Gurur❤️‍🩹

1 Ay Sonra;

Sınava gireceğim okula geldim ve şuan sınıfta saatin gelmesini bekliyordum.

Kitapçık dağıtılırken nefes alamam daha da zorlaşıyordu.

Sanki bütün bildiklerim aklımdan uçup gitmişti.

Gözetmenin komutu ile kitapçıları açıp içinde eksik soru var mı diye hızlıca kontrol ettik ardından saatin gelmesi ile soruları çözmeye başladık.

İlk soruyu çözmeye çalışırken o kadar stresliydim ki bu hissi anlatmaya kelimelerim yetmez.

Ama sonra diğer soruları çöze çöze stresim bir nebze de olsun azalmıştı.

Şuan düşündüğüm tek şey bugünü ve yarını atlatıp güzel bir geleceğin hayalini kurmaktı.

Evet ben ve yine hayaller...

O iki buçuk saat nasıl geçti bilinmez. Sınav başlamadan önce zaman durmuştu başladıktan sonra da bize inat akıp gitmişti.

Okuldan çıkıp otobüs durağına doğru ilerledim.

Yollar o kadar kalabalıktı ki. Herkes anne ve babası ile gelmişti. Ben ise tek...

Otobüs durağına ilerlediğim esnada aniden bir araba karşıma çıktı ve istemsizce irkildim.

Araba ani fren yaparak durdu ve camını açtı.

"Kimse sana yolun ortasında yürümemen gerektiğini öğretmedi mi?"

"Pardon da sen kim oluyorsun da benimle bu şekilde konuşuyorsun? Ona bakılırsa sana da ehliyeti verenenin ben..."

"Hayırdır kızım sen!"

"Bana baksana sen! Doğru konuş benimle kızım mızın sen hayırdır?"

"Fesupanallah çattık bir manyağa."

"Manyak senin kendindir!"

Bir günüm, sadece tek bir günüm sorunsuz geçemez miydi?

İlla bir bela beni bulacaktı.

Sorunsuz bir şekilde yurda geldiğimde telefonu elime alıp sınav hakkında yapılan yorumları okudum.

"Ooo prenses de gelmiş. Ee yurdumuzun Einstein'nın sınavı nasıl geçmiş bakalım?"

"Şuan sizinle hiç uğraşamayacağım bulaşmayın bana!"

"Ne o prenses şimdiden posta koymaya mı başladın bize gerçi sana koyan çoktan koymuş."

İşte bana bu cümleyi kurmayacaktı. Hızla ayağa kalktığım gibi karşımda gevşek gevşek konuşan sürtüğün saçını çekip yere yatırdım.

"Evet bana koyan çoktan koymuş ama ailem tarafından terk edilerek. Senin gibi orospuluk yapmadım yani. O yüzden bak bana gururla söylüyorum çünkü en azından ahlakım yerinde çok şükür."

Sinirle odadan çıkmıştı. Bugünlük ona bu ders yeterde artardı bile.

•••

Yaklaşık bir saattir AYT sınavı için son tekrarları yapıyordum.

Konulara son bir kez daha göz gezdirdiğim esnada odanın kapısı açıldı ve yurt görevlisi odaya girdi.

"Zeynep, müdür bey seni çağırıyor."

Yine ne diyecekti Allah bilir.

Odadan çıktığım gibi müdürün odasına gittim. Kapıyı tıklayıp içeri girdiğimde Yaren'in müdürün odasında ağladığını gördüm.

Üstü başı yırtık içindeydi.

"Zeynep senin amacın ne? Ne yapmaya çalışıyorsun?"

"Benim tek bir amacım var bu hayatta. Ve emin olun ki işe yaramaz, ruh hastası psikopat için bu amacımı boşa harcamam."

"Arkadaşının hali ne? Bir de üstüne üstlük o kadar hakaret etmişsin."

"Anlaşılan yine kendi kılıfına göre uydurmuş. O halde siz de nasıl inanmak istiyorsanız inanın benim bu saatten sonra size söyleyecek tek kelimem bile yok!"

"Senin dilin fazla uzamış Zeynep. Haddini aşma! Burda benim bir lafımla gidersin ona göre ayağını denk al!"

"Beni bu şekilde korkutamazsınız. İsterseniz kovun bu benim umurumda bile olmaz ben yıllar önce olduğu gibi yine kendi başımın çaresine bakarım."

