arabaya bindiğimizde Deniz'in ön koltukta olduğunu gördüm. Araba hareket etmeye başlayınca "abla kızlar asker olamıyor mu? Ben babamın kanını yerde bırakmam abla" ağlayarak demişti bunu aynı şekilde karşılık verdim "neden olamasın ablam. Zaten babam geri gelecek" dedim bu konuşmamızdan Sonra mine'ye daha sıkı sarıldım. Biz devam ederken deniz'le gözlerimiz kısa bir an buluştu. O an belki heyecanlanmam lazımdı ama ben heyecanlanamadım.

Evin önünde ambulans ve polis arabaları gördüm. Kapıyı açtığımda direk eve daldım ve annemin odasına girdim

​​​​​​"ANNE! UYAN NOLUR YALVARIRIM" odaya hemen Mine, İrem ve Elif girdi . "k-kumsal sakin ol" Elif'in söylediğini tam duyamadım ama, Mine de anneme sarılmış ağlıyordu, "Anne uyan artık şaka yaptın biliyorum şimdi bitsin anne.." mine'yi irem annemden uzaklaştırmaya çalışıyordu, "annem annem güzel annem uyan bak Mine de burda", sağlıkçılar gelip annemi alınca mine ve benim çığlıklarım bütün apartmanı doldurmuştu