Final

Düğün günü

Alaz o gün Berrayla konuşmuştu ve tüm meseleyi halletmişti. Adam da neyse ki Alazdan korktuğu için şikayetçi olmamıştı. Böylelikle mesele ortadan kalkmıştı ve kapanıp gitmişti.

Bugün biz evleniyorduk. Sonunda mutluluğun kapılarını sonuna kadar aralıyorduk.

Şu anda düğün yerine gelmiş ve piste çıkmayı bekliyorduk. Üzerimdeki balık model gelinlik o kadar ağırdı ki taşımakta ve yürümekte zorlanıyordum. Neyse ki kahramanım yanımdaydı ki düşsem de beni kaldırırdı.

"Alaz& Nazlı çiftini ilk dansını yapmak üzere sahneye davet ediyoruz."

Heyecan basmıştı ve ne yapacağımı bilmiyordum. Alaza doğru döndüm ve çıkamayacağımı söyledim.

Koluma girdi ve bana destek oldu. Birlikte yavaş yavaş salonun içerisine giriş yapmaya başladık. Kulağıma fısıldıyordu.

"Sakin ol. Hepsi geçecek. Birlikte birazdan ilk dansımızı yapacağız ve hiçbir şey kalmayacak."

Alazla birlikte sahneye çıktık ve alkış tufanı koptu. Düğüne tanıdık tanımadık neredeyse herkes gelmişti. Bu kadar kalabalık bir düğün hayal etmemiştim.

Alaz kolunu belime doladı ve beni kendine doğru çekti. İkimizin ortak şarkısı çalmaya başladı ve biribirimizin gözlerine bakmaya başladık.

Alaz konuşmaya başladı.

"Seni bu gece öyle bir sikeceğim ki gece yerinden kalkamayacaksın."

"Şu an düğündeyiz ve tek düşündüğün seks mi?"

"Seni sakinleştirmeye çalışıyorum farkındaysan. Bu yüzden de ikimizinde zevk aldığı bir şeyden söz etmek daha doğru gibi geldi."

Söylediklerine güldüm. Her yerde yerli yersiz şaka yapabilme potansiyeli olan bir adamdı ve bu huyuna bayılıyordum.

Tam o sırada hayatımı karartacak bir olay yaşandı ve ben o gece öldüm öldüm dirildim.

Berranın sevgilisi düğünümüzü bastı.

"Alaz efendi sen o gün beni komalık etin ben sapasağlam ayağa kalktım ama seni mezara gömeceğim."

Ne olduğunu anlayamadan Alazı vurmuştu. Elime kan lekesi bulaşmıştı.

Alazı kalbinden vurmuştu ve birden yere yığıldı.

"Alaz uyan. Kalk hadi."

Alaz çok kan kaybediyordu. Her yer kan oldu. Kimse ambulansı aramıyordu. Alazın ölmesine izin vermemeliydim. Kalbini dinledim. Çok yavaş atıyordu.

"Alaz biz senle daha yeni kavuştuk. Ölümden daha yeni döndün. Uyanman gerekiyor. Seni toprağa veremem. Duydun mu?"

Alaz yarı açık gözleriyle gözlerimin içine son kez baktı. Bir şeyler demek için dudaklarını araladı.

"Kendini zorlama. Hastaneye gideceğiz. Seni orada tedavi edecekler."

"Nazlı ikimizde buradan sağ çıkamayacağımızı biliyoruz. Senden hir söz vermeni istiyorum. Benden sonra kendi hayatına odaklanacaksın ve hayatına yeniden biri girerse evleneceksin."

"Benden böyle bir şeyi nasıl istersin?"

"Lütfen sôz ver. Gözüm açım gitmek istemiyorum."

"Sözüm söz."

Son konuşmamız bu oldu. Alaz tüm dünyaya gözlerini yumdu. Geriye benden kalan ise yeri ıslatan göz yaşlarım oldu.

***************************

Merhaba arkadaşlar. Sonunda kitabı yazmayı uzun sürenin ardından oturup bitirebildim.

Texting ağırlıklı ve klişe bir kitap olduğu halde yarattığım karakterlerin çok fazla inişli çıkışlı olması beni bitirdi.

Kitabın sonuna geldim. Ufacık üzüldüm sizde üzüldünüz mü?

Başka kitaplar yazmam ister misiniz?

Gelin biraz sohbet edelim.