7. Bölüm:Bir Yabancı ve Başlangıç

"O gün her şeyin başladığı tarihti bir yola gitmiştik ve ben en yakınıma güvenmezken bir yabancıya güvenmek zorundaydım..."

Bunları düşünürken okçu bir oku daha yayına almıştı ve bana doğru doğrultmuştu ve oku bana doğru çekti. Hemen yerden Rapuella'nın kılıcını aldım ve okçunun oku bana atmasıyla bende ona kılıcı fırlattım ok yanımdan sıyırdı geçti. Kılıç okçunun tam göğsüne gelmişti ve yere yığılmıştı. Ölüp ölmediğini kontrol etmek için yanına gittim eğilip nabzını kontrol ettim ölmüştü her ihtimale karşı okunu,yaylarını ve belindeki kılıcı aldım. Ve uzaklaştım yerde yatan Raquella'ya baktım ölmüştü hemde benim yüzümden tek istediği özgürlük olan bir kız şimdi ebediyen özgürdü ama bu dünyada değil öteki dünyada.

Yere eğilip elini tuttum kulağına eğildim "Özür dilerim Raquella Gamora" onu burada bırakamazdım ama mecburdum ama geri dönücektim ve onu hak ettiği şekilde ebediyete uğurlucaktım. Ayağa kalktım ve onu arkamda bırakarak gittim bugün şunu aklıma kazımıştım bir şeye sahip olmak için hep bir fedakarlık yapmak gerekiyordu. Bu bazen maddi bazende maneviyat kaybedicek bir şeyi olmayanda canı ile ve o özgürlüğünü canı ile ödemişti...

~~~~~~~~~~~~

Yavaş ve sakin adımlarlarla yürüyordum yorulduğum için yavaş ilerliyordum. Teyzemin evi daha çok uzaktaydı başka gidicek yerim olmadığı için orayı seçmiştim evime şimdi gidemezdim ondan teyzeme gidiyordum ve teyzeme giden en kestirme yol Maude Krallığı'nın topraklarından geçiyordu o sebeble ordan gidicektim yakalanmazam birşey olmaz diye düşünüyordum.

Maude Krallığı ormanın en uç kısmında en tepedeydi en sonda yol ikiye ayrılıyordu sol taraf saraya giderdi sağ tarafta o ormandan çıkıyordu ama ormanın bazı yerlerinde muhafızlar geziyordu savaş olduğu için önemler alınmıştı. Ormana girmiştim şuana kadar bir muhafız ile karşılaşmadım bu iyiye işaretti zaten her ihtimale karşı kılıcım hazırdı. Bir nehir kenarında durmuştum yorulmuştum bir taşın üzerine otururum suda ki yansımamı izlerim sonra,oturduğum yerden kalkıp suya yöneldim eğilip elimi yüzümü yıkadım tam kalkarken ayağım taşa takılır ve suya düşerim suyun içinde büyük bir çığlık koparırım. Sonra hemen ağzımı kapatırım napmıştım ben? Umarım biri sesimi duymazdı. Kalkmak etrafıma bakıp kılıcımı ararım kılıcım suyum taşın yanındaydı yaklaşırken tam at sesi duydum biri at ile yaklaşıyordu hemen uzanıp kılıcımı aldım uzaktan baktığımda Maude Krallığının arması vardı muhafızların yakasında 4 tane muhafız karşıma gelip durdu ardından bir at daha geldi gördüm kişi karısında şok oldum bu baloda ki Prens Andrea'ydı.

O da bana bakar bende ona sonra atından iner yaklaşır ve karşıma diz çöker suyun içinde ona bakarm bir süre bana bakar sanırım beni hatırlamaya çalışıyordu "Prenses Luisa" beni tanımıştı başımı sallamakla yetindim elini uzattı biraz düşündükten sonra elimi uzatırım ve sudan çıkarım. Üzerindeki pelerini çıkarıp üzerime sarar "Iyi misiniz? Burada ne arıyorsunuz?" sorularını cevapsız bırakırım sessizliğimden cevapların özel olduğunu düşünmüş olsa ki muhafızlara döndü "Siz saraya gidin ben gelicem birazdan" muhafızlar onu dinlemişti hemen giderler.

Sonra geri bana döndü"Evet Prenses şimdi seni dinliyorum anlat bakalım" ondan bir adım ayrılırım "Neden? Yoksa beni esir almadan önce son bir kez yargılıyacak mısınız? Malum düşman krallığınızın varislerindenim" benim söylediklerime karşılık sakinliğini bozmamıştı aksine gülümser "Sizin gözünüzde bir kadının özgürlüğüne sırf topraklarımıza girdi diye el koyucak kadar aşağılık mı olduğumu düşünüyorsunuz?" haklıydı bu yaşadıklarım dolayısıyla ona aksi olmuştum ama o bunu anlayışla karşılamıştı. "Sadece burada dolaşmaya çıkmıştım burada inip dinlendiğimde atım kaçtı bende yürümek zorunda kaldım sonra burada elimi yıkamak için durduğumda dengemi kaybettim ve düştüm siz de bi anda gelince öyle düşündüm hepsi bu." Yalanımı desteklemek için gözlerinin içine iyice baktım" oda gözlerime iyice baktı "Hepsi bu mu? burada dolaşmaya çıktınız,atınızı kaybettiniz ve dereye düştünüz 1 doğru 2 yalan yalan söylemede daha da ustalaşmalısınız Leydim."

Yalan söylediğimi anlıcak kadar zeki biriydi ben onu dinlerken o konuşmaya devam ediyordu "Zeki olduğum kadar düşünceleri de okuyabiliyorum siz şuan yalan söylediğimi nerden anladığı mı da merak ediyorsunuzdur açıklayayım;

Birinci, Bir prenses hele bu savaş yakınlarda iken tek başına muhafızsız gezmez. Ikinci, bu ormanda bu topraklarda bugüne kadar bizden izinsiz bile kuş uçmaz ken başı boş bir at gezemez o yüzden bu yalanlarınızın arkasında ki gerçekleri anlatırsanız size yardımcı olabilirim" bana güven vaad ediyordu. Başka çağrem yoktu söyleyebilceğim bütün yalanları anlıcak birine benziyordu.

