6. BÖLÜM

İnsan kaçmaya çalıştığı yerin tutsağı olurmuş. Behram ne kadar kaçmış olsada bu topraklardan tekrar dönüp dolaşıp yine bu topraklara gelmişti, behram kaçtığı toprakların tutsağı olmuştu.

Zaman ondan belki bir çok şeyi çalmıştı, gençliğini, çocukluğunu kısacası ondan bir hayat alınmıştı. Behram hayatını yaşayaman bir adamdı ve bu topraklardan kaçma sebebi ailesi değildi yaşayamadığı çocukluydu. Bir insanın elinden çocukluğu alınırsa geri kalan hayatını sevmeden yaşar ve yaşamaya da devam eder.

" kızım hazır mısın?" diyen annemin sesi ile daldığım düşünceden çıktım " hazırım anne geliyorum" dedim ve yatağımın üzerinde ki çantamı aldım ve koluma takıp odadan dışarı çıktım, annem kapıda hazırlanmış bir şekilde beni bekliyordu.

Geçen gün behramı aradığını söylediğin de babam " kendi kızımı ben bile koruyamıyorum ama elin oğlu koruyor en iyisini yapmışsın" demişti ben ise babamın yanına gittim ve önünde diz çöküp elini tuttum, babam başını başka bir tarafa çevirip benden dolan gözlerini kaçırmıştı " babam senin hakkın hiç bir zaman ödeyemem ben, ben sana kırgın değilim sende kendine kızma sen doğru olanı yaptın hem amcamın karşısında durdun karşı çıktın sen daha ne yapacaksın" babam başını çevirip bana bakmıştı, gözleri dolu doluydu ağlamamak için kendini zor tutuyordu bunu sıktığı çenesinden anlamıştım.

Babam tek cümle etmedi, elini elimden çekti başımı iki elini arasına alıp saçıma öpücük kondurup hızla odadan çıkmıştı. O günden sonra da görmemiştim annemin dediğine göre yine bağ evine gitmişti.

" iyimisin kızım sen" diye sorduğun da yanımızdan ellerin de çeyiz sandığı ile giden iki adama bakışlarım takıldı, bugün annem ile behramın evine çeyizlerim gidiyordu.

Bakışlarımı anneme çevirdim ve gülümsedim " iyiyim anne bir şeyim yok sadece babamı özledim" annem elini yanağıma koyup okşadı, bakışları buğulandı " merak etme kızım gelicek baban biliyorsun seni ne zaman yanlız bıraktı" dediğinde gülümsedim.

Hiç bir zaman bırakmazdı beni yanlız...

" biliyorum anne merak etme sen iyiyim ben" annem gülümsedi " güzel kızım, bahtın güzel değil ama hiç değilse kocan iyi eminim" başımı salladım, behram cidden iyi biriydi sadece biraz zordu

" biliyorum anne behram iyi biri" dediğim de annem gülümsedi.

Bir süre sonra aşağıdan arabanın korna sesi ile kapıya baktık, penceren sarkan behramın kardeşi barışı gördüm " canım müstakbel yengem abim sizi evde bekler" diye bağırdı. Behram ne kadar sakinse barış o kadar enerjikti behramın bahsettiğine göre fevriydi eğlenceli halinin altında yatan bir öfke dolu bir çocuk varmış..

Bakışlarımı anneme çevirdim, başım ile dışarıyı işaret ettim " hadi gidelim anne geç kalmayalım" dediğim de annem başını salladı ve ben önde annem arkamda konaktan çıktık.

🍀🍀🍀

İnsan yabancı hissedermiydi yaşadığı topraklara, ben yabancı hissediyordum. Kendi büyüdüğüm topraklardı ama kendimi bir an yabancı gibi hissettim. Yarım saattir Meryem hanımın bakışlarının altında ezildiğim yetmezmiş gibi behram ortalıklarda yoktu.

" behram geç kalacak gibi" diyen Meryem hanımın sesi ile çantamın askısı ile oynamayı bıraktım " o zaman biz gidelim Meryem hanım malum daha işlerimiz var" Meryem hanım bakışlarını kapıya çevirdi

" cemşit" diye seslendi. Bir süre sonra kapı açıldı ve içeri iri yapılı, tahminen 30 yaşında bir adam girdi. Duruşu o kadar sert ki istemsizce ürperdim.

