9.BÖLÜM

Tekrardan merhaba canlarım yeni bir bölümle karşınızdayım umarım beğenirsiniz. Yorum yapmayı satır aralarına da yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın iyi okumalarr✨️💎

"merhaba cüce" ne?!!! Hayır hayır! Herşeyi ögrendi mi?! bu iyiye işaret değil hemde hiç. Draco ilk defa aptalca sırıtarak değilde içten bir gülümsemeyle bana bakıyordu. Hala olayın şokunu atlatmaya çalışıyordum. Ne yapmalıyım?! Eger harry bizim geçen yıldan tanıştığımızı öğrenirse ben biterim. Draco söyler mi acaba? Off ne diyorum ben kesin söyler!.

Draco seslice nefes verdi ve gözlerini kapatıp birkaç saniye düşündü ve sonrasında gözlerini açıp maviliklerini yeşillerime dikti "tahmin etmiştim... o kız sendin, değil mi?" Sanırım olayı çevirebilirim ne de olsa o da o kızın ben olduğumu tam olarak bilmiyor, ne yapacağımı düşünürken en iyi çözümün salağa yatmak olduğuna karar verdim

"hangi kız?! Sen neyden bahsediyorsun?!" Draconun dudağı yukarı doğru kıvrıldı "gerçekten mi? Aptal rolü mü oynayacaksın? Öyle olsun... belki bu hatırlamana yardımcı olur." Komidinin üzerinden cübbesini aldı ve cebinden kolyemi çıkarttı, bir dakika kolyem?!

Kolyemin onda ne işi vardı?! "Onun sende ne işi var?! geri ver hemen!" Almak için elimi uzattığımda kolyeyi geriye çekti "bu senin kolyen mi?" Hiç düşünmeden cevap verdim "evet şimdi geri ver"

draco gülümsüyordu, bu vicdansızın oğlunun gülümsemesini güneş görse utanır be! Ay ne diyorum ben?! Kendine gel emily!

"Hmm bunu nereden buldun?" Birdakika ne?! "Nasıl yani?" Draco gözlerime iyicene bakıyordu ürkmeye başladım "diyorum ki bunu sana kim verdi?" "Kimse, kendim aldım şimdi geri ver" elimi uzattığımda ilk elime sonra tekrardan gözlerime baktı

"kendine üzerinde D.M yazan- ha birde yanında minik bir kalp olan,bir kolye mi aldın?"

kahretsin! Kolyeye o kadar çok odaklanmıştım ki üzerindeki yazıyı unutmuşum- bir dakika kalp mi dedi o? Bir yıldır nasıl fark etmedim ki?! Daha da önemlisi draco üzerinde kalp olan bir kolye mi verdi bana?!!!

"Ben- bu seni neden ilgilendiriyor ki?! Kolyemi geri ver!" Draco gözlerini kısıp bana baktı sonra kolyeyi uzattığım elimin içine koydu "öyle olsun, ama şunu bil ki bunu daha fazla uzatamazsın ve saklayamazsın. Herşeyin farkındayım." Haklıydı artık saklayamazdım çünkü herşeyin farkında...

Bir dakika yaa?! ben bir yılda onu neredeyse unutmuşken o beni nasıl hatırladı? Yoksa hiç unutmadı mı? Umarım sadece arkadaş olarak unutmamıştır. Ben düşüncelerimde dolaşırken draco da susmuş düşünüyordu, acaba neyi düşünüyor?

Draco Malfoy

evet şimdi kesinlikle eminim, bütün parçalar yerine oturdu...Potter her sabah emily'i görmeye gidiyormuş bu yüzden emily benim sabahları onun yanına gelmeme izin vermiyordu. Ayrıca emily bir salak (o salak ben oluyorum sanırım) yüzünden o halde olduğunu söylemişti.

Evet evet... trende söylemişti, geçen yıl ki Qudditch maçında benim yüzümden 1 ay kafasında sargı beziyle gezmek zorunda kaldığını o zaman, biz o bir ay da karşılaşmış olmalıyız çünkü bir ay boyunca onunla görüştüğüm her vakit kafasında sargı bezi vardı...tamam şimdi herşeyi daha iyi anlıyorum...

düşüncelerimden sıyrıldım ve samimi bir gülümsemeyle emilynin, ormanların görse utanacağı yeşil gözlerine içtenlikle baktım "Bu kadar zaman sonra tekrardan karşılaştık ve benim seni tekrardan kaybetmeye hiç niyetim yok..."

