36. Bölüm

Aşkın gittikten sonra, evde tek başımaydım. Korku, duvarlardan sızan soğuk nem gibi beni sarıyordu. Aşkın yanımda yoktu. Dizlerimi karnıma çektim ve bir geri bir ileri sallanmaya başladım.

Gözlerimi kapattım ama açtığımda, odanın köşesinde Alaz'ın hayalini gördüm. Pis pis sırıtıyordu.

"Demek benden kaçacağını sandın, küçük kuş. Burası da seni koruyamaz."

"Hayır, hayır! Sen gerçek değilsin! Lütfen, rahat bırak beni!" diye fısıldadım.

Tam o sırada, beni korumak için kapının önünde duran polis memuru, alışverişe gitmek için kısa süreliğine ayrılmıştı. Kapının kilidinin açılıp kapandığını duydum.

Ani bir panikle, evden fırladım. Zihnimde tek bir düşünce vardı: Kaç!

"Peşimden geliyor! Peşimden geliyor!" diye bağırarak koşmaya başladım.

Yola bakmadan, dengesiz adımlarla sokağa fırladım. Tam o anda, bir arabanın farları gözlerimi kamaştırdı ve büyük bir gürültüyle araba bana çarptı. Acıyla yere düştüm. Bacağım kanıyordu.

Arabadan dehşet yakışıklı, karizmatik bir adam indi. Telaşla yanıma eğildi.

"İyi misin? Ah Tanrım, çok özür dilerim!"

Adam bana dokunmaya çalıştı ama Alaz'ın hayali zihnimi ele geçirdi.

"Dokunma! Dokunma bana! Uzak dur!"

Adam şaşırdı. Adı Emris'ti. Ellerini geri çekti ve havaya kaldırdı. Kızın iyi olmadığını hemen anladı.

"Tamam, tamam, sakin ol. Dokunmuyorum."

"Hıhı... dokunma... dokunma!"

Emris, yüzüme baktı. Benim kırılganlığımdan ve masumiyetimden etkilenmişti. İçinden geçiriyordu:

"Ne kadar güzel, masum bir kız. Acaba ne yaşadı?"

"Seni evine götüreyim mi? Bacağın kanıyor."

Korkuyla başımı salladım.

"Hayır, hayır! Seni tanımıyorum! Ben seni tanımıyorum! Ya kötüy sen, hıhı?"

Emris gülümsedi. Önümde eğildi ve elini uzattı. Yüzünü dikkatle inceledim. Gözlerindeki samimiyet, korkumu biraz olsun azalttı. Korkarak elini tuttum.

"Ben Emris. Memnun oldum. Senin adın ne?"

"Eliz... ben Eliz."

"Memnun oldum, Eliz. İsimlerimiz benziyor, değil mi? İkisi de 'E' harfiyle başlıyor. Hadi şimdi seni gideceğin yere bırakayım. Bu bacakla gidemezsin."

"Ben korkuyorum."

"**Benden korkma. Ben dostum. İçin rahat edecekse, ben polisim."

Gözlerim kocaman açıldı.

"Polis? Sen polissin?"

"Evet."

"Aşkın... Aşkın'ı tanıyor musun? O da polis. Çok iyi! Kahraman!"

"Hayır, tanımıyorum. Ben Türkiye'ye yeni geldim. Uluslararası görevden."

Kafa salladım, bu beni rahatlattı. Emris, beni yavaşça tutup ayağa kaldırdı. Arabasına bindirdi ve Aşkın'ın güvenli evine geri geldik.

Emris beni koltuğa oturttu.

"Evde ilk yardım çantası var mı? Pansuman yapalım."

"Banyo dolap... hıhı."

"Tamam, beni bekle."

Kafa salladım. Emris banyoya gitti, çantayı aldı ve geldi. Önüme eğildi. Bana baktı.

"Dokunmama izin verir misin? Sadece bacağını pansuman edeceğim."

Onayladım. Emris bacağımı pansuman yapmaya başladı. Canım acıdığı için üflemeye başladı. O sırada ne kadar yakışıklı ve nazik olduğunu düşünmekten kendimi alamadım.

"Arkadaş olmak ister misin?" diye sordu samimiyetle.

"Bilmiyorum."

"İstersen ben her zaman buradayım. Sana yardım ederim."

Tam bu sırada, kapı büyük bir gürültüyle açıldı. Elinde silahla Aşkın içeri girdi. Gözleri öfkeyle parlıyordu. Emris'in arkasından yaklaştı ve hızla silahını kafasına dayadı.

"Uzak dur ondan! Kimsin sen?!"

Emris, yavaşça ellerini kaldırdı ve ayağa kalktı. Arkasını döndü. Aşkın ve Emris yüz yüze geldiler.

Aşkın, Emris'i gördüğünde şok oldu. Yüzündeki öfke, anında karmaşık bir duyguya dönüştü.

Eliz, korkuyla çığlık attı:

"Aşkın! Ona zarar verme! O kötü biri değil!"

Aşkın, silahını indirdi ve Emris'e baktı. Yüzünde önce bir şaşkınlık, sonra büyük bir rahatlama ve sevgi belirdi.

"Merak etme canım. Zarar vermeyeceğim. Bu serseriye nasıl zarar verebilirim ki?"

Emris gülümsedi, kafasının arkasını kaşıdı.

Aşkın, bir anda elini kaldırıp Emris'in kafasına sertçe bir tokat attı.

"Nerdesin lan sen?! Bir yıldır arıyorum!"

Ardından, tokatladığı adamı sıkıca kucakladı ve sarıldı.

"Geldim işte, kuzen! Görev yeni bitti."

"Özledim lan seni!"

Aşkın, Eliz'e döndü. Gözleri parlıyordu.

"**Eliz, korkma canım. Kötü biri değil. Sadece benim başımın belası. Kuzenim."

Emris, gülümseyerek Eliz'e baktı. Artık sadece bir kurtarıcı değil, Aşkın'ın ailesinden biriydi.