"Sınavın iyi geçtiği için mi bu kadar rahat konuşabiliyorsun?"

"Bu hayatta her şey sınav değil! Benim karşıma geçip bu şekilde konuşabiliyorsanız eğer bende size bu şekilde karşılık veririm. Çünkü bir insanda gurur olmalı dimi sonuçta."

"Bu laflarını sana sonuçlar açıklandıktan sonra tek tek hatırlatacağım."

"Umarım o zaman yüzüme bakabilecek durumda olursunuz! İyi akşamlar."

Bu saatten sonra hiç kimseye eyvallahım olmayacaktı.

Kendimi bu hapishaneden kurtaracaktım. Hayalini kurduğum hayatı yaşayacaktım. Tek başıma hiçbir erkeğe veya hiç kimseye minnet duymadan kendi ayaklarımın üstünde duracaktım.

Durmak zorundaydım başka çarem yoktu.

•••

AYT'yi de atlatmıştım ve korktuğum gibi asla değildi. Şuan sokak ortasında "artık özgürüm" diye bağırasım geliyordu.

Ama kendimi frenlemem lazımdı biliyorum. Yıllarca emek verdiğim şeyin meyvesini umarım alırdım.

Yurda gittiğimde ılık bir duş aldım ardından kitap okumaya başladım.

Sınav yüzünden sevdiğim bir çok aktiviteden uzak kalmıştım.

Eğer bir şeyi çok istiyorsanız bazı sevdiğiniz şeylerden vazgeçmeniz gerekiyor.

Evet bir an yine duygusala bağladık.

Kulağımda yankılanan Semicenk şarkıları elimde her bir cümlesini hissederek ve neredeyse yaşayarak yazdığım kitabımı okuyordum. Mafya Karısı...

Sınav senesi belki de hiç yapmamam gereken şeyi yapmıştım. Kitap yazmaya başlamıştım.

Evet belki bu durum size saçma gelebilir ama ben bunu yapmıştım. Çünkü kendimi başka türlü rahatlatamazdım. Bana bu dünyada tek iyi gelen şey kitap ve müzikdi.

Bu ikili ile ruhumun dinlendiğini hissediyorum. Sanki ruhumun ilaçları bu muhteşem ikiliymişcesine.

Odanın kapısı açılması ile içeri görevli abla girmişti.

"Zeynep kızım müdür seni odasına çağırıyor."

Bir bu eksikti. Bu adam beni bir saniye görmeden yapamıyordu.

Kapının önüne geldiğimde kendime sakinleşmek adına telkinler verdim.

Omuzlarım dik bir şekilde odasına girdim.

"Beni çağırmışsınız."

"Valizini topla gidiyorsun buradan."

"Pardon?"

"Gayet açık olduğumu düşünüyorum."

"Ne o, çok sevdiğin biricik küçük sevgiline yaptığım hareket için mi bütün bunlar."

"Bana bak kendine gel ve haddini aşma! Ben senden daha kıdemliyim senle ben yan yana bile gelemeyiz. Kendine gel ve sınırını bil!"

"Her okuyan adam olsaydı şuan bu dünyada sizin gibi pislikler olmazdı."

"Defol git gözüm görmesin seni."

"Kendimden nefret etmeye başladım sayenizde biliyor musunuz? Allah kahretsin ki bunca yıl burada senin gibi bir pisliğin yönetimi altında yaşadığım için kendimden nefret etmeye başladım. Gidiyorum ve umarım yaşattıklarınızı yaşamadan ölmessiniz ve umarım bir gün gerçekler gün yüzüne çıkar ve herkes sizin ne mal olduğunuzu anlar!"

Ona karşı son cümlem bu olmuştu. Yurtda kalmaya başladığım zaman yaklaşık 1 ay sonra sayın pek kıymetli mevki sahibi müdürümüzü yurtta kalan bir kızla birlikte uygunsuz yakalamıştım ve o günden sonra da zaten bana karşı düşmanca hareketler sergiliyordu.

Bu zamana kadar susmuştum, susmak zorunda kalmıştım ama artık daha fazla gururumu yok sayıp kendimi küçük düşüremezdim. Eski Zeynep yoktu çünkü artık.

Bir bölümün daha sonuna geldik umarım severek okuyorsunuzdur❤️‍🩹 yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum❤️‍🩹

Keyifli Okumalar❤️‍🩹