Alıntı

Demir, hastaneden çıktıkları andan itibaren bir an bile Elfidanın yüzüne bakmamıştı. Elfidanın kalbini sızlattı, kendini tutmaya çalıştı. Gözleri doldu, bir eliyle kalbinin üzerini bastırdı. Duygularını saklamaya çalıştı, yüzünü Demirin diğer tarafına çevirdi.

Kalbi kaldırmıyordu, ağır geliyordu. Elleriyle yüzündeki ıslaklıkları sildi. Demirin kendisine baktığını hissetti, dönüp bakmadı. Demir, yüzünü kendisine doğru çevirdi. Elfida içindeki duyguları bakışlarıyla anlatmaya çalıştı.

Demir, Elfidanın içini gördü ve gözlerinde kayboldu. Belinden tuttu ve kendisine yasladı. Ellerinden birini Elfidanın yanağına koydu ve kısık bir sesle fısıldadı.

" Üzdüm mü seni?"

Demirin soruyu sormasıyla Elfida bir an duraksadı. Kalbi yerinden çıkacak gibi atıyordu, sesi dışarıdan duyulacaktı.

" Beni görmezden gelerek çok fazla üzdün. Seni kaybedeceğim diye çok korktum. "

Demir, o an için Elfidayı üzdüğünü düşünememişti. Sadece hissettiklerini anlasın istemişti. Bakışlarını Elfidanın yüzünde gezdirdi ve konuşmak için dudaklarını araladı.

"Benim hissettiklerimi gör istedim. Seni öptüm ama beni ittirdin. "

Elfida o an için ne diyeceğini bilemedi ve öylece kalakaldı. Elfida Demirin kendisinin daha yeni tacize uğradığını bilmiyormuş gibi konuşması çok ağrına gitmişti. Hafie indirgeyecek, basit bir olay değildi.

Derin bir nefes aldı ve yutkundu. Birkaç dakika derin bir suskunluk içerisinde beklediler. Demir, Elfidanın cevap vermesini bekledi.

Yaşadıklarını dillendiremeyecek kadar yorulmuştu. Sanki yaşadıklarını anlatırsa o anları bir daha yaşayacakmış gibi hissediyordu.

Şu an bölümü yazıyorum. En azından alıntı bırakayayım dedim.