Emily Potter

​​​​Merlin...ben şimdi ne yapacağım? Çocuk gelmiş düpedüz seni bırakmayacağım diyor! Onun gözlerinin büyüsüne kapılmamak için kafamı başka tarafa çevirdim, draco bu hareketimle kahkaha attı "ne oldu? Neden gözlerime bakmıyorsun?" Gözlerini kıstı "yoksa utandın mı?" Hızla kafamı kaldırdım "ne?! Tabiki de hayır. Ben ve utanmak? Pff saçmalık" Ona karşı çıkamam hoşuna gitmiş gibiydi, draco yatağın demirlerine iyice yaslandı ve ellerini ensesinde birleştirip hiç konuşmadan beni izlemeye başladı. Acaba sırıttığının farkındamıydı?

Artık bunu saklamanın bir anlamı yok değil mi? Sırada dracoyu harrye, söylememesi için ikna etmek kaldı ve sanırım aklımda birşeyler var.

Derin bir nefes aldım "evet tamam, kabul ediyorum o kız bendim" draco istifini hiç bozmadan 'biliyordum zaten' bakışı attı "bunu en başında kabul etseydin konu bu kadar uzamazdı. Şimdi..." Birden yerinde doğrularak ciddileşti "bunu benden, neden veya kim yüzünden sakladın?" Ne yapmalıyım?...

Ona harry yüzünden dersem kavga çıkma ihtimali 1000000/100 ama söylemezsem de draco bunu kendisi öğrenmeye çalışacak ve bu olursa onu durdurabilme ihtimalim bile yok olur off! Şu an doğruları söylemekten başka şansım yok, ama herşeyi çok detaya girmeden anlatsam daha iyi olur.

"Bir cevap bekliyorum" bunu söylemek o kadar kolay değil! (keşke şu an bunu dışımdan söyleyebilme cesaretim olsaydı) onu ilk defa bu kadar ciddi görüyorum, garip ve ürkütücü

"ben... çünkü konuştuğun kişinin düşmanının ikizi olduğunu öğrenseydin benimle birdaha konuşmak istemezdin değil mi? Ve eğer harry onun düşmanıyla konuştuğumu ögrenseydi bana kızardı bu yüzden kim olduğumu hiç söylemedim. Bir ay sonra neden gittiğime gelecek olursak, gerçektende notlarım düşmeye başlamıştı ve harry de şüphelenmeye başlamıştı. Başka hiçbir sebebi yok"oh be rahatladım resmen.

Dediğimde haklıydım draconun surat ifadesinden belli oluyordu sinirlendiği. Sakin kalmak için bir süre hiç konuşmadı sonrasında kararlılıkla gözlerime baktı

"haklısın eğer kim olduğunu bilseydim seninle konuşmak istemezdim ama o bir aydan sonra kim olduğun artık umurumda değil seninle konuşmayı kesmeyeceğım o potter da istediği kadar kızsın sen, kendi kararlarını verebilecek yaştasın" işte anlamadığım şey buydu! O bir ayda ne değişmiş olabilir?! Bunu öğrenmek istiyorum ve öğreneceğim de.

"O bir ay da ne değişti de böyle konuşuyorsun?!" "Çünkü ilk defa kendimi cidden mutlu ve huzurlu hissettim...benimle gerçekten ben olduğum için arkadaş olan birisini hissettim ve sahip olduğum bu arkadaşı da kaybetmeye hiç niyetim yok" yaaaaaa bu haliyle ne kadar da masum ve tatlı gözüküyor keşke gerçekten de öyle olsaydı ama maalesef ki bunun çok da doğru olmadığını biliyoruz.

"Gerçek sen cidden çok sinir bozucu." Üzgünüm daha fazla içimde tutamadım . Bu minik itirafımla tüm ciddi ortam bozuldu draco gözlerini devirdi ama bir yandan da gülüyordu "tekrardan beni bırakmayı düşünmüyorsun değil mi?.. çok sinir bozucusun ama sen yokken kendimi çok yanlız hissediyorum" "tamam ama bir şartla, bundan harry e bahsetmeyeceksin" draco çok anlamamış gibiydi güya zeki (kendisinden hep 'zeki' olarak baheseder) mal'a anlatır gibi anlatmaya karar verdim de zaten mal'a anlatıyordum.

