Çaresizlik❤️‍🩹

SEMİH KARAHANLI'DAN;

Arabama binip Cemre'nin mezarlığına doğru gittim.

Yol boyu gülüşü, bakışı aklımdan çıkmıyordu.

Yaptığımız, yaşadığımız onca anılar gözümün önünden bir bir geçiyordu.

Arabamı park edip mezarının başına oturdum.

Toprağını okşayıp konuşmaya başladım.

"Ben geldim Cemre. Yıllar sonra tekrar ben geldim. Zor oldu ama geldim."

Boğazım düğüm düğüm olmuştu.

"Ben senden sonra bittim Cemre. Hiçbir şeyden zevk almayan robota döndüm. Ama sonra bir kız karşıma çıktı ve..."

Söylemek zorundaydım. Cemre'ye her şeyi anlatmak zorundaydım yoksa ona ihanet ediyormuşum gibi hissetmeye devam edecektim.

"Ve ben ona kıza aşık oldum. Senden sonra ilk defa bir kıza aşık oldum Cemre. Buraya gelip bunu sana anlatmam ne kadar doğru bilmiyorum ama eğer anlatmasaydım sana ihanet ediyormuşum gibi hissederdim. Umarım bana kızmıyorsundur."

Gözümden akan yaşa aldırış etmeden toprağına başımı koydum.

Çok özlemiştim. Allah kahretsin ki çok özlemiştim onunla geçen her saniyemi, her dakikamı, her saatimi çok özlemiştim.

Ne kadar bu şekilde kaldım bilmiyorum ama telefonum çalması ile oradan ayrılıp arabama bindim.

"Efendim yenge."

"Semih sonuçlar açıklanmış."

"Evet yenge."

"Ee neresi çıktı."

"Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi."

"Süpersin Semih ee ne zaman başlayacaksın?"

"Zeynep hangi okulu kazanmış."

"Hacettepe Üniversitesi Hukuk Fakültesini kazanmış."

Allah kahretsin tam da tahmin ettiğim gibi olmuştu.

"Tamam yenge. Ben gitmeyecektim zaten öylesine tercih yapmıştım."

"Semih sen iyi misin?"

"İyiyim yenge ben seni sonra ararım."

Telefonu kapatıp koltuğa fırlattım. Bir bu eksikti.

Eve gidip üniversitenin rektörünü araştırdım.

Üniversitenin rektörü tanıdık çıkınca içim bir nebze de olsun rahatlamıştı.

Kaydımı Zeynep'in okuluna aldıracaktım. Tamam bu işleri torpil ile yapmak hiç doğru değildi ama buna mecburdum.

Abimi arayıp;

"Abi benim için Hacettepe Üniversitesi'nin rektörü ile konuşur musun?"

"Neden noldu?"

"Abi ben o okulu istiyorum. İstanbul'a gidemem.

"Olmaz aslanım itirazını yaparsın kazanırsan kazanırsın bu işler böyle yürür başkaların hakkına girme."

"Ama abi mecburum."

"Her ne amaç için olursa olsun bu işe karışamam yap itiraz başvurunu kabul ederlerse kaydını yaptırırsın."

"Abi Zeynep için istiyorum. Onu yalnız bırakamam."

"Dediğim gibi aslanım her konuda her daim destek veririm ama konu eğitim olunca kimsenin hakkına giremem."

Telefonu kapatıp odama çıktım. Odamdaki o lanet bölmeyi açıp içindeki zehri çıkarıp içtim.

Uzun zamandır kullanmıyordum ama bugün yaşadıklarım bana çok fazla gelmişti.

Canım acıyordu, kalbim paramparçaydı, çaresizdim, çıkmaza girmiştim...

Acının etkisiyle bir tane daha içtiğimde bilincimin yavaş yavaş kapandığını hissediyordum.

YİĞİT KARAHANLI'DAN;

Bugün fazlasıyla stresli ve yorucu geçmişti.

Eve geç geldiğim için çocuklarım çoktan uyumuştu.

Odalarına gidip öptüm. Çok özlemiştim.

Üstlerini örtüp odamıza gittiğimde Ayla yatakta uzanmış beni bekliyordu.

"Güzelim uyumadın mı hâlâ?"

"Uyuyamadım sevgilim."

"Beni beklemeseydin keşke uyusaydın hazır çocuklar da uyuyorken.

"Sensiz uyuyamadım."

Yatağa geçip bende uzandım ve Ayla'yı kendime doğru çektim.

Başını göğsüme koyup sıkıca sarıldı.

"Hayırdır güzelim."

"Bir şey yok özledim sadece."

"Bende sizi çok özledim."

"Ne kadar daha böyle olacak. Sende çok yoruluyorsun."

"Güzelim işler biraz karışık. Düzene sokana kadar bu şekilde idare edeceğiz."

"Bir sorun mu var yine?"

"Yok sen bunları düşünme. Ee siz ne yaptınız?"

"Çocuklar bugün çok huysuzdu. Parka götürdüm enerjilerini atsınlar diye eve geldiğimden beri hiç durmadılar hep mızmızlandılar şimdi de uyudular."

"Çok mu kızdırmışlar benim güzelimi."

"Birazcık."

Ayla'yı iyice kendime doğru çekip dudağını dudağıma bastırıp öpmeye başladım.

