32.Bölüm

Merhabaaaaa

Uzun zamandır görüşmüyorduk bakalım. Nasılsınız iyisinizdir inşallah.

Bölüme başlamadan önce sizlerden ufak bir ricam var. İnstagram sayfama destek olur musunuz.

Karakterler adına soru cevap bile yapacağım. Haberiniz olsun.

instagram: senfoni_yazar

tiktok:senfoniyazar

İYİ OKUMALAR RRR

. 

Şaşkındım şuan. Sevinç tam karşımda bana öylece yaşlı gözleri ile bakıyordu. "Sevinç," diye şaşkınca mırıldandım. Ortaya çıktığım andan beri asla onunla görüşmemiştim. Aklıma dahil gelmemişti.

Ama şimdi karşımdaydı.

Sevinç bana gözü yaşlı bakarken, "Nasıl yaptın bunu?" diye sordu.

Tereddütle bir adım atmıştım ki, "Yaklaşma!" diye bağırdı. "Söyle bana! Nasıl yaptın bunu!"

"İntikam için," diye mırıldandım sessizce.

"O konu değil" diye bağırdı.

Ne diyordu?

Gözlerim şaşkınca açılırken, "Hangi konudan bahsediyorsun, Sevinç?" dedim.

Harbi, onu bu kadar hayâl kırıklığına sokacak ve canını yakacak ne yaptım ben yalan söylemekten başka? Bir şey yapmadım ki.

O an bir şey fark ettik.

Gözlerim nedensizce eline kaydı. Elinde sımsıkı bir şey tutuyordu. Sallıyordu onu.

Sevinç'in elinde bir silah vardı.

Gözleri dolu dolu bakıyordu. Şaşkın bir sesle, "Sevinç,"diye mırıldandım.

" Hepsi senin yüzünden!"diye bağırdı. "Yaşadıklarımın hepsi senin yüzündendi!"

Ne saçmalıyordu şuan?

"Ne saçmalıyorsun sen?"

Psikolopatça güldü. "Kardeşimin ve aşık olduğum adamın intikamını almaya geldim."

Ne? 

Daha ne kadar şaşkın olabilirdim, bir fikrim yoktu ama bu kız fazlasıyla saçmalıyordu.

"Salak salak konuşma, Sevinç," diye araya girdi Mert. "Kendinde değilsin. Bırak şu silahı."

"Harbi öyle," dedi Arda abim. "Elinden bir kaza çıkacak."

"Yalnız," dedi Kaya abim. "Lavin'e zarar gelirse kız falan dinlemem. Kızıma zarar verenin ceddisini sikerim. Kız da olsa."1

Kaya abim sadece benim ismimi geçirmiş olabilirdi ama sadece ben değil, ailesini de katıyordu içine.

Ve evet.

Kılımıza zarar gelirse, kız demez, Sevinç'e zarar verirdi.

Herkes eve geri gelmişti. Şuan Aybars hariç herkes evde bulunuyordu. Sevinç ilk geldiğinde hemen geri gitmişti. Bu ikinci kez gelişiydi.

Hiç kimseyi umursamadan Mert'e baktı. Kafası boynuna doğru bükülürken gözünden yaş aktı. "Hatırlıyormusun, Mert. Sana aşık olduğum adamı anlatmıştım."

Mert anında uydu. "Hatırlıyorum, arkadaşım. Hatırlıyorum."

"O işte," dedi ve Aram'a baktı. "Abin Aram'dı."

Hepimizden, "Ne?" nidaları dökülmüştü. Ağzımız bir karış açık iken herkes Sevinç'e bakıyordu. En şaşkın olan ise Aram'dı.

"Ne diyorsun kızım sen?" diye mırıldandı Aram. "Sen benim kız kardeşim yaşındasın. Kardeşimin öğrencisisin. Saçmalama."

Bir göz yaşı daha aktı Sevinç'ten.

Aram'a bakmaya devam ederken, "En kötüsü de olan neydi biliyor musun?" dedi.

Aram yutkunarak baktı Sevinç'e.

"Aşık olduğum adamın kardeşinin, benim kardeşimin ölüm sebebi olması. Aşık olduğum adamın kardeşini, kendi kardeşim yerine koydum diyerek yalan söylemekti."

Babana dahil güvenmeyeceksin sözü buna geçerliydi.

Sevinç bizi aptal yerine koymuştu.

Sevinç bizi kandırmıştı.

Kaya abim gürledi bir anda. "NE DİYORSUN SEN! SAÇMALAMAYI KES VE EVDEN DEFOL GİT."

Sevinç bu sefer bana nefretle baktı. "Katillerin öldü," dedi kalbimi deşerken. "Ama asıl katil sen, ölmedin."

Kalbim ne kadar paramparça olabilirdi?

Güvenim daha ne kadar yerle bir olabilirdi?

Sevinç benim arkadaşımdı. Nasıl sırtımdaki asıl bıçak olmuştu?

"Ne diyorsun sen?" diye sordu Karan. Herkes gibi o da olan durumlara fazlasıyla şaşkındı.

İşin içinde hem abisi hem kardeşi hem öğrencisi vardı.