"Diyorum ki geçen yılki konuşmalarımızdan ve buluşmalarımızdan bahsetmeyeceksin, tamam mı?"Draco şimdi anlamıştı. Çok şükür.

"Tamam , o zaman iyileştikten sonra... astronomi kulesinde buluşurmuyuz?" Bir dakika bir dakika! O gün o kadar söylediğinden sonra onunla hemen iyi olmam önce kendisini affettirmeli ve bunu izlemek çok zevkli oluyor. Kollarımı göğsümde birleştirdim "seni hala affetmiş değilim" draco yine anlamamıştı. Mal. Nihayetinde neden böyle yaptığımı anladı ve kendisini kolay kolay affettiremeyeceğini anladı.

"bak ben gerçekten de özür dilerim normalde bir kıza öyle şeyler söylemem- tamam öyle bakmayı kes, belki bazen söylerim ama bu kadar kırıcı konuşmam ve sen.. potterin ikizi olduğun için o an öyle şeyler söylemiştim artık söylemem"

cidden kendisini affettirmekte rezalet "hala 'potterin' ikiziyim bu da bana yine öyle şeyler söylemeye devam edeceğin anlamına mı geliyor?" Go girl!

"Hayır yani dinle lütfen gerçekten pişmanım-"onun sözünü kestim "umurumda değil kendini affettirene kadar astronomi kulesi falan yok"cidden kırıcıydı o gün "ama-" yine kestim "yok dedim!"

En sonunda sustu bende kendi yatağıma doğru gitmek için hareketlendim ki draco kolumu tuttu "tamam kendimi affettirene kadar küs ama şimdi... Bir kez sarılmaya izin verirmisin? Lütfen..." tamam sinirliyim ama şu an bu kadar da acımasız olamam ne de olsa 1 yıl beni beklemiş, anlamayanlar için söyleyeyim kimse tarafından sevilmeyen bir kız için bu çok alışılmadık birşeydir hem şu bakışlara nasıl dayanabilirim ki? "Tama-" sözüm bitmeden kolumu kendisine doğru çekti ve kollarını belime dolayıp kafasını omuzuma gömdü.

İlk başta şaşırsam da bende kollarımı onun boynuna sardım, burnuma yine o hoş nane ve çam kokusu gelmeye başladı, ona sarılırken iyice mayışmıştım ve uykum gelmeye başlamıştı. Draconun da esnediğini duyunca onunda uykusunun geldiğini anladım. Ama cidden şu an çok uykum geldi sanki saatlerdir uyumamışım gibi. Ben dracoya sarılmayı bırakmadım ama gözlerim yavaştan kapandı ve draconunda uyumak üzere olduğunu fark ettim.

Draco beni hiç bırakmadan yatağa uzandı ve yanında yer açıp benimde gelmemi sağladı, şu an sarılmış uyuyorduk. İkimizde sanki yıllardır hiç görüşmemiş gibiydik. Ayrıca ona sarılırken uyumak çok rahatmış bunu fark ettim..

Sonraki gün ​sabah saatleri...

"Harry sakin ol!" Hermionenin sesini duyuyorum onun rüyamda ne işi var? "Harry lütfen dur!"aaa Ron da burada "bırakın beni! Şuna bir bak Ron! Ben sinirlenmeyeyim de kim sinirlensin?! Emily'e nasıl da sarmış kollarını! Boynunda uyuyor!!!" Harry ne zaman geldi- bir dakika o az önce ne dedi? "Bu sefer onu kimse ellerimden alamayacak!" Yoksa...hayır dracoyla uyurken harrylere yakalanmış olamam değil mi?.

Ben güvenliğim için gözlerimi açmadan düşünürken draco hala uyuyor olacak ki (Bu kadar sesin içinde nasıl başarıyorsa artık) beni iyice kendine çekti ve daha sıkı sarıldı resmen beni kolları arasında hapsetmişti ve kafası boynumdaydı...

Ben anın büyüsüne kapılırken hermionenin sesi tekrardan geldi "harry asanı indir hemen!" Bir dakika ne?!!!!

hehehehe çok güzel bitirdim kendimle gurur duyuyorum😌 bence çoook güzel bir bölüm oldu, umarım beğenmişsinizdir. Düsuncelrinizi ve görüşlerinizi yazmayı, oy vermyi unutmayın bir daha ki bölümde görüşmek üzere ballarımmm💕