~~~~~~~~~~

"Sonra göle düştüm ve siz geldiniz işte her şeyi anlattım hepsi bu." Ben anlatana kadar beni sabır ve sessizlikle dinlemişti sustuğumdan emin oldu vakit ise sessizliği bozdu "Başınıza gelen geldi prenses önemli olan şu, şimdi ne yapmayı düşünüyorsunuz." Ne yapıcağımı bende bilmiyordum aklıma teyzeme gitme fikri gelmişti çünkü saraya dönemezdim önce teyzeme gitmeli sonra da babama mektup yazıp beni aldırmasını isticektim o Nicolas denen adama hiç güvenmiyordum ve söyledikleri abimin beni zindana gönderdiğini söyleyip beni abime düşman etmekten başka bir şey değildi. O olayın şokuyla abimden şüphe etmiştim ama şimdi düşününce abimin bunu yapmasına bir sebeb yoktu Nicolas'ım amacı, beni abime düşman edip,intikam alma arzusu ile doldurup abimi ortadan kaldırcağımı düşünüyordu sonra ailem özellikle de babam tarafından evlatlıktan reddedilcektim yada taht bana kalıcaktı ailem beni onaylayıp sonrada Nicolas beni ortadan kaldırıcaktı ve taht ona kalıcaktı o soysuz böyle iğrenç ve basit bir oyununa beni alet edebileceğini zannediyordu.

"Teyzemin çiftliğine gidip babama mektup yazıcam ve beni aldırmasını sağlıcağım ve burada sizle vakit geçirerek zaten vakit kaybettim güneş neredeyse batacak şimdi gidiyorum sizede iyi akşamlar." Tam bir adım atıcakken biri kolumdan nazikçe tuttu ve sonrası karanlık.

Bölüm sonu sizce Luisa ne yapıcak görüş ve düşüncelerinizi oymayıp yorum yaparsanız sevinirim.

İnsgram hesabım stellaa_00__