5. BÖLÜM

Behram batmakta olan güneşe baktı

" durur musun?" dedi şoföre, son kez bu toprakların kokusunu içine çekmek istiyordu, son kez yaşadığı topraklara veda etmek istiyordu. Şoför behramın dediğini yapıp arabayı yavaşlatı ve durdu.

Araba durur durmaz behram kapısını açıp dışarı çıktı, ılık bir rüzgar yüzünü teğet geçip giderken gözlerini kapadı ve derin bir nefes aldı. İçinde bir his vardı daha önce de ayrılmıştı buradan ama şimdi ise yüreğini burada bırakıyormuş gibi hissediyordu.

Gözlerini açtı güneş neredeyse son kez onu selamlıyor ve uğurluyordu.

" son kez" dedi behram " sondu bir daha dönmek yok" durdu bakışlarını uzanıp giden asfalt yola çevirdi " peki neden yüreğimi burada bırakıyormuş gibi hissediyordum neden hiç bir şey eskisi gibi olmadı ne tutuyor beni burada ne çekiyor beni buraya" bakışlarını tekrardan gün batışına çevirdi uzun uzun izledi.

" veda etmek zordur evlat ama en önemlisi de tanımadığın ama tanıyormuş gibi hissettiğin birine veda etmek daha zordur" dedi yolun kenarında koyunlarını otlatan çoban. Behram sesin sahibine başını çevirdi, adam 50 yada 60 yaşındaydı yüzünde yılların yorgunluğu üzerinde ise kıldan yapılan keçesi ile behram gibi gün batışına baktı.

" insan doğduğu yerden yaşadığı yerden kolay ayrılır ama yüreğini bıraktığı yerden zor ayrılır" bakışlarını behrama çevirdi " sende yüreğini bırakmışsın burada şimdi o yüreğine sırtını dönüp gidecekmisin?" behram sessiz kaldı bir süre, hiç bir zaman aşık olmamıştı ki yada hiç bir zaman birine tam anlamı ile bir şey hissetmememişti de sadece kaçmıştı sadece insanlardan, ailesinden bu topraklardan kaçmıştı.

" Ben yüreğimi kimseye vermedim bey amca kimse de sahip çıkmadı, yüreğimi bıraktığım yok sadece son kez veda etmek istedim buralara" diye yalan söyledi. Çoban olan adam güldü

" herkes yüreğini bırakır evlat sen farkında değilsin ama sende yüreğini burada bırakmışsın"

Behram karşında ki adama uzun uzun baktı, adam çobandı çoban olmasına ama sanki çok şey biliyormuş gibiydi.

" bu topraklar sana hem cennet olacak hemde cehennem delikanlı sen ne kadar kaçmak istesende kaçamayacaksın çünkü burası sana hiç bir zaman sahip çıkmayacak" işaret parmağını havaya kaldırıp " tek bir kişi sahip çıkacak" dedi.

Elinde ki sopayı üç kez yere vurdu " kendi cennet, cehennemine hoş geldin evlat" dedi ve arkasını dönüp koyunların peşinden gitti. Behram bir süre arkasından öylece baktı kimdi yada kimlerdendi bu adam.

Söyledikleri behramın aklını karıştırırken telefonu çaldı, pantolonun cebinde telefonu çıkardı. Arayan kişi tanıdık biri değildi, telefonu açıp açmamak arasında kalırken telefon ıslarla aramaya devam etti. Daha fazla beklemeyip telefonu açtı.

" behram oğlum benim serpil, aydanın annesi" dedi telaşlı bir şekilde " buyurun serpil hanım" dediğinde arkadan bir takım bağırış sesleri geliyordu

" lütfen oğlum yardım et yoksa amcası kızıma bir şey yapacak kurtarsan kurtarsan onu sen yaparsın" dedi ağlamaklı bir şekilde. Sesler giderek acı bir hâl almaya başladığın da behram

" tamam geliyorum" dedi ve serpil hanımdan bir cevap beklemeden telefonu kapattı.

Arabaya dönüp tekrar bindi, arabaya biner binmez " acil tekrar dönüyoruz derviş ağanın evine" demesi üzere şoför arabayı çalıştırdı, lastikler yolda kulak tırmalıyıcı bir şekilde hareket etti ve hızla derviş ağanın evinin yolunu tuttular.

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

İnsan kaderinde kaça bilirmiydi? Kaçamazdı. Bunu acı bir şekilde öğrendim, yaşanması gerek dedim yaşadım peki ya şimdi ne olacaktı behram ile evlenecekmiydim? Behram ne kadar senin kararın ne olursa olsun sen istemediğin sürece bir şey olmayacak demişti demesine ama amcamı da biliyordum.

Acısını benden çıkarmasa bile ailemden babamdan çıkarırdı ve benim bu hayatta tek tutunacak dalım annem ile babamdı, ha bide abim vardı bu topraklara gelmeyen bizden uzakta yaşayan abim. Uzun yıllar olmuştu onu görmeyeli, burdan gittiğin de 15 yaşlarındaydım şimdi ise 26 yaşındaydım ve kaderim diken gibi göğsümü delip geçerken öylece boşluğa baktım.

