Kalpten Kalbe❤️‍🩹

O gece evin içinde farklı bir sessizlik vardı.Ne korku, ne huzursuzluk... Bu, yeni bir başlangıcın sessizliğiydi.Derin yatağında oturuyordu, oyuncak ayısına sarılmıştı.

Yatağın kenarına oturup;

"Uykun mu gelmiyor Derin?"

“Burası çok sessiz... Orada hep gürültü olurdu. Karanlık olunca korkardım. Ama burası farklı...”

Zeynep yatağa uzanıp üzerini örttü ve elini Derin'e uzattı.

“Korkarsan elimi tut. Annem bana küçükken hep ‘sevgi korkuyu yener’ derdi.”

"Peki annen nerde şimdi?"

"Bilmiyorum. Çok uzaklarda belki de."

"Nasıl yani?"

"Ben de senin gibi yetimhanede kalıyordum Derin. Ortak noktalarımız var seninle. Hadi bakalım uyuyalım."

Derin'in gözleri dolmuştu.

"Noldu Derin?"

"İlk kez biri korktuğum için bana elini tutmam için elini uzatıyor."

O sırada kapı hafifçe aralandı. Semih Zeynep ve Derin'in sesini duyup içeri girmişti. Gözleri dolmuştu ama sesi sakindi.

“Uyuyamayan iki kalp gördüm burada…”

Semih de yatağın diğer tarafına geçip uzandı ve Derin'i ortamıza aldık.

Elini Derin'in saçlarına uzattı ve okşamaya başladı.

“Biliyor musun Derin, seni ilk gördüğümde içimde bir şey kıpırdadı. Sanki kalbim, seni beklediğini söyledi bana. Bazen babalık bir anda olur... Ve sen o an bana ‘baba" gibi hissettirdin.”

Derin titrek sesle;

"Bende sana 'baba' diyebilir miyim, bir gün..."

Semih'in gözlerinden süzülen yaş Derin'in eline damladı.

"O gün bu gün olabilir mi?"

Derin sıkıca Semih'e sarıldı. O an sadece bir evde değildi bir kalpteydi.

Sessizce bu sahneyi izliyordum.

“Hayat bazen sana kanından olmayan ama kalbinden eksik kalan kişiyi gönderir... Derin bizim tamamımız oldu.”

O gece, evde herkes huzurla uyudu. Korkular, geçmişin izleri yavaş yavaş silinmeye başladı. Çünkü bir çocuk, ilk defa babasının elini tutarak uyudu. Ve Semih içindeki babalığı hissetti, ve ben ailemin tamamlandığını gördü.

Ve kalpten kalbe kurulan bu köprüde, sevgi her şeyi iyileştirmeye başladı…

Duygu dolu bir bölümün daha sonuna geldik🥹 yorum ve oylarınızı bekliyorum❤️‍🩹

Keyifli Okumalar❤️‍🩹