Final (Part-1)

Selamss. söz verdiğim gibi buradayım.

instagram: senfoni_yazar. Takip etmeyi unutmayın.

duyuru: Cenk'in lavine uyguladığı şiddet sahnesi silindi. Ona göre yorum atarsanız sevinirim.3

İyi okumalar

.

.

Aç, ne olursun şu telefonu aç abi...

Açmıyordu. Cenk abim telefonu açmıyordu ve bu beni daha fazla meraka düşürüyordu.

Canını yakmıştım. Hemde çok büyük yakmıştım. Kendi canım yandı diye herkesi ateşe attım.

Harbi, ben bu muydum?

Ben böyle bir kişi miydim?1

Değildim. Ama intikam, beni böyle birine çevirmişti işte.

En son Aybars beni öptükten sonra hemen ondan kaçmıştım. Çok fazla utanmıştım. Aybars'ın gönlünü aldıktan sonra hemen Cenk abimi aramaya başlamıştım ama yok. Açmıyordu!

Sıkıntılı bir şekilde kendimi odadaki koltuğa attığımda içimde bir sıkıntı vardı. Geçecek gibi değildi.

Kaya abim odaya girdiği an hemen ayaklandım. "Açtımı telefonu? Öğrendin mi bir şeyler?"

Kaya abim omuzlarımdan beni tutup koltuğa otururken bir şey fark ettim. Kaya abimin gözleri yaşlıydı ve üzgündü. Yüreğime bir hançer daha saplandı. Göğsüm daha fazla sıkıştı.

Bir şey olmuştu.

Değil mi?

"Ne oldu?" dedim içimdeki korku ile. Şimdi olamazdı. Olamazdı.

İstediğim şey olamazdı...

"Lavin," dedi yutkunurken. "Kızım," dedi. "Cenk abimin bulunduğu araba kaza yapmış."

Ses kukağımda çınlamaya başlamıştı. Ne demek kaza yapmıştı.

"Ne?"

"İçinde annem, Aram ve Cenk abim varmış." O an abimin gözünden yaş aktı. "Durumları kötüymüş."1

.

.

.

Yüreğim daha fazla sıkışıyordu. Acı yüreğimi salmış, canımı yakıyordu.

Aybars beni göğsüne çekerken saçıma bir buse bıraktı. "İyi olacaklar. Merak etme."

Hissediyordum.

Bu olayda masum olan gidecekti...2

Gözümden bir damla yaş akarken, "Korkuyorum," dedim. "Canım çıkıyor sanki."

" Geçicek,"dedi yemin eder gibi. "Geçecek. Söz veriyorum."

Gözüm babama kaydı. Yüzünü elleri arasına almış, yere doğru eğik ağlıyordu. Ailesi berbat durumdaydı. Nasıl bu hâle gelmiştik? Nasıl bu durumlara düşmüştük?1

Biz aile olmayı becerememiştik.

"Baba," diye mırıldandım. Benim sesimi duyunca kafasını kaldırdı. Gözü kan çanağına dönmüştü. Sanki aklımdan geçenleri anlıyormuş gibi, "Sen meleksin," dedi. "Suçu günahı olmayan bir melek. Suçlama kendini."

Suçluyordum. Çünkü Cenk abimin hastalığı yüzünden onu suçlamıştım. Bilmeden istemeden. Şimdi de can çekişiyordu.

Suçlu hissettiğim tek Cenk abimdi.

Kaya abim önüme geçti. Dizlerinin üzerinde çökmüş durumda iken, "Hayatımız berbat oldu, evet," dedi. "Ama senin suçun yok. Sen sadece intikam almak istedin. Seni diri diri gömenlerden ve sebep olanlardan. Sen suçsuzsun. Cenk abin için de hiç bir şey için geç değil."

Derin bir nefes aldı ve eli ile ameliyathaneyi gösterdi. "O oradan sağ çıktığı zaman, hayatımızı sıfırdan alacağız. Annem ve Aram'da olacak ama her şey bitecek. Sıfırdan ve yepyeni bir aile olacağız."