Bana öfke ile bakmaya devam etti. O bakışları yerle bir etti beni. Kalbim deşinmişti. Paramparça olmuştu.

Aptallık bendeydi. Herkese güvenen kişiliğimi sikeydim.

"Kardeşimin intikamını almaya geldim." Demesi ardından silahı kaldırdı. "Melek'in ölümüne sebep oldun. Sende öleceksin."1

Melek...

İlk arkadaşım.

İlk arkadaşım ikinci ve son olan arkadaşımın kardeşimiydi?

Melek'in ablasından mı ölümüm olacaktı?

Gözlerim acı ile kapanıp açınırken kalbim sıkıştı. Olanlar çok fazla geliyordu bana.

"Melek mi?" diye sordum.

"Melek," dedi. "Senin yüzünden ölen Melek."

Halbuki benim bir suçum yoktu.

Ölmemesi için yalvarmıştım. Çırpınmıştım. Ama benim de elim ayağım bağlı kalmıştı.

Onun ölümüne izletmişlerdi beni.

Ölmek istedim ama izin vermediler.

"Senin için hiç pişman olamayacağım," dedi elindeki silahı bana doğrultamaya devam ederken.

O an önüme bir beden geldi ve beni arkasına çekti. Bu Aram'ın bedeniydi.

Benim için silahın önüne geçmişti.

"Saçma sapan hareket etme," dedi Aram. "Pişman olacaksın."

"Oğlum, çekil kızın önünden," dedi Defne hanım ama Aram asla oralı olmadı.2

"Anneni dinle sevdiğim adam," diye fısıldadı acı ile Sevinç. "Sana zarar vermek istemiyorum. Senin ve kardeşimin canını yakan kızdan intikam almak istiyorum. Çekil o kızın önünden."

"Cesedimizi çiğnemen gerekir."

"ÇEKİL!" diye feryat etti Defne hanım. Babam onu tutuyordu. En iyisi olandı şuan. "SANA ZARAR VERECEK, OĞLUM. DAYANAMAM. ÇEKİL."1

Yine aynı şeyi yaşıyordum.

Oğlunun ölümüne göze alamayan kadın, kızının ölümünü çoktan göze almıştı.

Defne hanım aslında beni hiç sevmemişti...

Defne hanım bana anne olamamıştı.

Gösterdiği her sevgi, söylediği her kelime yalandı...

"ÇEKİL!" diye bağırdı bu sefer Sevinç. "SANA ZARAR GELMESİNE DAYANAMAM. KORUMA ONU. ÇEKİL ÖNÜNDEN!"

Deli gibi titriyordu. Kendinde değildi Sevinç. Kriz geçiriyor gibiydi.

"ÇEKİLMEM!"

"ÇEKİL. NE OLURSUN ÇEKİL!"

"ÇEKİLMEM DEDİM SANA. ÇEKİLMEM."

O an silah patladı.

Önümdeki beden dikilmeye devam ederken şokla gözlerimi açtım.

Kalbim korkudan gümbür gümbür atıyordu. Duracaktı resmen.

Aybars gelmişti.

Sevinç'in kolundan tutup silahı havaya kaldırmıştı. Arkasından ise polisler gelmişti.

Polisler Sevinç ile ilgilenirken Aybars'ın gözleri bana kaydı. Endişe vardı gözlerinde. Korku. Nefesini tutuyordu. Daha sonra fark etti beni. Tuttuğu nefesi beni görmesinden kaynaklı rahatla verdi. Beni canlı bir şekilde görmek onun içini rahatlatmıştı.

Koştu bana. Çekti kollarına beni. Sarıldı. Hem de sımsıkı sarıldı. İçine sokmak ister gibi sarıldı.

Varlığını, kalbini hissettim.

Yanımda oluşunu kalbinin atışından hissettim...

Aybars saçıma buse bırakıp kulağıma fısıldadı. "İyisin, iyisin," diye fısıldadı. Daha çok kendini inandırmak ister gibi.

"Katilsin sen! " diye acı ile fısıldadı bu sefer Sevinç. "Katil!"

Yutkundum. Ağır ağır hemde. Kalbim acıyordu. Katil değildim ki ben. O günün yaşanmasını hiç istemedim ki.

Eğer o gün Melek'in öleceğini bilseydim, dışarıya bir adım dahil atmazdım.

Ardahan'ın beni yaşarken öldürmesine izin verirdim.

Bana sarılan beden kasıldı. Kollarını daha sıkı sardı bedenime. Yanağıma bir buse bıraktı. "Katil değilsin," dedi. "İyisin sen."

İnandım Aybars'a. Sıcaklığına sokuldum, varlığını hissettim. Ona karşı bir şey çekiyordu beni ama ne olduğunu anlayamıyordum.2

Tek bildiğim şey ona güveniyor olmamdı...

. 

Hellooo.

Çok geç kaldım bu sefer biliyorum ama yks25 tayfası olmak zorluyor maalesef.

Bölüm hakkında düşünceleriniz? 1

Lavin?

Aybars?

Diğer bölümde görüşmek üzereeeee.4