Roza derin bir nefes çekip fısıldayarak konuşmuştu. "Ben senin için kendimden bile vazgeçmişken, sen benden bile vazgeçmişsin. Ayıbım bana ahım sana kalsın." Diyerek odasına ilerleyip uyumuştu. Bazı acılar vardır ki insanın içine sessizce işler; ne bağırır ne çağırır ama her nefeste biraz daha derine iner. İki gencinki de öyleydi işte. Adını koyamadıkları bir boşlukta uyanıyorlardı her sabah; kalabalıklar arasından kaybolmuş bir yalnızlık gibi, kendi içinde susan bir çığlıkla... oysa başlarda her şey masumdu. Bir tebessümle başlayan yolculuk, bir çift gözde vadedilmiş cennet... Zannettiler ki, o elleri tutarken bırakmaz, gözler bakarken yalanlar söylenmez. Ama yanılmışlardı. Hem de en derininden. İhanet, bir yabancıdan gelseydi belki bu kadar yakmazdı içlerini. Ama sevdiği, güvendiği, gözünün içine bakıp "sana zara vermem" diyen... işte o kişilerdi, kalplerine en keskin hançeri saplayanlar. Geceler boyu onlarla kurdukları hayaller şimdi birer enkazdı. Sevda sandıkları şeyin altından yalanlar çıkmış, umutla ördükleri anıları şimdi sadece canlarını yakan hatırlatmalara dönüşmüştü. Ve o an anladı Dewran "Elini tuttuğum gün, kalbimi bıraktığımı biliyordum," dedi kendi kendine, gözlerini ufka dikmiş halde. "Meğer insan en çok, en çok güvendiği yerden yara alırmış." Sustu sonra. Çünkü bazı cümleler vardır, suskunluğun bile daha çok şey anlattığı... Ve bazı aşklar sadece acıyla hatırlanır. Aşkına ihanet edilmiş iki genç. İki yanan yürek ve bunlardan bağımsız olan diğer iki genç ile karşılaşırsa neler olur. Birbirinden bağımsız iki hikaye ama aynı acı...

Töre uğruna, henüz genç bir kız olan Aslı, yatağa bağımlı bir hayat süren Atlas’a eş olarak verilir. Oysa Aslı’nın tek suçu, doğru yerde doğmamış olmaktır. Köklü bir aşiret ailesinin kanunları, kalplerin fısıltılarını susturur. Atlas’ın fiziken hareketsiz ama zihin ve ruh olarak son derece canlı dünyası, Aslı’nın masumiyetini yavaş yavaş yok eden bir hapishaneye dönüşür.

Sadece smut olucaktır

Halâ yaklaşmaya devam ediyordu. Gözlerimi kapattım. Gür bir kahkaha sesi duydum o an. "Sana dokunacağımı düşünmedin herhalde." Cevap vermedim. "Ben sana asla dokunmayacağımda,sevmeyeceğimde. Böyle şeyler aklının ucundan dahi geçmesin." Küçük bir tebessüm ettim. "Şunu unutma Azad ağa, insanlar asla yapmam dedikleri şeyleri elbet bir gün yaparlar."

Daha 15 yaşında çalınan hayat 20 yaşında geri verilecek umut....

Zeynep Genç aldatıldığını öğrenir ve memleketi Diyarbakır `a geri döner Diyarbakır `ın en tanınan en korkulan ve çoğu kadının aşık olduğu Toprak aşiretinin küçük ağası Aslan Toprak Zeynep` i görür görmez ona aşık olur...

Hem Töre Hem Mafya Aşığıysanız bu Kitabında Aşığı olacaksınız‼️🙌🏻

bir kızı takıntı edip ona ait olmasını sağlayan üzerine kız onu sevmiyor diye kıza işkence yapan hikaye ile karşınızdayım...

Benim adım Su lise son öğrencisiyim ve yaşım 19 dışarı çıkmayı pek sevmem ama o günden yakın arkadaşım Derin beni dışarı çıkmaya zorlamıştı ve her şey o zaman başladı

Umudunu kaybetmemek her şeyden önemlidir. Hayatta umut olmasaydı nasıl yaşardık ki? Hayatımızda bazen her şey yolunda gitmese bile nasıl üstesinden geleceğimizi bilmeliydik. Yaşamımızda ve hayatımızı kolaylaştırmak için bize yardım eden insanlar vardır. Önemli olan bu insanların nasıl biri ve kim olduğudur.