Tam ağzımı açacak iken Aybars kesti sözümü. "Defne hanım ve Aram için en büyük ceza, onları görmezden gelmen olacak. Aile içinde yabancı olacaksınız. Bunu sabretmen gerekiyor, güzelim. Bu günleri bir daha yaşamamak için, sabretmen gerek."

Gözümden yaş akarken başımı olumlu anlamda salladım. "Sabredeceğim,"dedim. " Cenk abim için."

Cenk abimin başına bu bir daha gelmesin diye sabredeceğim.

"Aferin benim güzelime," dedi Kaya abim ve ayaklanıp başımdan öptü. Saçlarımı okşerken, "Hepsi geçecek," dedi.

İnanıyordum abime.

Saatler geçmişti ama ne bir şey diyen vardı ne de ameliyathaneden çıkan.

Derken doktor ameliyathaneden çıktı. Hepimiz ayaklanırken, "Aram Sezin'in yakınları?" diye sordu.

Babam anında atladı. "Benim, babasıyım. Ne oldu? Yaşıyor mu oğlum?" diye sordu.

Doktor burukça gülümsedi. "Merak etmeyin, Aram Sezin'in durumu gayet iyi. Kazada arabada parçalanan camlardan biri karnına girmiş. Bu durum yüzünden fazla kan kaybetmişti ama tedarik ettik. Ayrıca sol kolunda bir kırık var. Onun haricinde kendisi çok iyi. Birazdan normal odaya alacağız."1

"Peki Cenk abim ve Defne Sezin?" diye korka korka sordum. Aram'ın durumu iyi olması sevindirmişti beni.

"Onlar için hiç iyi şeyler söyleyemeyeceğim maalesef. Defne Sezin'in ve Cenk Sezin'in durumu ağır." Kederli bir şekilde nefes verirken, "Her şeye hazırlıklı olun," dedi. "Geçmiş olsun."

O an yıkılıp kalmıştım. Her şeye hazırlıklı olun demişti.

Yere çakılacağım an Aybars belimden tuttu beni. Kendi bedenini benim bedenime yaslarken onun sayesinde ayakta kalıyordum. "Sakin ol," dedi. "Yemin ederim ki abin sağ çıkacak buradan. Söz veriyorum."

Gözü yaşlı bir şekilde baktım ona. "Her yemininin arkasında durur musun?"

"Dururum," dedi anında.

"Bu imkansız duruyor ama."

Burukça gülümsedi. "Unuttun mu? Ben doktor Mehmet'im."

Gözümden yine yaş akarken, "O sendin," diyebildim.

Onaylar şekilde başını salladı. "Bendim. Bu yüzden abini yaşatacağım."

"Ya olmazsa."

"Senin için oldurmayacağım şey yok."

.

.

.

"Pişmanlık duymamam gerekiyor aslında senin için ama canım yanıyor. Neden?" dedim gözyaşlarımın arasında. Hasta yatağında yatan Aram'a bakarken konuşuyordum. "Neden? Söylesene. Beni bu çıkmazdsn kurtarsana."3

Burnumu çektim ve arkamda olan sandalyeyi çekip Aram'ın baş ucuna geldim. Elim ile göz yaşlarımı sildim. "Canım acıyor, abi. Kalkıp bana ilk defa abilik yapar mısın?" Yutkundum. "Belki de bu sefer sana ihtiyacım var. Abilik yapmana ihtiyacım var. Yapar mısın?"2

Burukça gülümsedim. "Ama sen beni ölüme itmiştin değil mi?"

Arkama doğru yaslandım. Aram karşımda ilaçlar yüzünden uyuyordu. Ağzında oksijen maskesi, kolunda ise serum vardı. "Keşke sende Cenk abim gibi hasta olsaydın da seni affetmek için sebebim olurdu."

