Bir umut

Gülümsedim böyle ince düşünmesi çok hoştu "yeriniz rahat herhalde Alparslan bey kalkmayı düşünüyor musunuz!" dedim sırıttı üzerimden kalktı "rahattı aslında bilirsin ya!" şokla ona baktım "çok açık sözlüsün bakıyorum!" kahkaha attı "vardır öyle huylarım" öyle mi der gibi baktım.

"Alparslan Silay gelin hadi!" dedi Merve teyze "sen kal burada öküzcüm ben gidiyorum!" kaşlarını çattı ​​​​​​"sen gidiyorsun da ben niye kalıyorum bende gidiyorum!" sırıttım , aşağı indim "geldim söyle sultanım" dedim.

Başımı okşadı "hoşgeldin kızım gel otur bakalım" oturdum , "merhaba sevgili ailem!" dedi Barlas, "sanada merhaba Barlascığım" diye şakıdım "Barlascığım demek ha!" dedi Alparslan sırıttım.

Kıskanç öküzcüm benim.

"Evet Barlascığım o benim!" dedim öyle mi dercesine baktı, "Alparslan Bozkurt bir kadını kıskanacak derlerdi de inanmazdım lan!" dedi Miran, demesiyle susmak zorunda kaldı çünkü şuan Alparslan öldürücü bakışlar atıyordu.

Anneme döndüm "anne yarın sabah Ankara'ya dönelim diyorum okullar açıldı açılacak Alparslan, Miran ve Barlasın'da izinleri bitiyor zaten" dedim, "tamam annecim yarın sabah döneriz" onayladım.

Okul açıldığında hem çalışıp, hem okusam nasıl olurdu ki.. hm olur aslında denemezten zarar gelmez.

Aklıma gelen fikirle anneme döndüm "anne okul açıldığında hem çalışıp okusam" dedim masadaki herkes bana odaklandı, "nasıl yani annecim" dedi annem "şöyle ki anne bir grafiker olarak matbaa'da çalışıcam yani hem daha iyi bir şekilde öğretecekler, hemde paramı alacağım" dedim.

Annem beğenmiş olacakki "tamam kızım olur güzel fikir iyi olur senin içinde" dedi başımı salladım.

Üzerimde iki çift göz hissetmemle başımı kaldırdım Alparslan'la göz göze geldik bakışları yumuşaktı oda sevmişti sanırım bu fikrimi, ki bencede güzel bir deneyim olacaktı.

Doyduğumu hissetmemle kalktım "Kızım daha yemedin ki birşey" dedi Merve teyze "yedim Merve teyzem valla doydum ben ellerinize sağlık çok güzeldi" dedim.

Hemen lavaboya gittim midem bulanıyordu nedenini bilmediğim bir şekilde yediğim birşey mi dokundu acaba kusacakmış gibi hissediyordum ama kusamıyordum da sanki çeşmeyi açıp elimi yüzümü yıkadım kendime gelirim belki diye ama pek işe yaramadı.

Tam çıkıyordum ki Alparslan geldi göz ucuyla baktı "iyimisin sen yüzün bembeyaz solgun görünüyorsun birşey mi oldu Silay" iyi olduğumu belli edercesine gülümsedim.

"İyiyim ben biraz midem bulandı sadece biraz yürüsem geçer" dedim , dememle kaşları endişeyle çatıldı.

"Hastaneye gidelim ister misin miniğim iyi görünmüyorsun Silay gel Hastaneye gidelim bir baksınlar" dedi.

Elini tuttum "Alparslan.." dedim sustum başıma bir ağrı saplandı kaşları sorgularcasına çatıldı, derin bir nefes aldım devam ettim "iyiyim gerçekten sadece bulantı hastaneye gitmeye gerek yok inan bana" dedim.

Kararsız kalmış bir şekilde baktı "hadi gel içeriye geçelim sende birşey söyleme endişelenmesinler iyiyim ben" dedim.

Zar zor ikna ettim içeriye geçtik Barlas yanıma geldi "Güzelim iyimisin sen bembeyaz olmuşsun" dedi demesiyle hepsi bize döndü.

