Chapter 55: Zuvir Bölgesi İsyanı 2. Kısım

Askerler ailelerinin silahlarla karşılarında görünce bazıları kılıçlarını bıraktı. Diğer askerler onların silahlarını yerden alıp onlara vermeye çalışsalar da hepsi korkudan saldırmayı reddediyordu. Tokito kılıcını çekti ve halka baktı.

“Askerler, karşımızda halkınız yok isyankârlar var! Hepiniz kılıçlarını çekin ve pes edene kadar onları cezalandırın!”

Askerlerin bazıları kılıçlarını halka tutmaya devam edince halkına zarar vermek istemeyenler kılıçlarını yerden alarak halkın tarafına geçti. Plan yavaş yavaş işe yarıyordu. Öncelikli hedefi kan dökülmemesiydi.

“Krallığınıza ihanet mi edeceksiniz? İsyan eden hainlerle iş birliğinin cezası ölümdür.”

Askerlerden biri sesi titreyerek “Aileme zarar vermek istiyorsanız önce bizi öldürün! Kendi ailemi öldürmek istemiyorum.”

Tokito’nun tarafında sadece 78 asker kalmıştı. Diğer askerler anlık isyan gazıyla isyancılara katılmışlardı. Elinde kalan askerler teslim olmayacak kadar efendilerine sadıklardı.

“Peki o halde, hepsini katledin askerler!”

Askerler saldırmaya başladıklarında karşılarında büyük bir orduya karşı şansları olmamasına rağmen büyük bir savaş çıkmıştı. Bu savaştan istifade Tokito’nun tarafında olan bir asker sıvışarak rapor vermek için kaçtı.

Savaş başladığında askerler teker teker bayıltılıyordu veya silahsız bırakılarak esir alınıyorlardı. Tokito ise gücünü saklayarak onlarla savaşıyormuş gibi yapıyordu. Askerleri esir alınmaya devam ettikçe etrafı daha çok sıkışıyordu.

“Lanet olsun. Teslim oluyoruz.”

Tokito kılıcını bırakarak isyancılara teslim olma kararı aldı. Bu karar diğer askerlerinde kılıçlarını bırakmasıyla uygulandı. Kalan 77 asker ve Tokito bağlanarak meydanda tutuldu. İsyan edenlerin başı elinde bulunan kılıçla komutanın önünde durdu.

“Bize katılın ve isyanımızı başaralım. Bu savaş son bulmalı.”

“Hah, sana katılırsak efendimize ihanet etmiş oluruz.”

“Biz şeytanların tek düşmanı diğer ırklar olmalı. Darbeyi durdurmak için yardımınıza ihtiyacım var.”

Tokito askerlerine baktı ve sonra karşısında duran yaşlı şeytana baktı. Ayağa kalktı ardından dizinin üstüne oturarak boyun eğdi.

“Pekâlâ, sizlere yardım edeceğim. Karşılığında askerlerimi bırakın. Hepimiz krallığımız için savaşırız.”

Elleri çözüldükten sonra kılıcı tekrar kendisine verildi ve askerlerinin ellerindeki ipler çözüldü. İsyan artık sona ermeliydi. Bu yüzden 1679 sivil ve 357 asker yola çıkarak garnizon komutanını düşürmek için kuzey surlarına doğru yürümeye başladılar.

Tokito ve halk saldırısına doğru giderken kaçan asker çoktan bilgi vermek için kuzey kampına ulaşmıştı. Garnizon komutanı çadırındayken izin istemeden bir anda içeri atladı. Komutan tepki veremeden dizlerinin üstüne oturdu.

“İç kaleyi almaya giden ordu ihanet ederek gönderdiğiniz komutan ve ihanet etmeyen diğer askerleri öldürdü!”

Komutanın gözleri büyük bir korkuyla tamamen açılmıştı. Askeri boğazından tutarak havaya kaldırdı. Onun gözlerinin içine baktıktan sonra yere bıraktı. Kılıcını çekerek dışarıya çıktı.

“Tüm askerler barikata doğru hareket edin! Savaşa hazırlıklı olun!”

Gündelik işlerini yapan askerler dahil tüm hepsi silahlarını kuşanarak barikata doğru hareket ettiler. Burada gelecek olan saldırıyı beklediler. Yaklaşık üç saat sonra yürüyüşe geçen isyancılar son savunma hattına gelmişlerdi.

Tokito onların başında olduğu için önden gidiyordu. Komutan hemen onu fark etmişti. Tutunduğu tahta barikatı parçalayarak ona sinirli bir şekilde baktı.

“Sende ihanet ettin demek hain! Beni kandırarak isyan başarılı olsun diye ordumu örgütledin! Hepiniz saldırın!”

Bu verdiği emir onun son hatası olmuştu. İsyancılar ordunun desteğini alarak daha fazla güçlenmişti ve üstüne kendi tarafındaki askerler bundan fırsat bilerek kılıçlarını diğer askerlerin boğazına koyarak isyan etmişlerdi.

