Bir Takım Odunsu Davranışlar🥲

Sanki saniyeler önce hiçbir şey olmamış gibi işimi yapmaya başladım.

"Bugün saat 11.00 da toplantınız var. İkinci toplantınız 12.00 da eğer saatinde değişiklik yapmamı istiyorsanız ayarla-"

Ne olduğunu anlamadığım şekilde hızla ayağa kalkıp beni kendi ile duvar arasına almıştı.

Cümlemi bile bitirmeme izin vermeyecek derecede ne yapmış olabilirdim ki bu kadar delirmişti.

"Nasıl beceriyorsun?"

"Neyi?"

"Böyle davranmayı?"

Sesi her zamankinden çok farklıydı.

"Nasıl davranıyormuşum?"

"Yapma! Biliyorsun, sadece benden duymak için yapıyorsun biliyorum."

Semih'i ittirip kendimden uzaklaştırmıştım. Bu kadar yakınlaşma çok fazlaydı.

"İşim bittiyse çıkıyorum Semih Bey!"

"11.00 daki toplantıma seninde girmeni istiyorum."

"Neden?"

"Sence de çok fazla soru sormaya başlamadın mı?"

"Sende sorularıma karşılık soru sormaya başladın! Sana normal insan gibi soru soruyorum neden o toplantıya benim de katılmam gerekiyor?"

"İlerki mesleğin için önemli olabileceğini düşünmüştüm. Peki o halde teklif var ısrar yok!"

Ne demişti o? Benim hangi mesleği yapacağımı nerden biliyordu? Ben mesleğim hakkında en ufak bir şey bile söylememiştim!

"Sen?"

"Evet küçük hanım beni fazla hafife aldığını söylemiştim."

"Sen insan değilsin! Sen tam bir psikopatsın!"

"Saat 11.00 da toplantı odasında."

Daha fazla bir şey demesine izin vermeden odadan çıkmıştım.

Her geçen gün daha da fazla beni şaşırtmayı başarıyordu.

AYLA KARAHANLI'DAN;

Uzun zamandır ailecek bir şeyler yapmadığımızı fark etmiştim.

Hazır bugün Yiğit ve benim boş günümdü o halde bir şeyler planlamam gerekiyordu.

İlk önce çocukların odasına gidip onları kontrol ettim. Hâlâ uyuyorlardı.

Mutfağa gidip bir şeyler hazırlamaya başladım.

Sofrayı hazırladığım esnada ağlama sesi duymuştum.

Hızla çocukların odasına gittiğimde Melisa'nın içli içli ağladığını gördüm.

Bu durum beni fazlasıyla üzmüştü. Çocuklarımın gözünden tek damla yaş aksa benim içim parçalanıyordu.

"Annem, noldu meleğim."

"Anne, baba"

"Baba burda kızım."

"Iı baba yok."

"Annecim sen bir sakin olur musun? Baban burda bitanem yanımızda."

Yiğit sesimizi duymuş olmalı ki hemen yanımıza geldi.

Melisa'yı bu şekilde görmeyi o da beklemiyor olacaktı ki hemen kızını kucağına alıp saçlarını okşamaya başlamıştı.

"Burdayım babacım. Yanındayım."

Kızım da bu anı bekliyormuşcasına hemen başını babasının omzuna koydu.

Melisa her ikimizi de seviyordu ama Yiğit'e olan sevgisi daha bir başkaydı.

Yiğit, Melisa'yı da alıp odamıza gittiğinde Aslan hâlâ uyuyordu.

Oğlumun bu haline gülmemek elde değildi. Uykusuna oldukça düşkün bir oğlum vardı.

Bende yanlarına gittiğimde Yiğit minik bedeni kendi bedenine sarıp saçlarına ufak ufak öpücükler konduruyordu.

Bende yanlarına gidip yatağın kenarına oturdum.

Şuan manzaram o kadar güzeldi ki...

"Seni çok seviyor."

"Evet güzelim. Melisa'nın bana olan düşkünlüğü daha başka."

Yiğit biraz kaydığında bende diğer boşluğa uzanmıştım.

"En güzel anım şuan olabilir."

"Benimde."

Odanın kapısı açılması ile huysuz oğlumun içeri girmesi bir olmuştu.

"Ama ben."

Yatakta doğrulup kucağıma aldım.

"Gel oğlum."

"Tüstüm."

"Hayırdır Aslan'ım neden küstün bakalım."

"Beni çağıymadınız."

"Annecim sen uyuyordun onun için kaldırmak istemedik."

"Oysun."

"Olsun annecim olsun."

"Bende Meyisa dibi yatmak istiyom."

"Gel babacım sende burda yanımda yat."

Aslan bir tarafta, Melisa bir tarafta yatıyordu.

Küçük bir çocuk edasıyla dudaklarımı büzüp kollarımı göğsümde topladım.

"Hayda noldu güzelim."

"Bana yer kalmadı."

Bu hareketim ile Yiğit gülmeye başladı.

"Gel güzelim sende üstümde yat."

