Chapter 37: Veldoria Festivali Başlıyor!

Onu test ettiğini öğrenmesinin ardından pençelerini kapatarak efendisinin önünde kafasını eğerek sağ elini yere koydu. Tokito kulağına doğru eğildi.

"Hayatını onun hayatıymış gibi koruyacaksın Rodius. Bunu kral emri değil kendine verdiğin yemin olarak düşün. Ben ölsem bile kimse o kıza elini dahi sürememeli."

Rodius efendisinin yüzüne baktığında onun gülüşünü görmüştü. Koruyacağı kızın değerini aklına tamamen kazımıştı. Yeniden kafasını kaldırdı ve yeni efendisine tekrar baktı.

Elleri arkada salonda gezen Tokito bir süre sonra arkasını döndü ve hepsinin yüzüne bakmaya başladı.

"Festival başlayabilir artık. Hepiniz özgürsünüz ne isterseniz onu yapın. Ben burada durup bölgenin koruyucusu olacağım."

"Siz burada duracaksanız bizim için festival burada beklemek olur."

"Ben ne diyorsam onu yapın. Eğlenmeyi hak edecek bir kral olamadığım için kendime verdiğim ceza budur."

"Siz bizleri öldürseniz de yok etseniz de kralımız olarak haklı olacaksınız. Hepimiz sizin uğrunuza ölmek için yaşarız."

Tahtın arkasında bulunan cama baktıktan sonra gözünde ufak bir gözyaşı oluştu. Hepsinin ona verdiği değer evde olduğunu tamamen hissettiriyordu.

Arkasına dönüp tekrar hepsinin yüzüne baktıktan sonra ellerini arkaya atarak kapıya doğru yöneldi. O giderken diğerleri hâlâ olduğu yerde bekliyorlardı. Arkasına baktıktan sonra sinirli bir şekilde bağırdı.

"Hadi gelsenize, orada neyi bekliyorsunuz aptal ordusu!"

"Emredersiniz kralımız."

Hepsi arkasından takip ederken sarayın dışına çıktılar. Her yerde çeşitli süslemeler vardı. Şeytan ve insanların çocukları etrafta koşturuyordu. Ebeveynler onları kontrol ediyordu ve askerler etrafta dolaşarak şehrin güvenliğini sağlıyordu.

Eğlenceler düzenleniyordu, etkinliklerle beraber herkes gülüyordu. Bugün tüm şeytanların ve insanların en mutlu günüydü. Efendileri eğitimi geçmeyi başarmıştı ve artık tahta doğru yola çıkmaya hazırdı.

Bira şişeleri havalara kaldırılıp çarpıştırılıyordu. Bazı şeytanlar tahtadan yapılmış bir sahnede film sahneliyorlardı.

Şeytan Kral bu filmi izlemek için gittiğinde yaptığı şeylerin sahnelendiğini fark etti. Dostlarına nasıl zarar verdiğini bire bir görerek anladı. Kortus efendisinin filme baktığını anlayınca koluna sarıldı.

"Efendim bu sizin bize yaptıklarınızı tam olarak göstermiyor. Olaya şahit olanlardan aldıkları bilgilerle yapılan bir gösteri sadece."

"Ben gerçekten size bunu yaptım mı Kortus? Bunların ne kadarı doğru? Bana yalan atarsan hayatını ıstırap çekerek yaşayacağından emin olurum."

"Bize gerçekten büyük bir korku yaşattınız. Sizi korumak istediğimiz için gerçek güçlerimizi kullanamadık. Bunun için bize ceza verebilirsiniz. Kararımızdan pişman değiliz."

"Demek öyle, anladım."

Onlara bunu yaptığı düşüncesi üzse de onların hayatta olması onun için yeterliydi. Yaptığı hatayı tekrarlamamak için güçlenmek istiyordu. Özellikle karanlık tarafını bir daha göstermemek için gerekirse ölümlere göz yummaya hazırdı.

Rodius onlar sahneyi seyrederken küçük efendisinin elini tutmuş bir şekilde arkasından takip ediyordu. Beraber şehirde gezip duruyorlardı.

Küçük Lilia tezgahta gördüğü elmaları çok güzel bulmuştu. Tezgaha geldiğinde yaşlı bir şeytan vardı. Onları görünce başını eğerek selam verdi.

"Hoş geldiniz, ne istersiniz küçük hanım?"

"Bunlar ne abla?"

"Bunlara insanlar elma diyor. Bizde bunlara Gerfi deniyor."

"Çok güzel görünüyorlar..."

"İster misiniz efendim? Sizin için alabilirim isterseniz."

"Ama paramız yok ki Rodius abi."

"Hahahahah, siz isterseniz bu tezgahı satın alabilirim."

"Neden benim için paranı harcıyorsun ki?"

