15. Bölüm

15. Bölüm

Buluştuğumuz o günden beridir her gün onu düşünüyordum. Aklımdan çıkmıyordu. Nasıl bir şeyin içine düşmüştüm? Bilmiyordum ama pişman değildim.

Bugün evime bir mektup geldi. Başta Dolunay’dan geldi sanmıştım. Ama elimdeki kâğıtta onun bana kullanacağı hiçbir söz yoktu.

“Seni izliyorum. Sağında solunda her yerindeyim. Ellerim sana bağlandı. Sen ölüsün.”

Elimde duran mektupta bunlar yazıyordu. O an hatırladım. Neden intihar etmek istediğimi… Neden sürüklendiğimi… Neden saklandığımı… Ben ölüydüm. Yaşamamalıydım.

O an Dolunay’a haksızlık yaptığımı fark ettim. Onu hak etmiyordum. Hiçbir şeyi hak etmediğim gibi Dolunay’ı da hak etmiyordum.

Dolunay benim yuvamdı…

Yuvayı terk etme vakti gelmişti.

Peki, Dolunay evini terk etmeye hazır mıydı?

Telefonuma gelen mesaj ile her şeyi unutmaya çalıştım. Vedalara az kalmıştı.

AY: Seni özledim…

YILDIZ: bende seni özledimmm

AY: okulla gelecek misin yarın?

YILDIZ: Gelmemi ister misin?

AY: ben seni her zaman istiyorum…

YILDIZ: şımarma şımarma hemen

AY: Buluşalım mıı?

YILDIZ: nerede buluşacağız?

AY: her sınav öğrencisi gibi kütüphanede

AY: bankanın yanında ki kütüphaneye üye misin?

YILDIZ: evet hemen telefondan yer seçiyorum kendime sende kendine seç.

AY: Yan yana oturmayacak mıyız?

YILDIZ: ikimizde aklımızdaki yerleri seçelim. Bakalım yan yana düşebilecek miyiz?

AY: uyum testimi bu?

YILDIZ: Tam olarak o. Aynı yerleri seçmezsek konuşmayı bırakıyoruz.

YILDIZ: yer aldım bile ben.

AY: öyle olsun. Bende aldım kendi yerimi.

YILDIZ: O zaman saat 14.00’da görüşürüz.

AY: Seni seviyorum. Görüşeceğiz.