4.Bölüm

"Kaçma" dedi adam. "Kaçarsan olacaklardan ben sorumlu olmam." "Unut beni. Yokum say. Varolmamışım gibi... " "Peki... Sen istedin... Olacaklar artık senin suçun." Adam koşmayı bırakmıştı kız ise koşmaya, adamdan uzaklaşmaya devam ediyordu. Sonra telefonuna bir bildirim düştü. Açmak istemedi. Görmek istemedi. Ama eli gitti. Açtı... Gördü... Oynattı... İzledi... Ölümü izledi... Ama ilk kez canı yanarak... Öldürülmesini izledi onların... Canı acıyarak... Arkasına döndü... Baktı... Oradalardı... Ölü bedenleriyle... Açık kalan masum gözleriyle... Morarmış yüzleriyle... Göğsünün üzerindeki kan lekeleriyle... Boğazlarındaki izlerle... Kanamış olan dudaklarıyla... Kesilmiş parmaklarıyla... Kollarındaki eski ve yeni olan izlerle... Oradaydılar... Ama bu kez ölü olarak... İlk defa ağlamıştı genç kız... İlk defa canı yanmıştı... Ama o yaşıyordu... Karşısındakiler gibi ölü değildi... Ama o gün ilk kez ölmüştü... Neden öyle olmuştu ki? Neden onun hatası yüzünden başkaları ölmüştü ki? Neden... Neden... Neden... Ölü bedenlerin arkasından gelen adama baktı... Elinde telefonu ile genç kıza bakıyordu. Genç kız mecburen geri döndü... Dönmek istemediği hâlde... Adam memnun bir şekilde sırıtmaya başladı... Caniydi adam... Acımasızdı... İnsafsızdı... Vicdansızdı... Genç kız tekrardan ondan nefret etti... İlk defa kendisinden nefret etti... Aptal duygulardan nefret etti... Ama gecikmişti... Yapacağı hiç bir şey kalmamıştı... Tek yapabileceği... İHANET... Zorla, mecbur bırakıldı... Kaçıp kurtulmak istedi... Kendini öldürmek istedi... Karşısındaki adamı öldürmek istedi... Ama yapmadı... Yapamadı...