İnat Uğruna Verilen Karar❤️‍🩹

Mutlu, heyecanlı ve bir o kadar da yorucu geçen günün ardından odama geçip geleceğim hakkında düşünmeye başladım.

Şuan halihazırda ne kadar zorunda olsam da çalıştığım bir iş vardı ve ben bu işi zamanında severek yapmasam da bana fazlasıyla yardımcı olmuşlardı.

Şimdi bu işten ayrılmam gerekiyordu ve bunu söylemek için kendimde o cesareti bulamıyordum.

Beni işe alırlarken Semih'i değiştirmem gerektiğini söylemişti ama ben istediklerini verememiştim.

Adam resmen yontulmamış odun çıkmıştı.

Düşünceler artık nefesimi kesecek düzeye geldiğince telefonumu alıp Ayla ablayı aramıştım.

"Abla uyuyor muydun?"

"Yok uyumuyordum da sen iyi misin?"

"İyiyim abla da sana bir şey söylemem gerekiyor."

"Söyle bakalım."

"Abla artık benim derslerim başlayacak ya peki benim şuan çalıştığım iş ne olacak?"

Uzun süre telefonda ses gelmeyince gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.

Biliyordum hâlâ devam etmemi istiyorlardı. Tam telefonu kapatacağım esnada;

"Yiğit ile konuşacağım bu konuyu sen şimdi bunu kafana takma güzelim."

"Gerçekten mi?"

"Gerçekten."

İçimdeki her an yok olmaya hazırlanan umut yeniden canlanmıştı.

"Çok teşekkür ederim abla. İyiki varsın."

"Sende iyiki varsın çiçeğim. Hadi uyu dinlen şimdi."

Telefonu kapatıp komedinin üzerine koydum.

Umarım halledebilirdi. Yoksa hem o işte çalışıp hem de derslerime yoğunlaşmam oldukça zor olacaktı benim için.

AYLA KARAHANLI'DAN;

Zeynep ile konuştuktan sonra Yiğit'in yanına çalışma odasına gittim.

"Yiğit müsait misin?"

"Müsaitim gel güzelim."

Yanına gidip kapıyı kapattım.

"Seninle bir şey konuşmam lazım."

"Hayırdır?"

"Şu Zeynep'in çalıştığı iş ne olacak?"

Duraksadı. Anlaşılan bu durumu o da düşünmemişti.

"Düşünmedin dimi?"

"Düşünmedim."

"Düşün o zaman!"

Sesim beklemediğim şekilde yüksek çıkmıştı. Hem kıza bu işi mecbur bırakmıştı hem de hesaba katmadığı şeyler vardı.

Bir insanın hayalleriyle oynamak umutlarını yok etmek bu kadar basit miydi?

"Ayla bir sakin mi olsan? Sence de fazla abartmıyor musun?"

"He bir de abartan kişi ben oldum öyle mi? Yiğit bilmem farkında mısın ama sen kızın hayatıyla oynuyorsun?"

"Düşünüyorum Ayla. Bu boktan işin içinden nasıl çıkarız diye düşünüyorum."

"Kabul ettin sonunda saçma sapan olduğunu."

"Ayla şuan kafamı toparlamam lazım."

Demek istediği şeyi çok iyi anlamıştım. Beni kırmak istemeden yalnız bırak diyordu.

Peki bende ona istediğini verirdim o zaman.

Hızla odadan çıkıp kapıyı sertçe kapattım.

Bu kadarı da fazlaydı. Kendi çıkarı için başkalarını kullanmasına izin veremezdim.

Çocukların odasına gittiğimde uyuduklarını gördüm.

Üstlerini örtüp odama geçtim. Yatağa uzandığım an kapı açılmıştı.

Aldırış etmeden gözlerimi kapattım. Yatakta hareketlilik hissettiğimde gözlerim resmen Yiğit'in geldiğini anlamışcasına o yöne doğru gitmeye çalışıyordu.

Ne kadar engellemeye çalışsam da bu pek mümkün olmuyordu.

Yiğit de yatağa uzanıp beni kendine doğru çekip saçlarımı öpücük kondurmaya başladı.

Bu hareketi ile yumuşamam an meselesiydi.

"Özür dilerim."

Sesi kötü geliyordu. Elbette o da böyle olsun istemezdi ama neden böyle bir oyuna başvurmuştu anlam veremiyordum.

"Beni anlarsın diye düşünüyordum. Bende o kız üzülmesin diye elimden gelenin fazlasını yaptım yapmaya da devam edeceğim ama kardeşimi de düşünmek zorundayım. Beni böyle merhametsiz biri olarak görmene dayanamıyorum Ayla'm."

