15. Bölüm

15. bölüm

Zıplayarak uyandığımda başımda herkes vardı.

“Gökçe… Gökçe biziz abilerin iyi misin?” dedi Ural.

Arda elinde tuttuğu suyu bana uzatıp içmemi bekledi. Kabustan etkilendiğim için hala kendime gelememiştim. Hatta kendimde bile değildim. Suyu alıp içtiğimde tekrar Arda’ya uzattım. Ve yatakta öylece bir süre durdum. Hepsi başımda bekliyor ve benden gelecek bir tepkiyi bekliyorlardı.

“Ben kabus gördüm…” dedim. “Teşekkür ederim isterseniz uykunuza devam edin.” dedim. Çıkıp çıkmamak arasında kararsız kalmış gibiydiler hepsi birbirine bakıyor ama kimse gitmek istemiyordu.

En sonunda başımdan ayrılıp kapıya doğru ilerlediler. En son Sinan çıktığında tam ışığı söndürecekken arkasından bağırdım. “Işığı kapatma lütfen.” Dedim. Arkasında dönüp bana bir bakış attı. Gözlerindeki pişmanlığı okumuştum resmen. Işığı ve kapıyı kapatmadan hepsi çıktı. Tekrar yatağıma uzandığımda artık uyuyamayacağımı biliyordum. Yaklaşık birkaç dakika tavanı izlediğimde teker teker odama doğru gelen ayak sesleri ile yatakta oturur pozisyona geçtim.

Abimlerin hepsi kapımda yastık yorgan gelmişlerdi. “Noluyo?” dedim sorgular bir sesle.

“Hep birlikte burada beraber yatma kararı verdik. Hem biz varken korkmazsın.” Dedi Ege.

“Bence en çok sizden korkulmalı.” Dedim.

“Nolur izin ver beraber yatalım Gökçe.” Dedi Gökmen. Onu kırmamak için bir şey demedim. Hepsi tek tek yerleşip yere bir yerlere uzandılar. O kadar komik bir an içerisindeydik ki gülmeden edemedim.

“Aha bizim küçük kardeşimiz gülmeyi biliyormuş.” Diye bir ses geldi Ilgaz’dan.

“Genellikle beni ağlattığınız için gülmemiş olabilir miyim Ilgazcım?” dedim. Çokta doğru söylüyordum valla.

“Bak bak bak sen onu bana değil aha bu koca hayvancıklara diyeceksin.” Dedi Ilgaz.

“Bu hayvancık diye bize mi dedi?” diye sordu Sinan.

“Bence bunun suyu kaynamış.” Dedi Ural.

Bir süre kendi aramızda gülüştükten sonra Arda’nın cümlesi ile iş ciddiye binmişti.

“Gökçe…” diye mırıldandı. “Biz gerçekten kötü abilik yaptık. Senden gerçekten özür dileriz.” Dedi. Diğerleri de onu onaylar şekilde birkaç şey mırıldandı.

“Size söylemiştim affetmeyeceğim diye her zaman içten içe size karşı ön yargım olacak. Bende 18 yaşında bir kızım. Hepiniz benden büyüksünüz. Yaşadığım çoğu şeyi bilmeseniz bile en azından neler yaşadığımı azıcıkta olsa biliyordunuz. O morlukları falan neyin sebep olduğunu biliyordunuz ama siz yine de benim üstüme gelmeyi tercih ettiniz. Ben… Ben bu kadarına dayanamam gerçekten gücüm yetmiyor artık.” Dedim. Onlara gerçekten içimi dökmüştüm. Beni soluksuz dinlemişlerdi.

“Doğru söylüyorsun.” Dedi Ege. “Yine de bizi affetmeye çalışamaz mısın?”

“Bu eve ilk geldiğim gün ‘Bizim böyle bir kardeşimiz yok.’ Diyen sizlerdiniz. Şimdi nasıl olurda affedilmek için bunları söylersiniz?” dedim. “Bizim aramızda sizinle hiçbir zaman abi kardeş ilişkisi olmayacak. Benim zaten bir abim var… Yani vardır hala…” dedim.

Oğuz abimin kafedeki yaptıklarını unutamıyordum.

“Anlıyoruz artık seni. Gerçekten özür dileriz. Sadece kendimizi affettirmemize izin ver.” Dedi Sinan.

