Belirsizliğin,belirsizliğine tahammül edememek.

Belirsizliğin,belirsizliğine tahammül edemiyorum.Bir labirentte yaşıyor gibi hissetmek istemiyorum. Labirentin neresinden gidersem gideyim kapalı sokaklara çıkıyor yolum.Sürekli duvarlarla çevrili etrafım.5

Güneş tepemde,yüzüme vuruyor. Ama ben hissetmiyorum, gördüğüm şey güneş değil.Işık yok ki benim hayatımda,hep karanlık ne zaman bir ışık görsem bakakalırım.Ama sanki gözlerimle onları kirlettiğim için bana kızar gibi kaybolurlar birden.1

Yine öyle bir sabah.Erken saatlerde elimle yüzlerce kağıt güneşe bakıyorum,yüzüme vuran sıcaklığı hissetmeye çalışıyorum.Çok acizim değil mi?İnsanlar gözlerini ışıktan korumak için güneş gözlükleri ile dolaşırken,o sözde havalı şapkalarını takarken hatta şemsiyeler bile güneşten korunmak için icat edilmişken birisi durmuş güneşi hissetmeye çalışıyor. İnsanlar gölge yerlere kaçarken tam güneşin vurduğu yerde duruyorum.5

'Ben kötü biri değilim sevgili güneş,kirli değilim biraz benim hayatıma da ışık vuramaz mı,iyi şeyler olamaz mı?' diye sadece benim duyabileceğim şekilde fısıldadım.Oflayarak gözlerimi gökyüzünden ayırdım.Elimdeki kağıtlara baktım.Ev ilanı mı demeliydim bunlara?Ev arıyorum, kiralık ya da sadece birinin ev arkadaşı olmak istiyorum.Tahmin edersiniz ki bir öğrenci olarak bunu tek başıma yapmakta çok zorlanıyorum.'Lütfen şans getirin çocuklar...'2

Elimdeki ilanları gördüğüm bazı boş alanlara asarken omzuma dokunan el ile arkamı döndüm.Gördüğüm yüzle gülümseyerek,selam verdim.

"Merhaba ufaklık,bugün kahveni almadın?" bu benim Chan hyungum,burada bir kafe işletiyor.Taşındığımdan beri neredeyse her sabah oraya giderim.Bu sayede o kadar çok konuşma fırsatımız olmuştu ki artık abi kardeş gibiydik.Bakışlarım elindeki kahveye kaydığında konuştum 'Ah hyung günaydın, henüz gelmeye fırsatım olmamıştı.' elindeki kahveyi gülümseyerek bana uzattı."Al bakalım bugün de benden olsun!" kahveyi alıp teşekkür ettiğimde elimdeki ilanlara baktı.1

Yüzü düştü."Jisung?" 'Hyung artık yapamıyorum o evde,her şey çok üst üste geldi ve yüksek ihtimal yakında çıkartılacağım başka çarem yok gerçekten.' "Ben ne güne duruyorum ben sana yardım ederim maddi konularda,şimdi sen her sabah bir güneş gibi dükkanıma doğmazsan ben ne yaparım?" Ben ve Güneş,komik benzetme.4

'Hyung olmaz,lütfen anlayış göster hem uzak bir yere gidemem ki zaten nerede olursam olayim kahvenden asla vazgeçemem!' "Ha ben değil kahve yani sırf kahve iç-" daha fazla oyalanıp onu üzmemek adını koşmaya başladım,gülerek.'Seni seviyorum canım hyungum!'6

Bütün günüm ev ilanlarını asarak geçmişti.En sonunda marketten birkaç atıştırmalık alarak sahile gittim.Sahile gelmeyi çok severim burası genelde çok sakin ve sessiz.

Kulaklığımı taktım ve yemek yiyerek denizi izlemeye koyuldum ya da aklımdaki düşünce labirentindeki çıkmaz sokaklara yeniden hapsoldum mu demeliydim?

İlanlara eski hattımdaki telefon numaramı yazmıştım,biri aradığında sebebini direk olarak anlayabilirdim, ev sahibinin numarası da bu hattın içindeydi. Zaten çok arayanım olduğu da söylenemezdi.

Canım sıkıldığında ayağa kalkıp sahilde dolaşmaya başladım ve kumdan kale yapmaya karar verdim. Çocukca mı geldi?Hiçte bile ben bundan çok zevk alıyorum.Kumdan kaleyle uğraşırken duyduğum müzik sesi ile telefonumun çaldığını anlamıştım.6

Öyle bir hızla ayağa kalkmıştım ki kalkmamla düşmem bir olmuştu. Bunu umursamayarak telefona doğru koştum.Telefonu o kadar heyecanlı açtım ki olduğum yerde zıplıyordum.Lütfen,ilk seferde olsun şans yüzüme gülsün.Karşı taraftaki kişi konuşmadı ama gülüyordu benimde boşluğuma geldiği için gülerek karşılık vermiştim.

'Merhaba?' gülümsemesi durdu ve hafifçe boğazını temizlediğini işittim."Merhaba Han Jisung?Ben ev ilanı için aramıştım." Adım ilanda yazıyordu.'Anladım,ben de adınızı öğrenebilir miyim?Ve teklifiniz nedir acaba?'kısa bir sessizlik oldu.

"Ben Lee Minho.Ev arkadaşı olmayı teklif ediyorum ve birde bedenen aradığınız bir evin yanında kalbinize bir yuva hediye etmeyi..."13