" dünürleri evine bırakın" dediğinde

" gerek yok ben bırakırım onları" dedi behram kapının eşiğinden.

Behram Geçen haftaya göre daha iyi gibi gözüküyordu, saçları derli topluydu ve yukarıya doğru taramıştı, değişmeyen tek şey kıyafetleri baştan aşağı siyah bir takım giymişti onu nasıl gördüm ise yine öyleydi kıyafet konusunda.

behramı tanımayan biri görse yas tutuyor sanardı ama öyle değil, yada öylemiydi olabilir miydi? Behram yas tutuyor olabilir miydi?

Başı ile cemşitin dışarı çıkmasını işaret etti, çemşit beklemeden dışarı çıktığın behram yanımıza gelip annemin elini öptükten sonra geri çekildi " izniniz olursa Aydan ile biraz dışarı da vakit geçirmek istiyorum" annem bana kısa bir bakış atıp tekrar dan behrama döndü

" tabi ama fazla geç kalmasa iyi olur henüz daha işlerimiz bitmedi" dediğinde behram başını salladı " siz merak etmeyin" behram bakışlarını bana çevirdi ve kalka bilmem için elini uzattı.

Bir süre tereddüt etsem de elimi kaldırdım ve behramın avucunun içine bırakım, behramdan destek alarak ayağa kalktım, behramdan elimi çekeceğim sırada elimi elinden kurtulmama izin vermeden elimi sıkı sıkı tuttu.

Başım ile Meryem hanımı selamaladım ve behram ile Konaktan dışarı çıktık. Dışarı çıktığımız da arabasına değil de ters yöne doğru gittik. Nereye gittiğimize dair en ufak bir fikrim bile yoktu " behram nereye gidiyoruz" behram gülümsedi

" biraz vakit geçirelim istiyorum olamaz mı?"

" sen ciddi misin?" dedim inanamayarak, behram sessiz kaldı ve sadece başını salladı. Aklında her ne varsa rahattı annesine olan tavrı yanımda yoktu, aksine bambaşka bir behram vardı.

Başka bir sokağa saptığımız da" behram nereye "diye tekrar sordum. Behram soruma cevap vermek yerine durdu, bakışlarını takip ettiğim de büyük bir kapıya bakıyordu" behram ne oldu " diye sorduğumda elimden çekiştirdi ve büyük kapının önüne gelip boşta ki eli ile kapıyı ittirip açtı. İçeriye adım attığın da bende peşinden içeri girdim.

Geniş bir avlu vardı hemen sağda küçük bir kapı vardı sanırsam mutfaktı, diğer yan tarafta bir taş merdiven vardı.

" behram kimin burası" diye fısıldadım

Behram elimi bırakmadan bana döndü boşta ki kalan elimi de tuttu ve gözlerimin içine baktı " yeni yuvamız" dediğinde bakışlarımı tekrardan konağın için de dolandı, konak büyüktü hatta fazlasıyla.

Bakışlarımı behrama çevirdim " gerçekten mi?" diye sordum, behram başını salladı " evet annem ile aynı çatı altında kalmak sıkıntı yaratır senin için o yüzden burası artık bizim evimiz"

" ne yani şimdi sen" demiştim ki behram nefesini dışarı verdi " evet kabul ettim herşeyi Aydan bundan sonra atasoyların aşiret ağası benim, sende hanım ağası" dediğinde şaşkın bir şekilde baktım

" sen ciddimisin behram" behram güldü ve başını salladı " dedim yaa Aydan ciddiyim diye neden şaşırdın ki bu kadar olamaz mı?" diye sorduğunda başımı iki yana salladım " olabilir de ne bileyim yani sen pek buraları sevmiyordun" behramın az önce ki keyifli hali gitti.

Derin bir nefes aldı " insan topraklarını sevmez mi Aydan sever ama ben" bakışlarını benden kaçırdı " kendimi sevemedim yada çocukluğumu" dediğinde behramın elini bıraktım ve elimi kaldırıp yanağına koydum, behram bakışlarını tekrar bana çevirdiğin de kırılmış bir adamdan fazla kırılmış bir çocuk gördüm.

