63. Bölüm

1 Hafta Sonra;

"Ayla gitmeseniz olmuyor muydu?"

"Yeşim anne orada biz burada olamıyoruz ki Çise. Zaten yeterince ayrı kaldık."

"Haklısın ama peki ya biz."

"Bebeğim siz gelirsiniz tatilde biz geliriz birbirimizi hiç bırakmayız ki."

"Öyle diyorsun ama ya unutursan."

"Öyle bir şey söz konusu bile olamaz."

Çise bana sarılıp ağlamaya başlamıştı.

"Kızım saçmalama ya sanki nereye gidiyorum. Orada daha mutlu olacağız böylesi bizim için çok daha iyi olacak."

"Tamam kuzum sen öyle diyorsan. Çok mutlu ol ama tamam mı? Hiç kimsenin artık seni üzmesine izin verme."

"Hep çok mutlu olalım. Artık üzülmeden ailemizle, sevdiklerimiz ile çok mutlu bir hayat yaşayalım çünkü biz mutlu olmayı fazlasıyla hak ettik. Çok mücadele verdik ve başardık sonunda."

"Başardık dimi?"

"Başardık."

Son kez birbirimize sarılıp Çise'den ayrılmıştım. Alperen ile vedalaştıktan sonra sıra Sevgi'ye gelmişti.

Ama ben bu cadıyı nasıl bırakabilirdim ki?

"Teyse didiyo musun?"

"Teyze seni yer yer biliyor musun bal böceğim."

"Ditmesen."

"Teyzem gitmemiz gerekiyor ama siz bize gelirsiniz biz size geliriz hiç birbirimizi bırakmayacağız."

"Peki ya Meyisa ve Asyan."

Ya ben bu çocuğu yer bitirirdim. Daha doğru düzgün konuşamıyordu bile ama düşünceleri bizimkiyle aynıydı.

"Onları da götürmemiz gerekiyor."

Dudağını büzüp ağlamaya başlamıştı.

Başını göğsüme koyup saçını okşamaya başladım.

"Meleğim ağlama ama üzme kendini. Hem bak böyle yaparsan Melisa ve Aslan da çok üzülür."

"Ayamıyoyum ki."

"Aferim benim güzelime benim yeğenim hiç ağlamaz ki ya!"

"Ayayamam ki ya."

Hepimiz vedalaştıktan sonra yola koyulmuştuk.

Müzik açtığımda en sevdiğim şarkılardan biri çıkmıştı.

Ne olduğunu anlamadığım bir şekilde Yiğit de bir anda söylemeye başladı.

"Lan ben sana nerden tutuldum yokluğunla hep nasıl duruldum. Sağ elimi solumda avuttum boş yere, boş yere."

Elleri elimde gözleri gözlerimde bana baka baka şarkıyı söylüyordu.

Bir insan her şeyiyle mi mükemmel olurdu.

Evet olurdu bu kişi Yiğit Karahanlı ise olurdu.

Bu son nakaratında bende eşlik ettim ve birlikte söylemeye başladık.

"Lan ben sana nerden tutuldum göz göre göre nasıl duruldum. Sağ elimi solumda avuttum boş yere, boş yere."

Elimi dudağına götürüp öptü.

"Bu hayattaki tek şansımsın, nefesimsin, herşeyimsin."

"Bu hayattaki tek sığındığım limanımsın, tek ışığımsın, sen benim her şeyimsin Yiğit Karahanlı."

"Yiğit Karahanlı sana kurban olsun."

Ankara'ya, Yeşim annenin ve Semih'in yanına giderken o kadar mutlu ve huzurluyduk ki...

Demek ki aile böyle bir şeymiş...

Bölüm aşırı kısa oldu farkındayım ama bir düşüncem var onu da duyuru kısmında sizlerle paylaşacağım. Son olarak Ayla Karahanlı size seslenecek ve kitap final olacak. DUYURU KISMINDA ÇOK ÖNEMLİ VE ÖZEL BİR ŞEY PAYLAŞACAĞIM BEKLEMEDE KALIN🖤 desteklerinizi bekliyorum🖤

Keyifli Okumalar🖤