Zuvir bölgesi için artık savaş sona ermişti. Tokito, üstün stratejiyle orduyu orduya kırdırtarak isyancılara büyük bir zafer kazandırmıştı.

İsyan eden askerler ellerindeki rehineleri tutarken isyancıların hepsi saldırarak geriye kalanları esir almışlardı. Yavaş yavaş esir alınan askerler arttıkça komutanın etrafı sarılmıştı. Son çare birkaç haine saldırarak onları öldürerek Tokito’ya doğru gitti.

Ona yaklaşırken Tokito kılıcını çekerek diğerlerine bu işe karışmamalarını söyledi. Kendi başına garnizon komutanıyla dövüşmek istiyordu.

Kocaman kılıcıyla atlayan komutan Tokito’ya saldırdı. Bu hareketini kılıcıyla durduran Tokito biraz geri itilmişti. Bu savaşın sonu olduğu için siyah aurasını ortaya çıkardı. Artık tamamen savaş formuna girmişti.

Komutan geri sıçrayarak dehşet verici aurayı sezmişti. Tüm halk ve askerler bu aurayı tanımıştı. Şeytan Kral tam karşılarındaydı ve bütün ihtişamıyla oradaydı. Kılıcını yere atarak pençesini ve kanatlarını ortaya çıkardı.

Komutan bir kez daha sıçrayarak kralın buraya gelmesini kendisine fırsat bellemişti. Onu öldürerek isyanı durdurabilirdi ve darbeyi başarılı yapabilirdi. Her kılıcını savurduğunda karşısındaki sadece pençeleriyle kılıcını tutuyordu.

Ona karşı şansı olduğunu düşündüğü anda Tokito gözden kayboldu. Gözleriyle onu ararken o önünde belirerek boynundan tuttu ve havaya kaldırdı. Tek gözü olmasına rağmen karşısındakiyle tamamen eğlenmişti. Komutan boğulduğu için sallanarak kurtulmaya çalışıyordu.

“Senin gibi hainler isyanla yok edilecek. Bir Şeytan Kral gücünü halkından alır. Darbe yapan aşağılık yaratıkların gücü halkıma yetmez.”

Komutan ölmeye yakın boğazını bıraktı. Dizinin üstüne düşen komutanı kafasından tekmeleyerek bayılttı. Diğer askerler komutanın düşüşü ardından silahlarını bırakarak teslim oldular. Zuvir bölgesi artık halkın kontrolüne geçmişti.

Güvenlik amaçlı komutan ve yanlıları esir alınarak şehir hapishanesine götürüldüler. Şehrin başına kısa süreli halktan birisi geçmişti. Tokito artık burada yapması gereken işi tamamlayınca sur görevlilerine kapıyı açmalarını emretti.

Kapı açılırken şehrin en yaşlı şeytanı Tokito’nun önünde dizinin üstüne çöktü.

“Yolunuz açık olsun Şeytan Kral. Krallığımızı eskisi gibi güçlendireceğinize güvenimiz tam.”

“Merak etmeyin. İblis Krallığı’ndan güçlü bir ordu alarak Loropis şehrini düşüreceğim. Benim yoluma çıkmayın.”

“Şeytan Kral nasıl uygun gördüyse bize itaat etmek düşer. Büyük zaferinizi bekliyoruz.”

Kapı tamamen açıldığında atlarla gelen iki asker efendilerini bekliyordu. Tokito kıyafetlerini geri aldığında ortalık bir alanda soyunarak kıyafetlerini yeniden giydi. Artık yola devam edebilirdi. Şimdiki yolculuğu artık doğruca iblis krallığına olacaktı.

Şehirde kalan ordu efendilerinin önünde dizlerinin üstüne çökerek selamladılar. Hepsinin arasından geçerek atına bindi ve yanındaki iki askerle iblislerin sınırına doğru yola koyuldu. Önünde onu bekleyen büyük bir krallık vardı.

Ovanın üstünde atla dört nala giderken etrafına göz gezdirmeyi unutmuyordu. Krallığa haber dağıldıkça çoğu bölge isyan etmeye başlıyordu. Bu isyan dalgası Şeytan Kral’ın eskiden durduğu Veldoria bölgesinde daha ağır bir şekilde başlamıştı.

Krallık henüz bir darbeye boyun eğecek kadar güçsüz değildi. Halk kraliyet ailesinin sayesinde bollukla yaşayabilmişlerdi. Şeytan Kral bu krallık için lazım olan tek kişiydi. Tüm şeytanlar bunu bilerek yaşamıştı. Onların elinden kraliyet ailesini almak krallığı ateşe sürüklemekti. Şeytan Krallığı geri dönüşü olmayacak zararlarla yüzleşecekti…