" senin için çabalarım behram ne olursa olsun çocukluğunu sevmeni sağlarım" dediğinde behram başını iki yana salladı

" yapma Aydan" dedi kırgın bir ses tonu ile " umurumda değil behram ben senin yanındayım ve yanında olacağım" dedim kararlı bir şekilde.

Behramın bakışları titredi kendini sıkıyordu farkındaydım.

" Aydan ben sevmeyi, sevilmeyi bilmiyorum, kimse bana öğretmedi" derin bir nefes alıp verdi " unutulan çocuk bendim hep, behram unutulan bir çocuktu bana çocukluğumu hiç yaşatmadılar " dedi kırgın bir şekilde.

Behram kendine kırgındı ama en çokta yaşayamadığı çocukluğuna kırgındı.

Babam hep söylerdi, bir insan çocukluğunu sevmeli ilk önce sonra da kendini diye. Ama behram ne çocukluğunu seviyordu nede kendini...

" bizde beraber yaşarız çocukluğunu, biliyorum belki bazılarını yapamayız ama hiç değil ise deneriz" behramın gözlerinin içi parladı " yaparmısın bunu" diye sordu umutla, başımı salladım " evet yaparım geçmişi değiştiremeyiz ama geleceğimiz değiştire biliriz madem biz bir yola girdik behram o yolu çiçekler ekelim beraber" behramın yanağına bir damla yaş düştü, baş parmağım ile göz yaşını sildiğim de behram avucumun içine bir öpücük bıraktı " çocukluğumu sevdirecek tek kadın sensin Aydan ve ben senin sayende çocukluğumu ve geçmişimi seveceğim teşekkür ederim"

🍀🍀🍀

Herkes şaşkın gözler ile gelen arabaya baktı. Kimdi bu gelen? Araba sokakları yavaş yavaş geçerken " hiç değişmemiş bıraktığım gibi" dedi adam. Şoför dikiz aynasından kısa bir bakış attı " uzun zaman oldu efendim ama hiç değişmedi tekrar bu topraklar da olmanız bir çok kişiyi korkuta bilir" dediğinde adam dudağının kenarı yukarıya kıvrıldı

" biliyorum bilmezmiyim" dediğinde tanıdık evi görmesi ile oturduğu yerde dikleşti ve " yavaşla biraz" dediğinde şoför arabayı yavaşlattı.

Evin kapısının önünden geçerken evin içinde ki kalabalığı fark etti. Bir şeyler vardı...

" neler oluyor" diye sordu şoför sokaktan çıkarken " behram atasoy evleniyor" diye açıkladı, adam. Şoförün sözü ile şaşırdı " cidden mi döndü mü o" şoför sessiz kalıp başını salladı " evet efendim derviş ağanın kızı ile evleniyor berdel olarak" dediğinde adam daha da şaşırdı.

Arkasına yaslandı, iç cebinden bir fotoğraf çıkardı ve uzun uzun baktı

" demek kaçtığı topraklara geri döndü öylemi güzel yarım kalan bir hesaplaşmamız vardı" dedi ve fotoğraftan bakışlarını çekmeden " beni mezarlığa götür ordan da eve sonra da behram atasoyun düğününe gidelim, tanışalım müstakbel eşi ile" şoför adamın dediğini yaptı ve arabayı mezarlığa sürdü.

" bu burda son bulucak mı sandın behram atasoy, bu topraklar sana cehennem olucak" diye mırıldandı.

Araba ara sokaklardan geçerken. Sokakta oturan yaşlılar şaşkın gözler ile arabada ki kişinin kim olduğunu düşünürken içlerinden birisi " bu toprakları sana ateş ve kül edicek olan adam bu topraklara geri döndü. Allah seni korusun çünkü son hiç iyi değil"

🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀🥀

Evet yeni karakterin nasıl biri olduğunu düşünmüşsünüzdür :) olaylar bunda sonra gelişicek yavaş yavaş bakalım neler olacak... Diğer bölümde görüşmek üzere kendinize cici bakın 🍀