Giriş

Soğuk iliklere kadar işlerken , gecenin karanlığını aydınlatan ay ,bembeyaz yağan karla karışıyordu . Rüzgarın derin uğultusu ve kurt uluması , ormanda tek başlarında olanlar için yardımcı olmuyordu.

"Ne kadar kaldı " dedi içlerinden biri .

"Az kaldı , birazdan Ruhkale' de oluruz" sakallı adam kurduğu cümleyle bi yandan ,elini gözüne siper ederek kar fırtınasından ilerlemeye çalışıyordu .

Ayakları her kara bastıklarında ses çıkarıyordu.uzun bir yoldan geliyorlardı. Yorulmuşlardı , aç ve susuzlardı. Ve fırtına işlerini zorlaştırıyordu .

Bian önce Ruhkale'ye varmak istiyorlardı.

Aynı kişi bu sefer " Biraz dinlenmeliyiz" dedi

Kar fırtınası biraz dinmişti.

yaşlı adımın eli sakalına gitti. Gözleri kalan yola baktı biraz düşündükten sonra “ hala yolumuz var biraz dinlensek iyi olur” dedi

kar fırtınası hafif hafif dinerken orman daha görülebilir hale gelmişti.ilk gördükleri ağaç dimine oturarak başlarını ağaç gövdesine dayadılar.

”sence bu uzun yola rağmen hayatta kalmamız tuhaf değil mi” sesinde alay vardı .

yaşlı adam “ yerinaltındakilerden mi bahsediyorsun” güldü

“bence tamamen iki sarhoşun söylediği palavralardan farksız…ömrümü bu işe adadım ama sonuç; hiç”

genç baktı bi süre “ yerinaltındakiker’e inanmadığınızı mı söylüyorsunuz ?”

” bir zamanlar inanırdım…çocukken abim onların toprağın altına gömdüğümüz ölüler olduğunu ve intikam almak için geri döndüklerini anlatırdı. Sonra ölülerin bu aptal dünya için neden tekrar dirilmek isticeklerini düşündüm ve inanmayı bıraktım… tabii çok geçti çünkü artık Ruhkale’de bir elçiydim”

Genç çocuk sadece başını salladı

Gecenin sessizliğinde duyulan tek şey iki soluk sesiydi. Yaşlı adam elini belindeki matarayı alıp gence uzattı.

“idareli iç yolun devamında ihtiyacımız olucak”

Genç bi çırpıda matarayı alıp bir kaç yudum içti .

Sessizlik devam ederken yakından gelen adım sesleriyle, ikisinde kafasını kaldırdı . Gencin eli belindeki kılıca gitti. Yaşlı adam onu eliyle durdurup “ arkamda kal ve olabildiğince sesiz ol” dedi fısıldayarak.

öne geçerek belindeki kılıcı çıkardı. Tepkinli hareketlerle ilerlerken kılıcı tutan eli sıkılaştı. Sis bulutu aralanırken , seslerin sahibi dört bacaklı biri çıktı. Bir geyikti bu . Uzun boynuzlarında ki karlarla bakarken , karşısındaki elinde kılıçla siper almış iki kişiyi görünce koşarak uzaklaştı.

yaşlı adamın kaşları gevşerken , genç çocuk derin bi oh çekti.

yaşlı adam kılıcı geri yerine takarken “ Aptal geyik” dedi siperle.

Genç çocuk yanına yaklaşarak “ Ne o ,sayın elçi ,Bir yeraltındaki olduğundan mı endişelendiniz” dedi alayla .

yaşlı elçi ters bi bakış atarak “ ormanda görmekten korktuğun tek şey yeraltındakiler olmamalı… şimdi kapa çeneni ve yürümeye devam et” dedi net sesiyle.

karlı yolu yürümeye devam ederlerken yerin sarsılmasıyla , ikiside ağaç gövdesine tutundu. Ne olduklarını anlamazken tek yaptıkları ağaca tutunmaktı.

Genç “ neler oluyor” diye haykırdı. Yaşlı elçi sıkıca tutunarak “ Geldiler” dedi. Yer sallanmaya devam ediyor yerlerdeki karlar birbirinden ayrılıyordu.

derin bir uğultu yükselirken Elçi bağırarak “ KOŞ” diye haykırdı.

“Sizi bıraka-“ sözünü kesti “ Koş… Ruhkaleye koş” dedi.

Uğultu yükselirken genç çocuk var gücüyle koşmaya başladı. Yerin sarsıntısıyla düşerek koşmaya devam ederken. Soluk soluğa koşuyor ,kalbi ağzında atıyordu .

önünde yerin yarılmasıyla duraksadı. Yer adeta ikiye ayrılmıştı. Üstündeki karlar savrulurken , genç olduğu yerde kalakaldı .eli belindeki kılıca gitmek istedi ama yapmadı. Yerin altından siyah dumanlar çıkmaya başladı . Kaskatı kesildi gözleri yerinden çıkarcasına açıldı . Siyah duman insan suretine bürünürken , korkuyla karların arasına düştü sanki ruhu çekiliyordu bütün vücudu buz kesti, gözleri sadece tek bi yere odaklıydı.

siyah suret karşısındaki korkmuş gence yaklaştı . Kıpkırmızı gözleri kendisine korkuyla bakan gözlere kitledi. karşısındakinin buz kesmesini izledi. Dahada yaklaştı ve ormandan sadece tek bir çığlık sesi duyuldu .