Boran Efe
-Hala vazgeçmedin o siktiğimin ağasından senin için geberiyorum lan görmüyor musun?
- Geberme o zaman yeter artık barış sevmiyorum seni en başından beri gönlüm miranda!
-Ne demek lan miranda! Öldürürüm seni Beril! Koynuma girip paralarımı yerken miran aklına gelmiyordu. Şimdi iki para kazandın diye yediğin kaba mı tükürüyosun nankör!
-Ne saçmalıyosun Barış? Geçici bir hevestik sadece sende beni sevmedin!
- Öldüm lan senin için! Ama Beril hanım siktir git bakalım nasıl olsa it gibi döneceksin.
-Nasıl biliyorum seni ama bak it gibi döndün.
-Ooo sanırım seninle değil gecenin bir yarısı benim kapımda olduğuna göre.
Barışla o günden sonra hiç görüşmedim ama bu fırsatı değerlendirip yaşadığımız her şeyi kaydetmiş. Miran bunları gördüğünde deliye döndü. Ona ne kadar açıklamaya çalışsamda beni dinlemedi karnımda ki bebeği düşünmeden ağzına ne gelirse haykırdı. Ama en çok şu cümle yaraladı.
"Eğer efsayı boşamasaydım senin bu iğrençliklerinle uğraşmaz çok mutlu olurdum."1
Amına koyayım bi işimde düzgün gitmiyor kaçıncı darbe ulan bu! Ben bu kadar kötü bir hayatı hakedecek ne yaptım? Bir an gözlerim daldı ve bebek geldi aklıma. Onu öldürmüştüm. Nasıl bir insanım lan ben.2
Efsa ateş olup yakacağım demişti. Dediğinide yaptı. Bana gönderdiği fotoğrafları gördüğüm anda Beril'i öldürmek istedim. Bana seni seviyorum derken eski sevgilisinin koynundaymış. Sinirden delirirken aklıma Efsa'nın ne olursa olsun beni kabul edişi geldi. Belki onu boşamasam ona bunları yapmasam çok mutlu olacaktım.3
Ben efsa karun acılarından beslenen kadın. Şimdi küllerimden doğdum ve beni yakanları kül etmek için döndüm. Hayat böyledir işte herkesin bir hikayesi vardır ve her hikayede de bir acı. Fotoğrafları Mirana gönderdiğimde delireceğini çok iyi biliyordum. Ancak Beril'e zarar veremeyeceğinide biliyordum. Asla bir kadını böylesi bir zor duruma sokmam ancak bebeğim öldüğünde onların gülüp eğlenmesi beni buna itti. Eğer Miranla düzgün bir ayrılık yaşasak asla yapmazdım bunu. Fotoğrafları Miran gördüğünde telefonu kapattım ve çekmeceyi açtım. Bebeğimden tek kalan şey olan ultrason görüntülerini elime aldım. Eğer doğsaydı adını Boran Efe koymak istiyordum. Düşüncelerime engel olamayıp hıçkırarak ağlamaya başladım. Annem sesimi duymuş olacak ki odama girdi.
-Ah benim yaralı ceylanım ah benim boncuğum ağlama güzel kızım Rabbim seni oğlunla cennette kavuşturacak.
-Anne dayanamıyorum güçlü durmaya çalışıyorum ama olmuyor.
-Oluyor Efsam. Sen koskoca Miran ağaya kafa tutuyorsun bunu bu koca şehirde hiç bir aşiret ağası yapamadı.
- Daha bitmedi anne. Kül edene kadar durmayacağım.
-Durma kızım. Ama şimdi yat uyu.
Annem saçlarıma öpücük kondurup çıktı. Bende yatağa uzanıp gözlerimi yorgunlukla kapattım.
Bir anda uykumdan sıçrayarak uyandım. Rüyamda Efsa ve bebeği gördüm. Efsa bembeyaz bir elbise giymiş uzun saçlarını salmış kucağında oğluyla bana gülümsüyordu. Gülerek onlara doğru giderken bir anda her yer kan oldu Efsa ve bebek mezara dönüştü.
Ellerimi saçlarımın arasına atıp çekiştirdim. Efsa bunu haketmemişti. Yarın dava vardı artık her şey bitecek ve Efsa yeni hayatına adım atacak. Belki aşık olup evlenecek hatta bir oğlu olacak. Bu düşüncelere neden sinirlendiğime anlam veremeyip masaya doğru yürüyüp viski şişesini elime alıp kafaya diktim. Uyumaya korkuyordum. Bebek bana benziyordu. Ben benim çocuğuma piç diyecek kadar aşşağılık bir insanım. Sabaha kadar bu düşüncelerle gezdim. Güneş doğduğunda duşa girdim. Sonra siyah bir takım elbise giyip saçlarımı taradım. Aşağıya indim.