“Biz sen gelince tamamlandık Gökçe. Şimdi seni asla bırakmayız.” Dedi Ural.

“Bunları zaman geçtikçe konuşsak daha iyi olacak gibi.” Dedim.

Bu evde artık yaralarımı sarmayı öğrenmiştim. Sadece hala anne ve babamın yaralardan haberi olmadığı için gizliyordum ama artık bu sıcak günlerde hırka giymek yoktu veya uzun kollu gerçi artık yavaş yavaş okulun açılmaya başlayacağı sürece giriyorduk. O yüzden bu sorun bir süre ortadan kalkacakmış gibi gözüküyordu.

Yavaş yavaş gözlerim kapandı. Tekrardan kâbus görmekten korksam bile onlar yanımda diye yattım. Bazen bazı şeylerden korksak bile onları yapardık…

…

“Çocuklar uyanmayı düşünmüyorsunuz herhalde?” diyen ses ile birlikte gözlerim yavaş yavaş aralanıyordu. Bir elimde gözümü ovuştururken yataktan kalkmayı çalışıyordum. Dün gece herkes buradaydı resmen birlikte uyumuştuk. Başımı biraz havaya diktiğimde hala yerde uyuklayan koca ayıcıklara baktım. Onlarda yavaş yavaş uyanmaya çalışıyorlardı. Annem ile babam yavaş yavaş yukarıya doğru gelen adım seslerini duyabiliyordum.

“hiçbir çocuk odasında yok kaçırdılar mı acaba Edip?” diyen annemin sesine gülmeden edemedim.

“Anne hiçbir çocuğunun kaçtığı yok hepsi burada yatıyor.” Dedim bağırarak. Sesim içerideki herkesi uyandırmıştı yavaş yavaş doğrulup hepsi kapıdan bize bakan annemin gözlerinin içine bakıyordu.

“Sizin burada ne işiniz var. Uyutmadınız mı yoksa kızımı?” dedi.

“AAAA üstümüze iyilik sağlık mom asıl o bizi uyutmadı tüm gece.” Dedi Ilgaz. Elime geçen ilk yastığı kafasına fırlattım.

“BU BİR YASTIK SAVAŞI DEMEKTİR.” Diyerek bağıran Uraz ile herkes yastık savaşına başladı. Ortalık cümbür cemaatti.

Aradan tam yarım saat geçmişti.

Oynanan yastık savaşından sonra her yer dağılmış annem ise hepimizin kıçına birer annen terliği atarak bize temizletmişti. Daha doğrusu abimler temizlemişti elimi bile sürmemiştim. Ardından aşağıya gelip bir güzel kahvaltı yapmıştık. Annem ve babam dışarıda işleri olduğunu söyleyip evden çıkmıştı. Abimler ile evde kalmış koltuklarda oturuyorduk. Olaylı geçen günlerden sonra oturmak iyi gelmişti.

“Evet millet ne yapalım bugün?” dedi Arda.

“en son yine böyle oturduğumuzda neler yaptığınızı unuttunuz herhalde?” dedim imali bir şekilde.

“Hadi ama Gökçe… sana unutturmaya çalışıyoruz.” Dedi Ege.

Tam bir şey diyecekken beni bölen telefonumun sesi oldu. Elime aldığımda gördüklerim karşısında şok olmuştum. Beni aramalarını beklemiyordum.

.

.

Sevgili okuyucular merhaba hepinizeee tekrar burada olduğum için mutluyum ameliyattan sonra toparlanmak zor oldu ama tekrar başlıyoruzz... Bölümleri atmaya devam edeceğim ve bir günde bir kaç bölüm atma sözümde hala geçerli sadece dikişlerin alınmasını bekliyorum yazabilmek için hemen... Yorumlarınız ve oylarınız için teşekkür ederimmm💗

Gece kurgusu yakın zamanda final verecek son 3 bölüm kaldı onları da en kısa zamanda atacağım tamamlandı diyebiliriz artık. Aklımda şuan başka bir kurgu daha var bu bittikten sonra ona geçeceğiz araya belki birkaç texting veya bu tür kurgulardan girebilir. hepinizi çoook seviyorumm 🫶🏻

insta: ssuperisii0

bölümler hakkında düşünceleriniz olsun neler istediğiniz veya sadece yazmak için olsun yazabilirsiniz 🙌🏻