Üniversitedeyken hoşlandığı çocuğu kıskandırmak için gidip sınıfın inek çocuğunun kucağına düşer. 🎀 Adam, yıllar sonra öğretmenlik yaptığı köyde gözükara ve Karadenizli bir Yüzbaşı olarak karşısına çıkar. "Sıcaklığın hala kucağımda öğretmen hanım."

Rojin her gece kocası tarafından dayak yedi kimse rojinin ağlayışlarını duymadı Afran ` o benim kardeşimin karısı ` diyip sevdasını kalbine gömmüştü Harun öldüğünde Afran rojin ile evlenmek zorunda kaldı Afran rojinin vucudundaki morlukları görünce ağlamamak için kendini zor tutmuştu "Yaralarına merhem olucam " diye söz verdi rojine

Oluyormuş! Kızların yeri asla törede yokmuş meğerse! Kaderiymiş oysa ki! Okuldan gelmiştim ve son sınava girmiştim atanmamı bekliyorum. Babam oturmuş bir tane orta yaşlarda hatta babam yaşındaydı yani ki kısacası yaşı vardı. Konuşuyorlardı ve babam bana gözlerini belerterek baktı. Bakışları anlamsız ve korkunçtu her zamankinden daha sertti. "Bu kız okula gider Ramazan ağa!"Dedi o sesi sert tepkisi ciddiydi olan adam. "O yirmi iki yaşında."Dedi babam. O adam başını sıkıntıya aşağı yukarı hareket ederek "Tamam. O vakit yarın halledelim."Diyince düşündüklerim doğru olmasın diye dua ederken iş işten geçmişti oysa ki!

Köyünde esen asi bir rüzgar... Rüzgar gülü 🕊️ Dağ aslanı #yetişkiniçerik

Birbirine mecbur bırakılan iki yabancı. Biri inatçı, diğeri tahammül sınırlarını zorlayacak kadar dik başlı. Ve ikisini de aynı ateşe sürükleyen tek bir kelime, İntikam. Yıllar sonra ülkesine dönen genç kadın, ailesinin düşmanlarına karşı güç kazanmak uğruna hiç istemediği bir evliliğe mahkûm edilir. Onu bekleyen adam ise, kaybettiği kardeşinin intikamını almak için bu birlikteliği bir fırsata çevirmeye kararlıdır. Ancak hiçbir plan, iki ateşli ruhun karşı karşıya geldiğinde savrulan kıvılcımları hesap edemez. Bu evlilik; savaşacakları, direnecekleri, birbirlerine meydan okuyacakları bir arenaya dönüşür. Ve intikam için başlayan bu yolculuk, beklenmedik bir yerden –kalplerinden– çatlamaya başlar. Peki nefretle atılan imzalar, gün gelir vuslata dönüşürse… O an, kim kazanır; kim yenilir? Ateşin içine atılan iki yürek, sonunda birbirine mi yanacak, yoksa birbirini mi yakacak? Bu hikayede geçen kurumlar, yerler, olay örgüleri şahsıma, yani yazarın hayal gücüne aittir, benzeri yoktur bilginize.

İnsan bazen sevdiğini bilmeden yaşar...

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri`nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir`in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

Gerçek bir hayat hikayesinden uyarlandı Gülfidan. Yakıcı, yıkıcı belki de kimilerine göre dramın en ağırı dahi sayılabilecek bir türde aynı zamanda. Kurgusunu okurken bile isyan edeceğiniz hayatın başrolü olan gerçek bir insan. Şimdiden kolaylıklar :) Bu platformda ilk yayınım olacak ama toplamda 17 eserin sahibiyim. Aranızdan bazıları beni; BAHTIŞEN`in yazarı olarak bilir. Mimoza Çıkmazı ve Dilemma da oldukça olumlu geri dönüşler alan kitaplarımdır. Ama yaptığım anlaşma gereği bu kitapları okumak için uygulamayı indirip, yönergeleri takip ederek jeton birirktirmeniz, eğer bekleyemem diyorsanız da uygulama içi eseri satın almanız gerekecektir. Gülfidan; bi müddet herkesin erişebileceği bir yerde olacak. Kitabın akıbeti henüz belli değildir.

Kan! kaç bedel ödetir. Babasını öldüren adamın kızı ile evlenmişti Ferzan. Yüreğini yakan sevda sızını baba acısı bastırmıştı. Süveydanın sırtına yüklendikleri omuzlarını bükmüştü de ses çıkarmamıştı.

İlk doğarken kaderim alnıma yazılmış ve ismimle kulağıma üflenmişti. Adım Zemheri, anlamı ise kara kıştı. Hayatımın özetini taşırdı ismim ama tek bir farkla, benim sadece kışım değil her bir mevsimim kara geçerdi. Ağa kızıydım. Tabi sadece sözde, icraat de evin hizmetçisi ve `acuze` diye çağırılan zavallı birinin tekiydim. Çirkinliğim öyle bir üzerime yapışmıştı ki, insanlar benimde bir insan olduğumu unutuyorlardı. Bu yüze sahip olmayı ben seçmişim gibi her zaman kötü bakışlara ve sözlere maruz kaldım. Kalbimi camla kaplayıp, korumak istedim ama bu sefer de her kırılan parçası canımı daha çok yaktı. Aldığım her nefesi, ağlarken boğazımda oluşan düğüm gibi tıktılar kursağıma. Hatta, annesinden dahi sevgi göremeyen çaresiz biriydim ben. Oysa...Annelerin ayakları altında değil miydi cennet, peki benim annemin yüreği neden bana cehennemdi? Annesi tarafından sevilmeyen çirkin bir kız, bir adam tarafından nasıl sevilecekti ki..? Hele ki, bu adam yıllarca sevdiğim, herkesin ölümüne korktuğu Midyat`ın ağasıyken. Her adımını takip ederdim. İçimdeki bu platonik aşkı; düşlerimde öyle bir büyütmüştüm ki, gerçek olmamasına hayret ediyordum ama sonra aynanın karşısına geçip yansımamla yüzleşince, buruk bir tebessüm dudaklarıma oturuyordu. İç sesim ve tek arkadaşım, "Şu haline bak Zemheri. Vazgeç,üzülürsün." derdi. Haklıydı. Dayanamadım...içimdeki koca aşkı üç beş cümleye sığdırarak, döktüm içimi beyaz bir sayfaya... Küçük bir mucize yaratmak istedim ellerimle ancak o mucize ne gerçekleşe bildi, nede bir yanıt bulabildi..?