Yıllar Sonra❤️‍🩹

Ne kadar süredir oturup yıldızları seyrediyoruz bilmiyorum ama Semih ile yaptığım en güzel aktivitelerden biri olabilirdi.

Semih kalkıp içeri girdiğinde bende tam arkasından gideceğim esnada gelip beni kendine doğru çekti ve sarıldı.

Sarılmasına karşılık verdiğim an cebinden bir kutu çıkardı.

"Gözlerimi her sabah seninle açıp, geceleri seninle kapatmak istiyorum. Sabah gözlerimi açtığımda seni görmek istiyorum. Ömrümün sonuna denk seninle birlikte olmak istiyorum. Seninle aynı geceye dalıp aynı sabaha kalkmak istiyorum. Seninle bir ömür boyu beraber olmak istiyorum. Benimle evlenir misin güzel gözlüm."

Semih'in kurduğu cümleler karşısında adeta kafamda cümle oluşturmayı unutmuştum.

Şiir gibi konuşuyordu. Hiçbir şey demeyip saatlerce oturup onun o huzur veren sesiyle bu güzel cümlelerini dinleyebilirdim.

"Evet, seninle bir ömür boyu beraber olmak istiyorum sevgilim."

Kutudan yüzüğü çıkarıp parmağıma taktı. Birlikte huzur içinde eve girip yukarı çıktık.

İkimiz de ayrı odalara gireceğimiz esnada;

"Bugün birlikte uyuyalım mı güzelim?"

Tebessüm edip;

"Uyuyalım sevgilim."

Odaya geçip yatağa uzandık. Semih'in kollarında huzur dolu uykuya teslim ettim kendimi.

•••

Sabah erkenden kalkıp kahvaltı hazırladım.

Bugün ikimizinde boş günüydü. Birlikte vakit geçirmek için çok güzel bir fırsattı.

Sofrayı kurduktan sonra odaya çıkıp Semih'i kaldırdım.

Sohbet eşliğinde kahvaltımızı yaptıktan sonra yola koyulduk.

Burası ne kadar güzel olsa da yarın okulumuz vardı. Mecbur eve dönmek zorundaydık.

Yolda ilerlerken telefonum çaldı.

"Efendim abla."

"Nasılsın çiçeğim."

"İyiyim ablam sen?"

"Bende iyiyim. Bak ne dicem bugün hepimiz bizde toplanıyoruz. Sizde gelsenize."

Semih'e doğru dönüp;

"Ayla abla bizi çağırıyor. Hepsi onlarda toplanacakmış. Bizde gider miyiz?"

"İstersen gideriz güzelim."

İstemez olur muydum. Ayla ablanın yeri bende hep ayrıydı.

"Tamam abla geliyoruz."

"Tamam canım geç kalmayın ama olur mu?"

"Tamam ablam."

Direk Ayla ablalara gitmiştik. Kapıyı açtıklarında görüş açıma minik civcivlerim girmişti.

Nasıl da özlemiştim. İkisi birden sarılmaya çalışıyorlardı.

"Ya bıyaksana Asyan o benim abyam."

"Asıy sen bıyak Meyisa o benim."

O kadar tatlı konuşuyorlardı ki üstelik benim için bu şekilde ufak tartışmaları onları ısırmamak için kendimi zor tutuyordum.

"Hadi bakalım ikinizde içeri. Ben ikinizin de ablasıyım bir kere. 3 e kadar sayacağım hanginiz önce içeri gitmiş olursa önce onu gıdıklamaya başlayacağım."

İkisi birden içeri doğru koştuklarında gülmeden edememiştim.

"Baksana seni nasıl seviyorlar."

"Evet abla bende onları çok seviyorum."

"Zeynep senin yüzünden amcasını unuttular."

"Sende unutturma o zaman Semih'cim."

Hep birlikte içeri girdiğimiz de ben biraz Melisa ve Aslan ile oynamaya başlamıştım.

"Önce hanginiz geldi bakalım."

"Ben."

"Hayır ben."

"Hımm o zamannn ikinizi birden gıdıklayacağım."

İkisi birden çığlık ata ata evde koşuşturuyorlardı. O kadar tatlılardı ki...

Kapı çaldığında Yeşim teyze ve Çise abla da gelmişti.

Sevgi beni gördüğü an gözleri parıldamaya başlamıştı.

