Krallık çöküşteydi. Topraklar kurumuş, umutlar solmuştu. Halk, son nefesinde bir mucize beklerken, kral göklere yakardı—ve yaratıcı, duasına cevap verdi. Bir mucize olarak doğan iki çocuk… Bir kız ve bir erkek. Onlar, kaderin seçilmişleri, yalnızca birbirlerine dokunduklarında ortaya çıkan gizemli işaretlerle kutsanmışlardı. Bu işaretler, krallığın kurtuluşunun anahtarıydı. Ama her mucize, gölgeyi de çağırır. Hırs ve açgözlülükle kör olmuş bir kadın, bu çocukları ayırdı ve onları hiç bilmedikleri, yabancı hayatlara sattı. Yıllar geçerken, iki ruh ayrı düşmüş olsa da, kaderin dokunuşu asla unutulmaz. Her adım, her nefes onları yeniden bir araya getirecek ve unutulmuş bir kehanetin zincirleri kırılacak. Krallığın kaderi onların ellerinde… Ama önce, birbirlerini bulmaları gerekecek.

Léane, her ırkın kendi krallığının olduğu ama hemen hemen çoğu ırkın tek bir krala bağlılık yemini ettiği bir ülkede yaşıyor, ülkesinin kralı ise diğer krallardan farklı olarak en yaşlısı doğmadan bile önce hüküm sürüyordu. Cadılar, şifacılar, biniciler, yaratıklar, şövalyeler, kahinler daha nice bir çok ırkın yaşadığı bu dünyada Léane bu kralın gizemini çözmek, hakkı olanı almak istiyor ve bunun için önüne gelen tüm fırsatları kullanarak kendini başkente davet ettiriyor. Peki ya başkente geldiğinde ülkesinin prensesinde farklılık sezer ve kral hakkında daha kolay bilgi alabilmek için prensesin bedenine gireceği bir plan yaparsa neler olur? "Kendinden ve benden başka kimseye güvenmemen gerektiğini ne zaman anlayacaksın?" diye sordu üstüme yürüyerek. Gözleri kendi ellerim ile yarattığım hayal kırıklığıyla doluydu ama bu bana geri adım attırmadı. "Aileler bile aileden olana ihanet eder. Biz seninle aileden de öteyiz. Benden başka hiçbir şeye ihtiyacın olmadığını göremiyor musun?"