14. Bölüm

" İyi seyirler Yaman Karaman'ın ilk kuklası."

O an her şey sustu. O an çok şey konuştu.

Ben o anda kayboldum belkide.

Ne kadar olduysa Asena'nın sesini bile zor duymuştum.

"Duygu?"

Duygu Karaman'dan

​​​​​​Yusuf bir şeyler biliyordu. Yada bilmiyordu,babası onu kuklası yapmıştı. Ama ben Duygu Karaman, ben annemin kızıydım. Annemin bana öğrettiği gibi hiçbir zaman vazgeçmeyeceğim. Bunu araştıracağım ve kimsenin bana tekrar dokunmasına izin vermeyecektim. sonucunda ne olursa olsundu.

Bana seslenen Asena'ya dönmeden çantamı alıp hızlı bir şekilde sınıftan çıkmıştım. Çıkarken de kapıda bizi izleyen Gamze ve Su'ya çarpmıştım.

Emindim ki Asena'ya ne söylemişlerse aramızda bir soğukluk olacaktı..

Ama şuan bunu düşünemezdim. İlk kendimi düşünmem lazımdı.

Hiç düşünmeden onu aradım. Bana yardım edecek tek kişiyi.

Baran Aras'tan;

Ofiste dalgın düşüncelerimden sıyrılmak için odada sayamadığım, bilmem kaçıncı turda odamı telefonumun sesi doldurmaya başlamıştı.

Sinirliydim ve o kişiden sinirlerimi çıkarabilirdim ve bir de bununla uğraşamazdım. Ama ya önemliyse?

​​​​​​Masadaki telefonuma uzanıp aldığım zaman ekrandaki yazı sinirlerimin yatışmasını sağlamıştı.

* küçük penguen'im arıyor..*

Beni arayacağını biliyordum ama bu şekilde değildi. Fazla bekletmemek için aramasını cevaplandırdım.

" Buyrun, kimsiniz?" emin olmam lazımdı.

​​​​​​" Kes şu şamatayı. Teklifin halâ geçerli mi?"

gülümsedim.

" Sana sunduğum her teklifin zamanı yok güzelim. İstediğin zaman kabul edebilir yada reddebilirsin."

​​​​​​" Attığım konuma gelmen için 1 saatin var." Telefon kapanmıştı.

​​​​​​Duygu Karaman. Bu kız yaşına göre fazla cesurdu..

Ve ben bu kızı böyle seviyordum.

                          *

yazmayalı uzun zaman olmuş. kendimi toparlayayım, şuydu buydu derken gerçekten pek vakit bulamıyordum. bunun için okuyuculardan özür diliyorum. keyifli okumalar dinliyorum.🕸️

​​​

​​​​​​