22. Bölüm

Poyraz'dan

Uyurken ne kadar da dertsiz, tasasız görünüyordu

Her sabah ondan önce kalkıp onu izlemek hoşuma gidiyordu çünkü uzun süredir yanlızdım

Tek sebebi bu değildi yeniden bazı duyguları hissetmeme neden oluyordu

Bağlanmak, şehvet, endişe etmek, onu korumaya çalışmak

En büyük korkum ona aşık olmak çünkü kendine faydası olmayan bir adamın ona ne gibi bir faydası olabilirdi ki

Bana karşı bir şeyler hissetmeye başlamasından korkuyorum çünkü tepkileri mi artık kafaya takıp trip atıyor bu bizim durumumuz da iyi bir şey değil

O sığınmak için benim kalbimi seçerse, benim kalbimin kapısı ona kilit vurmazdı

Bu ikimiz içinde büyük yıkım olurdu o giderse ben, ben onunla gidemezsem o üzülecekti

Beni buraya ölene kadar hapseden bir abim vardı kaçabilmek gibi bir umudum vardı ama minimum seviyedeydi

Gazel bir şekilde burdan kurtulursa beni arayacağına emindim

Bu onun ölümü olurdu giderse geri dönmemeliydi

Onu korumak için elimden geleni yapmalıydım

Gazel'den

Uyanır uyanmaz beni izlediğini görünce kalbim tekledi beni izliyordu

Güzel gözlerine bakarken hayaller kurmaya başladım

Belki bir şansımız olurdu

Olur muydu?

Poyraz bir süre sonra kendini toparlayıp yataktan kalktı ama bir kere yakalanmıştı kaçışı yoktu tebessüm ederek yataktan kalktım

Banyoya geçip elimi yüzümü yıkadım

Odaya dönünce üzerimi değiştirdim kahvaltı gelince kahvaltımızı yaptık

Fatma abla gelince onunla üst kata çıktım günlük yukarı çıkmam gerektiği için Baran'ın evde olmadığı zamanı seçecektim

Biraz bahçe de zaman geçirdikten sonra villanın içine girdim etrafa biraz bakınıp alt kata indim

Yapacak bir şeyim yoktu ki ne yapayım

Kapıyı çalıp odaya girdim

Poyraz'ın yanına yaklaşıp elini tuttum onu ayağa kaldırıp beline sarıldım

"Hadi dans edelim"

İçim kıpır kıpırdı

"Müzik yok"

Güzel bir şarkı söylemeye başlayıp Poyraz ile dönmeye başladık

Ben göğsüne yaşlı şekilde dururken oda ellerini belime sardı onu çok zorlamadan bir süre dans ettik kokusu burnumu mest ediyordu kokusunu seviyordum bana güvende hissettiriyordu

Bir süre sonra onu bıraktım birlikte koltuğa oturduk

Bir süre sessizlik oluştu ardından Poyraz eline kalem kağıt alınca kaşlarım çatıldı yine mi resim ya

"Yatağa geçer misin seni çizmek istiyorum"

Kaşlarım bu sefer şaşkınlıkla havalandı

"Gerçekten mi"

"Evet hadi"

Sevinçle ayağa kalktım yatağa doğru yürüyüp

"Soyunayım mı"

Kesin bu kız soyunmaya ne meraklı diyecekti

"Şort takımı giyersen güzel olur"

"Hemen" diyerek kaba eşyaları çıkardım

Üzerime şort takımı giyip Poyraz'ın söylediği pozisyona geldim tabi pozisyon almam kolay olmadı iki saat uğraştım her neyse

Saçımı da açık bırakıp son noktayı koymuştum

Yüzümde hiç bir ifade yoktu sadece dikkatlice Poyraz'a bakıyordum

Poyraz kağıdı karalarken ben sadece yüzünü izliyordum her zerresi ayrı güzeldi dakikalarca yüzünü izledim oda arada durup beni izliyordu

Bakışları şefkatliydi diğer insanlarda asla görmediğim saflıkta bir şefkat

Ne kadar süre geçti bilmiyorum ama sabit duramıyordum çünkü uyuşmuştum

"Ne zaman bitecek her yerim tutuldu"

"İki dakika daha"

Zorla bir kaç dakika bekledim

"Bitti"

Büyük bir zevkle yataktan inip biraz esneme hareketi yaptım Poyraz'ın yanına giderek resme baktım gerçekten tıpa tıp bana benzeyen bir resim çizmişti

"Harika oldu"

"Beğendin mi"

"Kesinlikle bana resim çizmeyi öğretsene"

"Olur neden olmasın"

"Çok teşekkür ederim" diyerek yanağına kocaman bir öpücük kondurdum

Ayrılınca biraz utandım boğazımı temizleyip kendi mi yatağa attım