25. Bölüm Gerçeklerle Yüzleşme

Ya ben bı anlamadım gitti neden biz tam mutlu olunca belalar bizi buluyo anlamıyorumki tam gökalple mutlu oluyoruz seviniyoruz hep yarıda kesiliyo

Aklımdaki düşünceleri siktir edip gökalpi dinlemeye başladım

-bak Lavin bana kırılmanı istemem haklısın ama yemin ederim o adamın babam olduğunu bilmiyodum

Oflayarak elini tuttum

-sana kızmadım zaten sinirlerim bozuldu biran kaybolunca seni öyle görünce kendimi kaybettim sana ne yaptılarda o hale geldin gökalp

Bir an bakışlarımız koptu ve cama takıldı ardından yeniden bana dönünce derin bir nefes alarak anlatmaya başladı yattığı yerde doğrulmaya çalıştı ama karnındaki yara yüzünden tam dik oturamadı

-bilmiyorum zaten kafam gidikti şoktaydım bide o adam kafama vurunca anlamadım uyandığımda uyuşmuş gibiydim

Hemen kalkarak kafasının arkasına baktım boynu mosmordu nasıl vurdularsa adama odama gidip krem alıcaktımki birden bileğimden tuttu

-yeter gerek yok geçer bir iki güne

Bileğimi tutan eli gevşeyince dinlemeden odama gidip kremi alıp geldim boynuna sürdükten sonra yine oturdum

-açmısın bişeyler hazırlayabilirim

-hayır aç değilim

Gerçekten çok mahçuptum neden bunlar başıma geliyordu anlamıyordum

-gökalp sana bişey demem lazım

-söyle

Boynuna tutarak suratını ekşitince kalbim acıdı

-baban...

-ee nolmuş babama

-kaçmış

-nasıl ya nasıl kaçmış

-dur sakin ol

-nasıl sakin olayım Lavin delimisin sen

-bak biliyorum ama polisler arıyo hem zaten yara almayan yerin kalmamış bı kemiğinide bana kırdırtma

-korktum Lavin baya korktum

Akşam olmuştu hava kararmıştı

Eda haber verip odasına çıkmıştı bende hala onun yanındaydım o uyuyunca bende yanına kıvrıldım başımı koluna koyunca bir an suratı ekşidi bunu görünce hemen kalktım sonra

-şaka şaka

Diyince

-aptal

Diyerek üzerimize bir yorgan aldım ve uyuduk bütün gece doğrü dürüst uyuyamadım aman belki ağrısı olur diye

*

*

*

Uyandığımda yanım boştu saate baktığımda saat 12 ydi oha okadar nasıl uyumuşum hemen kalktım gökalp kalkmıştı panduflarımı giyip aşağıya indim adayla birlikte kahvaltı yapıyordu

Birden boynunu tutup ayağa kalkınca dengesini kaybetti ve yerine yine oturdu hemen koşup baktım iyileşiyordu ama tam geçene kadar bayağa bir ağrı yapacaktı

-tamam sakin ol yok bişeyim iyiyim ben

Eda dolaptan buz getirince ona işaret yaptım buzu yerine koydu

-yalan söylemeyi bırak artık iyi değilsin gökalp

Yüzlerimiz yakındı eda bizi izliyordu

-ya sana kaç kere dedim anı hareket yapma rahat dur diye bişeyede atlamasan ölmüyo gökalp sonra böyle çekiyosun çocukmusun ya yerinde duramiyomusun gerçekten artık bık-

Cümlemi tamamlayamadan dudaklarıma yapıştı hemen kendimden uzaklaştırıp

-eda burda farkındamısın

Diye masum bir açıklamada bulundum başını onaylar gibi sallayında ellerimi saçlarıma geçirdim ve

-bu adam deli vallaha deli

Diyerek odama çıktım