Beril'i görmezden gelip masaya oturdum.1
- 2 saat sonra kurtuluyor Efsa senden yani.1
Annemin dediğine bir cevap veremedim doğruydu.
Kahvaltımı yaptıktan sonra arabaya yürüdüm.
-Anahtarı ver bedo kendim süreceğim.
Arabaya bindim ve salona doğru yola koyuldum. Geldiğimde Efsa henüz yoktu. Yaklaşık bir 10 dakika sonra geldiğinde şaşkınlığımı gizleyemedim. Rüyamdakinin aynısı bir beyaz elbise giymiş saçlarını açık bırakmıştı. Bir an delirdim sandım.
Dava sonuçlandığında salondan çıktık. Kendimi tutamayıp Efsa'nın yanına gittim.
-Kurtuldum senden ama sen benden kurtulamazsın. Her yerde beni göreceksin.
-Evet bugün düğün günüm o yüzden beyaz giydim.4
Miran yüzünde garip bir tebessümle bana bakıyordu. Onu tanımasam beni boşadığına üzüldüğünü düşünecektim.
-Hayırdır miran beni boşadığına çok mu üzüldün?
Gözlerinde öfke ve üzüntü dolu bir duygu vardı sorumu cevaplanayıp döndü ve gitti. Salondan çıkıp kafamı kaldırdım gökyüzüne bakıp oğluma seslendim.
-Bitti annecim. Kurtulduk o adamdan artık rahat uyu.
Bir mezarı bile olmayan bebeğimin gökyüzünde olduğunu düşünüyordum hep. Arabaya bindiğimde telefonum çaldı.
-Ne kadar iğrenç bir insansın sen! Nefret ediyorum senden!
-Evet Beril duygularımız karşılıklı.
-Ya nasıl yaparsın böyle bir şeyi?
-Ama tatlım sen yaparken utanmadın ben atarken neden utanayım ki?
-Sizinle tanıştığım gün verdi zaten.
Telefon kapandığında abim bana dönmüş sırıtıyordu.
-Helal lan sana. Kimin kardeşi be.
- Delisin kızım sen. Ama Efsa onlara boyun eğmemen hepimizi çok gururlandırıyor kızım. Bu belayı ben açmış olsaysım başına o kadını evde 1 dakika tutmazdım. Zahir nasıl hala birlikte anlamıyorum.
-Abi Zahir abimin gözü aşktan kör olmuş hem o da bilemezdi ki böyle olacağını.1
Arabayı tenha bir yere çektim. Kafamı direksiyona yaslayıp ne yaşadığımı neler yaptığımı düşünmeye başladım. Ben aşirete çocuklara ve kadınlara dokunulmayacak emri verirken kendi oğlumu öldürdüm. Karımı öldüresiye dövdüm ama o yinede gitmedi beni bekledi. Beril olsa yapmazdı. Efsa ne olursa olsun durdu ta ki bebeğini alana kadar. Elime telefonu alıp instagram hesabına bakmaya başladım. Hala açıktı hesabı. Fotoğraflarına bakarken bir fotoğraf beynimi karıncalaştırdı. Efsa bugün giydiği beyaz elbiseyi giymiş kırmızı rujunu sürmüş hafif belginleşmiş karnına elindeki ultrason fotoğrafını koymuştu. Altında" Seni sabırsızlıkla bekliyorum Boran Efem" yazıyordu. Oğlum doğsaydı Boran Efe koymak isteyecekti adını. Gözümden bir damla yaş aktı.
-Boran Efem. Diye söylendim sanki duyacakmış gibi. Sonra aklıma yine Efsa geldi. Kim bilir o kaç aydır bu duyguya sıkışmış oğlunun adını sayıklıyordu.
Ardından telefonum çaldı. Hemen kendimi toparlayıp açtım.
-Sokturma aşkına! Ne konuşacağız yediğin boklarımı? Kızım ben senden başkasına gönlümü kapatmışken sen nasıl yaptın lan bunu? Ulan ben senin yüzünden oğlumu öldürdüm karımı dövdüm her gün gitsin diye!
-Miran sen neden sürekli Efsayı sayıklıyorsun?
-Kaybedilince anlaşılıyormuş ya bazı değerler bende kaybedince anladım. Bak Beril bundan sonra seninle aramızda karı koca ilişkisi yok çocuğumu doğur sonra defol git!
Konuşmasına izin vermeden telefonu kapattım. Efsa'nın değerini şimdi anlamak çok büyük salaklıktı.4
FİNİTOOOO
BÖLÜM NASILDI MİRANIN DÖNÜŞÜNE NE DİYOSUNUZ
HAYDİ BEN KAÇOROTTİ ÖPÜLDÜNÜZ.
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