Ayla'nın da karşılık vermesi ile gece ikimiz için de uzun olmuştu.

•••

ZEYNEP BAŞAR'DAN;

Şirkete geldiğimde Semih Bey hâlâ odasında yoktu. Normalde hiç geç kalmazdı.

Programına baktığımda bugün o kadar da yoğun olmadığını fark ettim ve belki de o yüzden erken gelmemiştir diye düşündüm.

Bugün benim de işlerim fazla yoktu bende bu durumu fırsat bilip okul kaydımı yapmıştım.

Okulum ilk günü öğrenci işlerinden öğrenci kimlik belgemi alırdım.

Kapı açıldığında içeri Yiğit abi girmişti.

"Günaydın Yiğit Bey."

"Günaydın Zeynep. Kimse yokken Bey diye seslenmene gerek yok."

Gülümseyip;

"Tamam abi."

"Semih geldi mi?"

"Hayır daha gelmemiş."

"Saat kaçta gelirdi normalde."

"Tam saatinde gelirdi ama bugün programı yoğun değil belki ondan geç gelecektir."

"Olabilir. Zeynep senden bir şey isteyeceğim abicim."

"İste abi."

"Semih Marmara Üniversitesi'ni kazanmış ama oraya gitmem beni Hacettepe'ye alın diyor. Sen onun yerine okul itirazını yapar mısın?"

"Y-yaparım abi bana bilgilerini ver."

"Mesaj olarak attım."

"Tamam şimdi hallederim."

"Teşekkür ederim."

Odadan çıktığında şaşkınlığı hâlâ üzerimden atamıyordum.

Demek ki Marmara Üniversitesi'ni kazanmıştı.

Peki neden Hacettepe'yi istiyordu?

Saçma sapan umutlanmayıp tercih itirazını yapmıştım.

Nedense neden bana neydi ki sonuçta?

•••

Saat öğlen 12'ye geliyordu ve Semih Bey hâlâ ortalarda yoktu.

Telefonu alıp arayacağım esnada vazgeçip geri bıraktım.

Şimdi salak salak konuşup benim de asabımı bozardı.

Ama merak da ediyordum.

Daha fazla dayanamayıp Semih Bey'i aradım.

Telefon açılıyor ama açmıyordu. Tam kapatacağım esnada telefon açıldı ama ses gelmiyordu.

"Semih Bey!"

İki üç kere ismini söylesem de cevap vermiyordu.

Telefonu kapatacağım esnada inleme sesi duymuştum.

"Semih Bey iyi misiniz?"

Ses vermiyordu. Bir şey mi olmuştu?

Hızlı adımlarla odadan çıkıp Yiğit abinin odasına gittim.

"Ab-"

Odada başkalarının olduğunu fark ettiğimde utanmadan edememiştim. Ama şuan bunun sırası değildi. Semih Bey iyi değildi anlaşılan.

"Yiğit Bey iki dakika gelebilir misiniz?"

"Geliyorum Zeynep Hanım."

Odadan çıkıp koridorda Yiğit abiyi bekliyordum.

Yanıma geldiğinde;

"Noldu Zeynep?"

"Abi Semih Bey iyi değil."

"Ne diyorsun? Nereden biliyorsun?"

"Bu saate kadar gelmeyince bende aradım ilk başta telefonu açmadı tam kapatacağım esnada açtı ama ses vermedi sonra inleme sesi geldi."

"Allah kahretsin. Lütfen kendine bir şey yapmamış olsun."

"Ne?"

"Tamam Zeynep saol sen burda kal içerideki misafirler ile ilgilen."

"Olmaz abi bende gelicem."

"Zeynep dediğim yap!"

"Ama abi!"

"Tamam gel! Vakit kaybetmememiz lazım."

Hızla şirketten çıkıp Semih Bey'in evine gelmiştik.

Karşılaşacağım manzara ile korksam da içeri girmiştim.

Odasına çıktığımız da üst katta yerde öylece yatıyordu ve oldukça yorgun görünüyordu.

Yiğit abi bu durum karşısında pek de yabancı gibi durmuyordu.

Gayet soğuk kanlı bir biçimde odadın bir bölgesine yönelip ilaç kutusunu eline aldı ve küfür edip aynı yere fırlattı.

O ilaçlar neydi?

Semih Bey'i hemen yerden kaldırıp aşağıya indirmeye başladı.

Arabanın önüne geldiğimizde;

"Zeynep kapıyı aç!"

Hızla dediğini yapıp kapıyı açtım.

"Otur arkaya!"

Arka koltuğa oturduğum an Semih Bey'i de başı bacağıma gelecek şekilde yan yatırdı.

Kendisi de hızla arabaya binip sürmeye başladı.

Semih Bey titremeye başladığı an ağzından köpükler çıkmaya başlamıştı.

Korkudan ne yapacağımı bilemedim.

"Abi bir şey oluyor."

"Yan tut! Elinle başına destek ver."

Dediğini yapmıştım. Ne oluyordu böyle? Ne yapmıştı kendine?

Bir bölümün daha sonuna geldik❤️‍🩹 yorum ve oylarınızı bekliyorum❤️‍🩹

Keyifli Okumalar❤️‍🩹