Daha fazla dayanamayıp Yiğit'e doğru döndüm ve ona sıkıca sarıldım.

"Merhametinden hiçbir şüphem yok! Ama başka yollar varken sen en zorunu seçtin."

"Çok düşündüm. En son çaremdi şuan içinde bulunduğumuz durum. Ama inan düşündükçe iyice işler karıştı."

"Şuanda durum pek farksız sayılmaz."

"Öyle oldu işler iyice çıkmaza girdi. Şimdi kıza istediği şeyi versek bu sefer Semih..."

Yiğit yataktan kalkıp cama doğru ilerledi.

Kafası oldukça karışıktı ve bende üstüne çok gitmiştim.

Bende yanına ilerleyip başımı sırtına koydum.

"Sevgilim kafan çok karışık hadi uyuyalım yarın konuşuruz bunları."

"Sen yat güzelim bende gelirim birazdan."

Yatağa geçtiğimde Yiğit de odadan çıkmıştı.

Acaba istemeden de olsa kalbini mi kırmıştım.

Yiğit'i o halde bırakıp uyumak içimden gelmemişti.

Odadan çıkıp çalışma odasına gittim. Belki oradadır diye ama yoktu.

Aşağı salona indiğimde orada da yoktu.

Son olarak çocukların odasına baktığımda beşiğin önünde oturmuş çocukları seyrediyordu.

Bir yandan da Melisa'nın saçını okşuyordu.

Yanına gidip elini tuttuğumda gözünden yaş akıp gitmişti ve benim yüreğim parçalanmıştı.

Yiğit'i bu şekilde görmeye dayanamıyordum.

Başını göğsüme koyup konuşmaya başladı.

"Düşünüyorum da Melisa, Zeynep'in yerinde olsaydı eğer..."

Cümlesini tamamlayamamıştı.

İşte ben bu adama aşıktım. Merhametiyle, iyi niyetiyle her şeyiyle ben bu adama aşıktım.

Gözyaşlarını silip yüzünü yüzüme yanaştırdım.

"Herkesin bir imtihanı vardır Yiğit. Zeynep'in imtihanı da buymuş demek ki. Evet seninde hatan var ama daha fazla kendine yüklenip üzülmeni istemiyorum. Hadi gel odamıza gidelim."

Çocukların odasından çıkıp odamıza gittik. Yiğit'i sakinleştirmek adına her türlü yolu deniyordum ama fayda etmiyordu.

Bu durum yüzünden hepimiz oldukça yıpranmıştık.

ZEYNEP BAŞAR'DAN;

Ayla abladan haber bekliyordum ama henüz bir şey söylememişti.

Haber gelene kadar mecburen şirkete gidecektim.

Şirkete gitmek için hazırlanıp evden çıktım.

Şirkete vardığımda bugünkü planların üzerinden geçtim ve Semih Bey'in odasına doğru ilerledim.

"İstemiyorum abi. Ben bu saatten sonra okulla uğraşamam. Gir dedin sınava girdim tamam daha fazlasını isteme benden."

Dinlemek etik olmasa da merakıma yenik düşüp dinlemeye devam ettim.

"Beni ilgilendirmez. İyi işte kurtuluyoruz birbirimizden."

Karşı tarafın cevabını beklemeden telefonu masaya fırlattı.

Kapıyı tıklayıp içeri girdiğimde nefret dolu bakışları sanki iki katına çıkmıştı.

"Bugünkü programınızdan bahsetmek için geldim."

"Ne duruyorsun gitsene!"

"Anlamadım?"

"Kazanmışsın işte git diyorum istediğin oldu."

"Elimde olsa bir saniye bile durmam bundan emin olabilirsiniz!"

"Burdan bakınca pek de öyle görünmüyor!"

"Ne demeye çalışıyorsun sen?"

"Senin burada çalışmanın nedenini ikimiz de çok iyi biliyoruz. İstediğini elde ettin ama hâlâ burda çalışmaya devam ediyorsun git o halde! Bak abim sana her türlü olanağı sağlıyor zaten."

"Gitmiyorum!"

Tek söyleyebildiğim kelime bu olmuştu.

Şuan şu dakika da kararımı vermiştim. Ne olursa olsun ben gitmiyordum bu işte çalışmaya devam edecektim.

Onun ki inatsa benimki de inattı bakalım bu inat hangimizi yok edecekti.

Bir bölümün daha sonuna geldik🫠 yorumlarınızı ve oylarınızı bekliyorum❤️‍🩹 kendinize çok iyi bakın veeee Geçmişin İzleri'nde kalıınn🌸

Keyifli Okumalar❤️‍🩹