Rodius gülümseyerek efendisinin önünde diz çöktüğünde bazı şeytanlar kahkaha atarak gülmeye başladılar.

"Bir insana diz çöken bir şeytan mı? Hayatımda bu kadar komik bir şey görmedim!"

"Bir aslanı dize getirdiğine göre bu aslan bir kedi olmalı hahahahah."

Rodius hırlamaya başladığında Lilia elinden tuttu ve tatlı yüzüyle Rodius'a baktığında siniri geçti. Ayağa kalktığında yüzünü gördüklerinde onun kim olduğunu anlamışlardı.

Dalga geçtikleri aslanın gözünde bulunan tehditkar bakışlar sanki "Bana bulaşırsanız ölürsünüz" bakışıydı.

"B-Büyü Ordusu Komutanı Ulu Büyücü Rodius... Üzgünüz siz olduğunuzu anlamamıştık."

"Efendim emir verirseniz onları varlıktan silebilirim."

"Kimseyi öldürmek yok Rodius-ni san. Biz devam edelim."

"Küçük efendimi duydunuz. Kaybolun!"

Tezgaha döndüklerinde Rodius 2 altın para vererek bir kasa elmayı aldı ve efendisini sağ omzunun üstüne alarak gezmeye devam ettiler.

Nanagi bu esnada kendisine güzel bir kıyafet bakıyordu. Üstünde bulunan tayt onun için fazla dardı ve biraz utanmasına neden oluyordu.

Mağazaları dolaşırken bir tane mağazaya denk geldi. İçeride bir sürü farlı tarzda kıyafet vardı. İçeri girdiğinde bir çalışan önünde kafasını eğerek selamladı.

Vitrinde gördüğü pembe renkteki elbise dikkatini çekmişti. Uzun zamandır asker kıyafetiyle dolaşan bir kız için bu kıyafet olağanüstü bir şeydi.

"Size nasıl yardımcı olabiliriz Master Nanagi?"

"Sizler mi buraya bakıyorsunuz? Bu kıyafeti istiyorum Şeytan Kral bunu giyersem bana güzel bakar mı?"

"Kesinlikle Şeytan Kral bunu sevecektir. Hiçbir şeytan bu kıyafetin cazibesine dayanamaz."

"Sen yüce krallığımızı yönetecek olan şeytan kralı adayını nasıl diğer şeytanlarla bir koyarsın?"

"Kabalığımı affedin öyle söylemek istememiştim."

"Neyse ne kapa çeneni. Kıyafetin fiyatı ne derhal söyle."

"3 altın efendim."

"Komutan benim yerime ücreti öde."

Komutan başını eğerek ücreti öderken kıyafeti vitrinden alıp direkt mağazanın ortasında giymeye başladı. İç çamaşırları kalana kadar soyunduktan sonra kıyafeti üstüne giydi.

Boynunda kırmızı papyon bulunan, beyaz dantelli, göğüs tarafında alt alta beyaz düğmeler bulunduran, uzun ve dalgalı olan elbiseyi üstüne giydikten sonra camdan kendisine bakmaya karar verdi.

Kıyafetin üstüne tam olmasının yanında dalgalı olması kuyruğunu birazcık saklıyordu. Kuyruk deliğinden kuyruğu çıkartıldıktan sonra etrafında döndü. Artık efendisinin karşısına çıkmak için hazırdı.

Komutan eski kıyafetini tutarken sanki bir asil havasıyla mağazadan çıktı ve festivale devam etti. Gittiği yer şeytanların genel oyunu olan dövüş arenasıydı.

Tokito ve Kortus oturmuş şekilde sahnedeki gösteriyi izlemeye devam ediyorlardı. Rodius efendisini gördüğünde arkasından el sallayarak sesli bir şekilde ona seslendi.

Arkasını döndüğünde Rodius ve Lilia onlara doğru geliyordu. Ellerindeki elma kasasını görünce gözleri biraz şaşkın bakıyordu.

"Nereden geliyorsunuz iki obur?"

"Pazarda Gerfi satılıyordu efendim görünce istedi bende onun için bir kasa aldım. Köyde beraber yememiz için manamla koruyacağım elmaları."

"Demek öyle Obur Lilia. Seni gidi seni."

Lilia'nın göbeğini gıdıklarken gıdıklandığı için kahkaha atıyordu. Kortus efendisini endişeli bir şekilde izliyordu.

"Hanimmiş küçük Ejderhacık neredeymiş onun kocaman midesi."

Beraber eğlenirlerken arenadan sesler gelmeye başlamıştı bile. Yüzünü arenaya döndüğünde bağırma sesleri çoktan başlamıştı.

"Orada neler oluyor?"

"Sanırım arena saati geldi. Siz kral olduğunuz için özel konukların olduğu yere gidebilirsiniz."

"Ne bekliyoruz o halde hepimiz oraya gidiyoruz!"