23. Bölüm

"Oluyor mu Poyraz"

"Başlangıç için iyi gidiyorsun"

Sabahtan beri kara kalem çalışması yapıyorduk Poyraz artık sıkılmış yaka silkiyordu

Ayağa kalkıp biraz ona biraz kendime zaman tanımak istedim

Bir süre yürüyüp esneme hareketleri yaptım

Hareketsiz yaşamdan dolayı kilo almaya başlamıştım

Elimi göbeğime atıp sıktım

"Yiyip içip kilo aldım iyice"

"Abartıyorsun bence"

"Ne abartması ya görmüyor musun"

"Biraz göbek atsam sanırım iyi olacak"

Poyraz'ın tek kaşı havalandı ben kıvırmaya başlayınca onunda bir yerleri oynuyordu etkilendiğini biliyordum

"Bence atma"

"Neden"

"Akşam atarsın göbek"

"Bi düşünmem lazım"

Poyraz'ın sesi çıkmayınca ufladım

"Gidip bahçede az dolaşayım bari"

"Dikkatli ol"

"İtilip kakılmaya alışkınım beni merak etme bir kaç morluktan ölmem"

"Gazel"

Uyarıyı alıp başımı salladım resim yapmayı öğrenmeye çalışırken saatler ikindiyi bulmuştu neyse bu saatlerde evde olmazdı herhalde mendebur

Telsiz den Fatma ablaya haber verdim yoksa çıkmam yasaktı kesin alarmlardan dolayıydı Fatma abla yukarı çıkabilirsin diyince yavaş yavaş odadan ayrıldım üst kata çıktım

Fatma ablayı görünce yanına yürüdüm

"O evde mi"

Artık Fatma abla da beni tanıyordu ne demek istediği mi anlıyordu

"Üst katta çalışma odasında misafiri var"

"İnmez değil mi"

"Sanmıyorum"

"Tamam teşekkür ederim Fatma abla birlikte kurabiye falan yapsak kızar mı acaba Poyraz için yapmak istiyorum"

"Sormam lazım kızım"

Ben ağzımı açmadan Fatma abla ortadan kaybolunca boş boş beklemeye başladım Fatma abla gelince

"Sorun olmadığını söyledi"

Her evde kurabiye malzemeleri vardı burda da vardır illa ki

Fatma abla ile mutfağa girdik bugün Poyraz için bir şeyler yapmak istiyordum

Malzemeleri Fatma ablaya sorarak buldum bazılarını da o getirdi hamurunu yoğurup elimle şekil verdim bir tane de kalp şeklinde yapmak istedim ve yaptım da

Tepsiyi fırına koyduk en fazla yarım saate pişerdi

"Ben az hava alıp geleyim mi Fatma abla"

"Olur kızım"

Bana kızım diyince olduğum yerde sendeledim

"İyi misin, kızım demem den hoşlanmadıysan söylemem"

Derin bir nefes alıp

"Ondan değil geçmişi mi hatırladım bir an o yüzden kusura bakma Fatma abla"

"Sorun değil"

Kafamda ki düşünceleri bir kenara fırlatıp bahçeye çıktım

Bahçe de sadece ot vardı çiçek namına bir şey yoktu havalar soğuk olduğu için otların arasında da çiçek yoktu

Poyraz'ın hırkasına sıkıca sarıldım

İzleniyorum hisseyle arkama döndüm ama kimse yoktu villanın üst katlarına bakınca uzaktan bir adam gördüm büyük ihtimalle Baran efendiydi

Nerdeyse akşam olmak üzere olduğu için bakışlarımı yere indirip villaya doğru yürüdüm

Kapıyı açıp içeriye girdim mutfağa girince kurabiyelerin tezgahın üzerinde ve çok güzel göründüğünü görünce gözlerimden kalpler çıktığına emindim

Tepsinin yanına giderek çoğunu bir tabağa koydum ve kalp olan kurabiyeyi en üste koydum

Mutlulukla gülümseyip arkamı döndüm

Kapının orda Baran'ı görünce yüzümde ki gülümseme soldu

Yanıma yaklaşıp tabağa baktı ve en üstte ki kalp kurabiyeyi alıp ısırdı

Kaşlarım sinirle çatıldı onu Poyraz için yapmıştım

"Güzel olmuş ellerine sağlık"

"O kalp kurabiye size değildi Baran bey"

Baran kurabiyenin geri kalanını ağzına atıp çiğnedi yutunca bana yaklaşmaya başladı

"Bu villada ki her şey benim bunu biliyor olmalısın"

Üzerime doğru yürümeye devam ederken elimi göğsüne koyup

"Üzerime gelmeyin beni korkutuyor sunuz"

Baran durup yüzüme baktı

Beni baştan aşağıya süzüp tekrar yüzüme baktı

"Korku iyidir doğru kararlar vermeni sağlar"

Ne demek istediğini anlamayı bile istemiyordum

"Müsaadenizle" diyerek yanından geçerek alt kata doğru yürümeye başladım tüylerim bile diken diken olmuştu

Kapıyı çalıp beklemeye başladım Poyraz gel diye seslenince odaya girdim Poyraz önce bana ardından kurabiyelere baktı

İfade mi sakin tutmaya çalışarak

"Sana kurabiye yaptım"

"Tedirgin gibisin bir şey mi oldu"

"Yok ne olsun ya"

Poyraz'ın tek kaşı havalanınca

"Tamam tamam senden de bir şey kaçmıyor Baran beye yakalandım ve senin için özel yaptığım kutabiyeyi yedi maalesef"

"Benim için özel kurabiye mi yaptın"

"Evet hemde kalpli ama sana gelmeden yiyildi kalbim"

Poyraz'ın güleceğini düşünsem de gülmedi üstüne birde sinirle gözlerini kapattı

Gözlerini açınca

"Lanet herif seninle uğraşıyor"

"Bu yeni bir haber değil"

"Öyle değil sana kur yapıyor anlamıyor musun"

"Valla bana bakınca sadece korkutucu görünüyor kur yaptığını zannetmiyorum yanında taş gibi hatunlar oluyor ben onlardan daha ufak tefeğim onlar varken bana bakmaz"

"Hiç bir şeyi anlamıyorsun değil mi bana yaklaşan her kadına ilgisi var dedim sana kaç defa"

"İki erkek kardeşe bir verecek halim yok ya sen fazlasıyla yoruyorsun beni"

"Bir daha böyle bir şey duymayacağım ağzından sen benimsin"

Ağzım açık Poyraz'a bakıyordum