" unutma karar senin Aydan" dediğinde behram bakışlarımı ona çevirdim, amcam evden gittiğin de behrama ve ailem bir şey söylemeden dışarı çıkmıştım, behram da bir süre sonra peşimden geldiğini anladığımda adımları yavaşlattım ve küçükken kaçıp geldiğim harabelerin olduğu yere gelip küçük bir taşın üzerine oturmuştum, behram da yanıma gelip oturduğun bir süre ikimizde konuşmamıştık.

" biliyorum behram teşekkür ederim" behram başını salladı, yüzüne baktım gözleri karanlık ve neden ise soğuktu, insanı kıskandıracak kadar uzun kirpikleri karanlığına engel oluyordu.

" Ben kararımı verdim berdel olucaksa olsun zaten başka çaremizde yok gibi" dediğim de " Aydan çare yok ne demek? Gerekirse ben bir çare yaratırım ve buna engel olurum." derin bir nefes alıp verdi

" önemli olan senin mutluluğun"

" sorun yok iyiyim sadece senden tek bir şey istiyorum behram" dediğimde behram oturduğu yerde dikleşti " dinliyorum" dediğinde önüme düşen saçımı kulağımın arkasına sıkıştırdım " bana söz var bana arkanı dönüp gitme tamam mı? Bide aileme zarar gelmesini engelle"

" söz veriyorum ne sana sırtımı dönerim nede ailene zarar gelmemesini engellerim tek istediğim mutlu olman çünkü benim hayatım cehennem aydan benim hayatım cehennemden ibaret" dediğinde uzanıp elini tuttum " olsun ben senin ile o cehennemde yanmaya razıyım behram her ne olursa olsun"

Behram başını salladı ve nefesini dışarı verdi " peki madem o zaman ailene haber ver düğün hazırlıkları yapılmaya başlasın bende anneme gideyim, aşiret toplanmadan haberi veriyim" taştan kalktı ve önümde durdu " Aydan hayatım zor ama sana kolay olması için elimden ne geliyorsa yapacağım" başımı salladım ve ayağa kalktım. Behramın tam omuzlarına geliyordu boyum " biliyorum behram kendinden fazla bana yol bulmaya çalışacaksın ama unutma ki bu yolda sen varsan öyle yürürüm" behram bir şey söylemeden bir süre yüzüme baktı ve sonra ilk kez güldüğünü gördüm.

Gülmek ona çok yakışıyordu hemde fazlasıyla...

" sen o yola beni döve döve sokarsın Aydan hanım" dediğinde çenemi dikleştirdim " evet behram ağa öyle de yapacağım korkun benden" behram ellerini teslim oluyormuş gibi kaldırdı

" peki tamam sustum ve ben gidiyorum" dediğinde gülümsedim ve başımı salladım.

" tamam" dedim. Behram son kez gülümsedi " görüşmek üzere Aydan atasoy" dedi ve geldiğimiz yoldan geri yürüyerek arabasına gitti, ben ise öylece arkasından baktım, behram gerçekten zor bir adamdı hemde fazlasıyla peki bundan sonra ne olacaktı behram bu berdel yüzünden burda kalmak zorunda kalmıştı peki behram mutlu olabilecek miydi bu topraklarda....

🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

Behram içinde ki duyguyu bir türlü bastıramıyordu, daha doğrusu çobanın söylediği cümleleri aklını karıştırmıştı. Kendisi de biliyordu bu topraklar ona cehennemdi ama ona cennet olması mümkünmüydü?

Konağın önünde durduğun da araba kapıda ki korumalar kapısını açtı, behram beklemeden arabadan inip hızla Konaktan içeri girdi. İçeri girdiğin de avlu kalabalıktı...

Bütün bakışlar behramı buldu, Meryem hanım ayağa kalktı " sen gitmedin mi?" dedi oğluna, behram bakışlarını herkesten çekip annesine çevirdi

" gitmedim gitmeyeceğim de" Meryem hanım gülümsedi, düşündüğü gibi olmuştu.

" neden peki" diye sorduğunda behram

" öyle gerekliydi" dedi ve hemen arkasından ekledi " size bir haberim var" dediğinde Meryem hanım çenesini dikleştirdi " ne haberidir" diye sordu behram " berdeli kabul ediyorum Aydan Aksoy ile evleneceğim" behramın sözlerinin ardından bir süre kimse konuşmadı.

Avludan yavaş yavaş sesler yükselirken Meryem hanım " kabul etme sebebin ne?" behram annesinin sorusuna cevap vermek yerine " herkes duysun bilsin Aydan benim karım olacak ve onun ailesinden kimseye zarar verilmeyecej" dediğinde atasoylardan bir adam

" peki aşiret ağası?" diye sorduğunda behram annesinin gözlerinin içine bakarak " Aşiret ağası olmayı kabul ediyorum bundan sonra atasoyların aşiret ağası benim bu böyle bilinsin böyle duyulsun"

Behramın ağa olmayı kabul etmişti etmesine ama bilmediği bir şey vardı bu topraklar ona hem cehennem olacaktı hemde cennet...

​​​​💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐

Evet kurgu yavaş yavaş oturmaya başladı kafamda final kafamda belli. İnşallah beğenmişsinizdir bölümü diğer bölümde görüşmek üzere kendinize cici bakın balımlar 🌸💐