Bütün Renkler Aynı Hızla Kirleniyordu, Birinciliği Beyaza Verdiler.

Sende gördüğümü görecekler diye ödüm kopuyor.

Bir kelimeye bin anlam yüklediğim zaman sana sesleneceğim.

Boşuna yorulma gönül, sadece sevmek yetmiyor.

Gelmen bir iyiliktir diyecektim. Kapıyı hep başkaları açtı.

Mutlu edemeyeceksen meşgul de etmeyeceksin.

Beni yokluğunla savaştırma, kaybederim!

Ben sevmekten hiç borçlu çıkmadım.

Ben gülüşüne öldüm, o ölüşüme güldü. Farklıydık işte.

Kendine gel! Seni orada bekliyorum.

Nasıl Gittin? Bu mu sevgin...

Yalnızlık paylaşılmaz paylaşılsaydı yalnızlık olmazdı.

Tek kişilik miydi ki bu şehir? Sen gidince bomboş kaldı.

Sus be yüreğim, bende biliyorum özlediğimi; susta bilmesin özlendiğini.

Bir gün benden şikâyet ettiğin ne varsa, özleyeceksin!

Beni bundan böyle beklese beklese hüzün bekler çağırsa çağırsa hüzün.

Bekle deseydin, gelmeyeceğini bilsem bile beklerdim.

Sırtımızı yaslayıp uyuduğumuz taşları mı atacaklar kafamıza; taş kalpleri taç yaptık diye başımıza.

Gelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu!

Gelmemen büyük yalnızlığımı doldurdu.İnsanlar gelmeleriyle boşluk dolduranları severler, gitmeleriyle boşluk yaratanlara aşık olurlar.

Gelmeyecek bir gideni, olmayacak bir nedeni beklediniz mi?

İnsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri, yoksa insan büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?

Ben ölseydim, o belki ağlardı. Ama o ağlasaydı; ben ölürdüm.

Herkes fazlasıyla sevmiş, ben eksikleriyle de sevdim oysa.

Yalnızlık paylaşılmaz paylaşılsaydı yalnızlık olmazdı.

Mutlu edemeyeceksen meşgul de etmeyeceksin.

Ağzında yalan varken konuşma!

Çok ayrılık içtim ben kalbim güzel hani.

Seni, sensiz de sevebiliyorum.

Kendi bahçesinde dal olamayanın biri, girmiş bahçeme ağaçlık taslıyor.

Oysa ne çok ağladım ben tek damla yaş dökmeden.

Bakarken kıyamamak mı, yoksa baktıkça doyamamak mıdır aşk?

Benim sevdam ulu çam gibidir. Ne güzde yaprak döker, nede kışta boyun büker.

Beni öyle bir yalana inandır ki ömrümce sürsün doğruluğu.

Sakladığın kendini böldün iki yarıma; iki kez yaralandın bir yarım yara için.

Tek kişilik miydi ki bu şehir? Sen gidince bomboş kaldı.

Sus be yüreğim, bende biliyorum özlediğimi; susta bilmesin özlendiğini.

Özdemir Asaf'tan sözler❤❤