"Araştırdım," dedim anında. "Hatta gittim, Buğlem'le bile konuştum."

Konuşmuştum.

Herşeyi anlatmıştı bana.

"Cenk abimin hastalığını biliyormuş ve bile bile ilaçları değiştirmiş. Cenk abim tedavi olmuş ama bile bile o hastalığı tekrardan ona musallat etmiş."

Gözyaşım ister istemez yine aktı. "Seni de ölüme itmiş, biliyor musun? Seni ölüme iten kız için öz kız kardeşini yok saydın."

İçimde patlama noktasına gelmiştim. İçimi dökmeye başladım kendimi tutamadan. "Neden ben? Neden beni anlamadın? Ben de senin kardeşindim? Neden beni bağrına basmadın? Abi, neden ben?"

Hıçkırarak ağlamaya başladım. "Annem de sevmedi beni. Bir insan kızını sevmez mi? Neden annem sevmedi beni? Sevilmeyecek bir kız mıyım ben?"

"H-hayır," diye güçsüz bir ses duydum. Anında bakışlarım Aram'a döndü. "S-sen hiç bir şeyi hak etmedin, k-kardeşim."1

Ağzımdan bir hıçkırık daha kaçtı. Canım çok yanıyordu. Artık olanlar bir son olsun istiyordum. "Çok canım yanıyor, Aram," dedim. "Neden?"

Güçlükle nefes aldı. "Söz," dedi zorla nefes alırken. "Söz geçicek."

Kafamı olumsuz anlamda salladım. "Siz şu hastaneden sağ çıkın diye etmediğim dua yok ama senin için benim bir yanım hep buruk kalacak. O burukluk yüzünden nasıl geçecek, Aram?"

O an Aram'ın da gözünden bir yaş aktı. "Ö-ölmek istedim ama yine beceremedim. Ö-özür dilerim."

"Hayır," diye anında atıldım. "Ölüm istemiyorum ben. Saçmalama."

Zorla da olsa buruk gülümsedi. "En son ölüm olduğu zaman intikam bitecek diyordun." Nefes çekti içine. "Ben ölmek istedim ama yapamadım."

Gözünden bir yaş daha aktı. "Özür dilerim."1

"Dileme," diye anında yine atıldım ve ayağa kalktığım gibi ona sarıldım. Fazla sarılmadım canını yakarım diye. "Dileme çünkü ben ölüm istemiyorum."1

Kolunu kaldırmaya çalıştı ama yapamadı. Bana sarılamadığı için bir göz yaşı daha döküldü. "Şuan sarılamıyorum sana. Daha sonra da sarılırmısın bana?"3

Kollarımı biraz daha sıkı sardım. Canını acıtmayacak şekilde. "Ölüm istemiyorum," dedim o konuya girmemek için.

"Lavin," dedi. "Sana sarılamadığım için canım yanıyor." Yutkundum. "Ben iyileştikten sonra canımın yanışını geçirebilir misin?"

Kafamı boynuna gömerken, "Yapamam," dedim. "Benim kalbim senin cam parçaların ile dolu."

Yapamazdım.

Aram'ı ilk ve son kez sarılmıştım.

Aram'ı ilk ve son kez abi demiştim.

"Biliyordum," dedi. "Ölmeden önce senin bana sarılman çok iyi hissettirdi bana, Lavin."

Kaşlarım çatılırken anında sarılmaya bıraktım ve bedenimi kaldırıp Aram'a baktım. Kaşlarım kendiliğinden kalkarken o an istemediğim şey oldu.

Aram'ın kalbi durdu.1

Şokla gözlerim açılırken, "Aram?" dedim.

Bana baktı. "Özür dilerim." dedi. Gözünden yaş aktı. "Sana abilik yapamadım. " Zorla son kez içine nefes çekti. "Sarıldığın için teşekkür ederim."

Gözleri kapanmıştı...3

.

Aram yaşar mı sizce?3

Adım adım final...3

Diğer partta görüşürüzzz