"Yiğit ben göstericem şimdi sana üstünde yatmayı."

"Ne dedim ben şimdi allah allah."

"Tamam susun ben mutfağa gidiyorum."

"Mutfak hain planlar mı kuracaksın bakalım kocana."

Göz kırpıp muzip bir gülüş dokundurdu dudaklarına.

"Yiğit benim damarıma basma istersen."

Verdiğim mesajı anlamış olmalı ki hemen susup öylece bana baktı.

"Seni çok seviyorum Ayla."

"Hayırdır hani hain planlarım vardı benim şimdi noldu?"

"Güzelim şakasına yapıyorum biliyorsun."

Daha fazla uzatmayıp;

"Biliyorum sevgilim."

"Gel sende bizimle yat sonra işlerini halledersin."

Bu manzara karşısında asla hayır diyemezdim.

Yanlarına uzanıp bende onlarla birlikte yattım.

Sevdiğim adam, çocuklarım ve ben huzurun taa kendisiydi.

ZEYNEP BAŞAR'DAN;

"Ya sabır. Kızım senin hasta raporun falan mı var? Toplantıdaki o tavırların neydi öyle?"

"Ne varmış tavırlarımda?"

"Sorularıma soru sorarak karşılık verme!"

"Hayır yani ben tavırlarımda bir anormallik göremiyorum gören sensin sana sormam kadar normal bir şey var mı?"

"Yok gerçekten sen benim imtihanımsın."

"Toplantı iyi geçti ama."

"Adamlar sana bakmaktan projeye bakamadı."

"Size öyle gelmiştir."

Ee Semih Bey benimle inatlaşmayacaktın. İstediğimi yavaş yavaş elde ediyordum.

"Lan adam gözünün içine baka baka sana yürüdü!"

"Ben öyle bir şey hissetmedim."

"Hissetmezsin tabii. Sen o sırada beni deli etmekle meşguldün."

"Kendinizi bu kadar da önemsemeyin Semih Bey çünkü inanın sizi deli edecek kadar vaktim yok ha ama olsa seve seve deli edebilirdim."

"Ona ne şüphe!"

Semih Bey'imiz yavaş yavaş yola geliyordu.

Odama geçeceğim esnada;

"Kahvemi odama gönder."

Kahvemi odama gönder! Öküz, odun, robot, yaratık...

Kahvesini yapıp odasına götürdüm. Kahveyi masaya bırakıp çıkacağım esnada;

"Sen kesin burada çalışmaya devam mı edeceksin?"

"Ben son sözümü söyledim bu konu hakkında daha fazla konuşmak istemiyorum Semih Bey!"

"Peki ben seni yanımda istemiyorsam."

"Buna siz değil Yiğit Bey karar verir."

"Yiğit Bey'in kim olduğundan haberin vardır umarım."

"Bundan şüpheniz olmasın."

Daha fazla bir şey demesine izin vermeden odadan çıktım. Mesai saatim de bitmişti şükür bugünü de ufak sorunlarla atlatmıştık.

Ben böyle yaptıkça büyük sorunların gün yüzüne çıkması an meselesiydi.

Şirketten çıkıp eve doğru ilerledim. Yarın okul tercihlerimi yapacaktım. Resmi olarak artık hukuk öğrencisi olacaktım.

Bunun vermiş olduğu heyecan ile eve gittim ufak atıştırmalıklar hazırlayıp son olarak tercih listeme baktım.

Dönüşü olmayan hata yapmak istemiyordum. Her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşünüp ona göre hareket etmek istiyordum.

Son kez okullara bakarken telefonuma gelen bildirim ile ara vermek zorunda kalmıştım.

"Yarın erkenden şirkette olmana gerek yok. Ben geç geleceğim sende 10.00 gibi olursun."

Ben söylemeyi unutmuştum. Yarın işe gitmesem daha iyi olacaktı yavaştan hazırlıklara başlamam gerekiyordu.

"Semih Bey ben yarın için izin istiyorum sizden. 1 günlüğüne idare edebilir misiniz?"

Semih Bey;

"Bir sorun mu var?"

Beni mi merak etmişti o?

"Hayır sorun yok şu okul işini halletmeye çalışıyorum."

Semih Bey;

"Peki o hâlde yarın gelme!"

Bu adam insan mıydı ya? Tam diyorum he tamam ucundan azcık da olsa insani duygular var içinde ama sonradan içindeki canavar tekrar gün yüzüne çıkıyor.

"Teşekkür ederim."

Ve görüldü.

O görüldüğü münasip bir yerlerine neyse neyse susup işimize geri dönüyoruz.

Yarın işe gitmiyordum kafam rahattı bütün günümü kendimi geliştirmek için araştırma yaparak geçirebilirdim.

Günün yorgunluğu ile gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladığında odama geçip yattım.

Yarın bundan iki katı yorulacaktım şimdi güzel bir uykuyu hak etmiştim.

Bir bölümün daha sonuna geldik❤️‍🩹 yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum❤️‍🩹

Keyifli Okumalar❤️‍🩹