"Benim sevgi pıtırcığım mı gelmiş."

Paytak paytak yanıma gelip kucağıma oturdu.

Ben bu çocukları neden bu kadar çok seviyordum acaba?

Yeşim teyze ve Çise ablaya sarıldıktan sonra biz kızlar mutfağa geçip sofrayı kurmaya başlamıştık.

Salataları tabağa koyacağım esnada Çise abla elimi tuttu.

"Ohaaa."

Ayla abla bize doğru döndüğünde o da parmağımda ki yüzüğe bakıyordu.

Hemen yanıma gelip bana sarıldı.

"Gerçekten mi?"

Şuan nedenini bilmediğim şekilde utanmıştım.

Tebessüm edip başımı evet anlamında sallamakla yetinmiştim.

"Hayırlı olsun güzelim benim. Hep çok mutlu ol."

"Teşekkür ederim ablam."

"Hayırlı olsun deli kızım. Ömür boyu mutlu ol."

"Teşekkür ederim Çise abla."

"Eee dökül bakalım bizim oduncuk nasıl etti evlenme teklifini."

"Çiftlik evine gitmiştik. Orda yıldızları seyrediyorduk. Sonra bir anda içeri girdi geri bahçeye geldiğinde güzel şeyler söyleyip yüzüğü parmağıma taktı."

"Vay be Semih'e bak sen. Odunu yontun ya helal kız sana."

Çise ablanın kurduğu cümle ile utanmıştım ama haklıydı. Semih yontulmamış odun olarak benim hayatıma girmişti.

Sofrayı kurduktan sonra ailecek yemeklerimizi yemiştik.

Yemekten sonra çaylarımızı içtikten sonra eve gideceğimiz esnada;

"Anne, abi biz Zeynep ile bir karar verdik."

Bakışlarım Semih'e kaydığında gözlerinin içi gülüyordu resmen.

"Biz Zeynep ile yakın zamanda evlenmeyi düşünüyoruz."

Yeşim teyzeye bakışlarım kaydığında gözlerinin dolduğunu görmüştüm.

Oğlunun mutlu olduğunu görmek onu da fazlasıyla mutlu ediyordu.

Yiğit abi ayağa kalkıp Semih'e sarıldı.

"Mutluluk her daim sizinle olsun kardeşim. Hayırlı olsun."

"Saol abim."

Yeşim anne ikimizin de elini tutup;

"Biliyordum. Başaracağınızı, mutlu olacağınızı biliyordum. Mutluluk peşinizi hiç bırakmasın evlatlarım."

Semihle ikimiz Yeşim teyzenin elini öpüp ona sarıldık.

Yiğit abi bana doğru geldiğinde gözlerini benden kaçırıyordu.

"Mutlu olmayı fazlasıyla hak edensiniz. Hep çok mutlu olun."

"Teşekkür ederim abi."

Sarıldığımda hiç tereddüt etmeden sarılmama karşılık vermişti.

"Bana kırgın mısın hâlâ?"

"Kardeşler abilerine kırılmaz ki."

Ona hâlâ kırgın olduğumu düşünüyordu. Ama değildim. Evet ilk aklıma geldiğinde sinirlenmiş ve hayal kırıklığına fazlasıyla uğramıştım ama o dönemde hiç kimse sağlıklı hareket edemiyordu.

Duyguların geçici olduğu dönemdi. Yanlış zamanda karşılaşmıştık ama bu karşılaşmayı az hasar ile atlatıp birlik olup güzel günlere gelebilmiştik.

Yıllar sonra aile şefkatini bu aileden hissedebilmiştim.

Bir ablam ve abim olmuştu. Anne şefkati ile yaklaşan ve çok yakında annem olacak Yeşim teyze ile karşılaşmıştım. İçi dışı bir deli dolu Çişe ablamı tanımıştım.

Dünyalar tatlısı üç tane yeğenim olmuştu. Bu aile bana yeniden umut oldu ve bazı şeylere sahip olmamı sağladı.

Ben bu aileyle çok mutluydum...

Bir bölümün daha sonuna geldiiik🥳

🫲🏻 hadi tutun elimden birlikte yıldızı parlatmaya ve oy vermeye gidelim shshshs

Bir sonraki bölüm zaman anlamalı olacak burdan duyurusunu yapmış olayım😍

Keyifli Okumalar💙