"Barlas iyiyim sadece midem bulanıyor o kadar hastaneye gidelim demeyin gerek yok iyiyim geçer birazdan" dedim, kolumu tuttu benide kendiyle birlikte kanepeye oturttu.

Başımı omzuna yasladı bende ellerimi beline sardım susamıştım, dilim damağım kurumuştu bizimkilere döndüm.

"Dilim damağım kurudu ben bir su alayım" dedim ve mutfağa gittim çekmecelerden bardak çıkardım su doldurdum.

Tam dudaklarıma götürecekken bardak elimden kayıp yere düştü bulanık görmeye başladım başım dönüyordu ve yere yığıldım.

İçeriden adımı bağırıyorlardı ama gözlerimi sanki birbirine yapıştırmışlar gibi açamıyordum.

"Silay! güzelim aç gözlerini!" dedi birisi sanırım Alparslandı bu saçlarıma minik buseler bırakıyordu.

"Annecim aç gözlerini Silay! Merve noldu ona neden bayıldı!" dedi annem , "Burcu önce bir sakin ol bak iyi olacak o!" dedi sanırım bu Merve teyzeydi evet evet oydu.

Uyumadan önce duyduğum Alparslan'ın dedikleriydi "Miran çabuk arabayı hazırla hastaneye gidiyoruz!" demesiyle havalandığımı hissettim, kendimi karanlığa teslim ettim.

Alparslan

Kucağımda sevdiğim kadını hastaneye götürüyordum onu yerde hareketsiz bir şekilde yatarken çok korkmuştum Allah biliyordu ya hala korkuyordum.

"Miran daha hızlı sür şu lanet arabayı!" diye gürledim sevdiğim kadına döndüm "güzelim aç gözlerini Silay lütfen!" dedim ama açmıyordu gözlerini neden açmıyordu ki o bu kadar uyumayı sevmez ki açması lazım gözlerini ​​​​​​"silay sen uyumayı sevmezsin hadi aç gözlerini tavşanım!" korkuyla Barlasa döndüm "Barlas Silay neden gözlerini açmıyor o uyumayı sevmez ki hem neden açmıyor gözlerini!" dedim Barlas transtan çıkmış gibi bana döndü.

Aramızda Silaya en çok o değer veriyordu, bizede değer veriyordu ama Silayın yeri ayrıydı onda şüphesiz sakin kalması hiç normal değildi sonunda fena patlayacaktı Barlas bu iyi saatleriydi ona göre.

Hiçbir şey demedi Barlas ağzını araladı ama konuşamadı canı yanıyordu ama belli etmezdi o yüzüne maske takardı Barlas ve o maskenin ardındaki duygularını anlayamazdı kimse.

Hastanenin önünde durduğumuz gibi hemen arabadan indim sevdiğim kadın kucağımda koşmaya başladım.

"SEDYE! SEDYE GETİRİN ÇABUK!" diye gürledim , doktorlar sedyeyle birlikte gelip sevdiğim kadını sedyeye aldılar.

Elini tuttum "iyi olacaksın! İyi olacaksın miniğim!" dedim, bende onlarla birlikte yoğun bakıma girecekken hemşire "siz burada bekleyin beyfendi" demesiyle hayır anlamında başımı salladım "lütfen hemşire hanım bende gireyim o korkar ki yalnız kalamaz o lütfen izin verin!" dedim.

"Beyfendi lütfen zorlaştırmayın!" dedi ve gitti , gitmesiyle birlikte duvarı yumruklamaya başladım.

Bağırmaya başladım Miran gelip tutmaya çalıştı ama sadece denemekle kaldı.

"Kardeşim bir sakin ol iyi olacak o!" dedi , yere çöktüm ​​​​​​"ama o yalnız kalmaktan korkar ki yanında bende girmeliydim o çok korkar Miran!" dedim.

Miran omzumu sıvazladı "iyi olacak kardeşim sen sakin ol!" dedi, derin bir nefes aldım.

Umarım iyi olursun güzelim umarım açarsın o yandığım gözlerini..