21.Bölüm-Damien’dan

Son on beş dakikadır zaptetmeye çalıştığım bir öfkeyle karşımdaki manzarayı izliyordum. Üstündeki elbiseye gözümü dikmeden duramadım, hafif yanmış teni resmen ışıldıyordu, bu içime tuhaf bir hisse sebep oluyordu. Yüzündeki gülümseme bir saniye olsun silinmemişti ve karşısındaki adamla dans

ederken o kadar rahat görünüyordu ki içimde yükselen kıskançlığa hakim olamadım. Ne halt ediyordu bu kadın? Yaslandığım duvarda sabit durmaya çalıştım, Nora'nın elbisesinin her hareketiyle biraz daha yukarı çıkmasını ve bacaklarının tehlikeli bir şekilde gözlerimin önüne serilmesini görmezden gelmeye çalıştım. Ellerimi kontrol etmek için kollarımı kavuşturmuştum, gözlerimi çeksem belki tahammül etmesi daha kolay olurdu.

Kalçasını adama sürtmesi benim için bir alarm niteliğinde oldu, onlara doğru yürürken

bir dakika daha düşünmedim.

Yanına ulaştığımda beni fark etmesi için hafifçe koluna dokundum, yanlarına bir herif daha gelmişti.

Nora bana döndü, hafifçe terlemiş yüzünü bana çevirdi, gözleri bir şaşkınlıkla aralandı. "Damien" dedi bir tepki olarak. Önce ona, üstündeki elbiseye sonra da omzundaki uzun boylu adamın koluna

baktım. O kolu her an kırabilirdim.

"Nora, bir sorun mu var?" Dedi sarışın olan, sesindeki korumacı tınlama daha fazla öfkelenmeme sebep oldu. "Bir sorun yok, sevgilimi almaya geldim." Diye yanıtladım sakince.

Nora bana yeniden şaşkınca döndü, nefesi boğazına tıkandı. Konuştuğumu duyunca sanki biraz daha titredi. Uyarırcasına ismimi söylerken ona

bakmadım; yanındakilere baktım. Koyu saçlı olan gülmemek için kendini zorluyordu sanki, o ağzını patlatabilirdim her an, etkili bir çözüm olurdu belki. Sinirlenmemeye çalışarak yanımdaki kadına döndüm.

Kolunu tuttum. Arkadaşlarına şaşkın şaşkın bakarken onu kalabalıktan çektim. Arkamdan düşmemeye çalışarak yürürken

homurdandığını duydum.

"Düşüp bir yerimi kırarsam seni de öldürürüm Damien." Umursamadım. Sessizce, daha karanlık bir koridora girdik. Sonra onu bir duvara çektiğimde, sırtı duvara hafifçe çarptı. Bir kolumu duvara, başının üstüne yasladım.

Vücudumun altında kalmıştı. Kokusu genzime doldu, kadın mükemmel kokuyordu, ilk tanıştığımızdan beri üstümde garip bir etkiye sebep olduğuna artık emin olduğum bir kokusu vardı. Ne kullandığını bile bilmiyordum ama resmen dikkatimi dağıtıyordu. Üstündeki o yazlık mavi elbise de

sınırlarımı zorluyordu. Gözleri yarı açık yarı kapalıydı, ben konuşurken dudaklarımı izlemesi damarlarımda öfkeden başka bir şeyin daha gezinmesine sebep oldu. Odaklanmaya çalıştım.

"Ne yaptığını zannediyorsun sen?" Dedim.

"Arkadaşlarımla dans ettiğim zannediyorum?" Dedi başını yukarı kaldırırken.

"Arkadaşların?"

Başını salladı, sadece gözlerimi izliyordu.

"Arkadaşlarınla sürekli bu kadar samimi mi dans edersin sen?" Diye sordum artık gizleyemediğim bir sinirle. Koca gözleri daha da açıldı.

"Samimi?" Dedi bu sefer benim gibi.

"İzlediğim kadarıyla ona sürtünmekten fazlasıyla hoşnuttun."

"Ne zamandır izliyorsun?" Sorduğu sorular sinirlerimi bozuyordu çünkü her soruda başını kaldırıp bana daha çok sokuluyordu.

"Nora" dedim. Bakışlarım benden izinsiz tekrar vücuduna indi. Bu elbiseyi giymek zorunda mıydı acaba?

"Ne var?" Diye sordu.

"Kimdi onlar?"

"Seni ilgilendirmez Damien." Dedi. Onu oracıkta kucaklayıp eve götürmemek için direndim, şansını zorluyordu.

"İlgilendirir, orada birileriyle bu kadar samimi olacaksan ilgilendirir."

Üstüne daha çok eğildiğim için hareket edemiyordu.

"Ne alaka bu seninle?" Diye sordu tekrar, gözleri sabit durmak için zorlanır gibiydi.

"Buradayken benimle sevgilisin unuttum mu Nora? Biri seni az önce benim gördüğüm şekilde görse buradan dönemeyiz."

"Miamideyiz Damien, kimsenin beni göreceği falan yok. İtibarını bu kadar düşünmene gerek yok yani." Keşke umursadığım şeyin bu olmadığını anlayabilseydi, itibar sikimde bile değildi, kendimi zor kontrol ediyordum.

"Buradayken benimlesin Nora, başka kimsenin sana o şekilde dokunmasına izin veremezsin." Dedim sınırımı korumaya çalışarak. Ona elbette seni kıskanıyorum diyemezdim.

"İstediğime istediğim izni veririm, abartma Damien. Anlaşma yaptık diye sahibim olduğunu mu düşündün sen?" gülmeye başladı.

"Öyle bir şey dediğim yok, biri fotoğrafınızı çekse uğraşacak olan benim. Adam seni yiyecekti!" daha çok gülmeye başladı. Cildinden yayılan parfüm kokusu doğru düzgün düşünmemi engelliyordu, ona

dokunmamak için kendimi zor tutuyordum.

"Sana ne bundan? Biri fotoğrafımızı Miami'de bir clubta mı çekecek? Sen buraya neden geldin hem?" diye diklendi.

"Konuşmak için, ama bu saçmalığa son vermem de iyi olmuş." Dedim yine sakince.

Arkamdan geçen biri çarpınca göğsüm onunkine yapıştı. Bedenim tamamen üstüme kapandığında yüzümüzün arasında milimler kala

durabildim.

Ayy ben bu bölümü çok seviyorum, Damien'ın bakışından da okuyalım. Böyle bölümleri seviyorsanız bir kaç tane daha gelir, kaldığımız yerden devam ederken Damien'ın ağzından da bölüm atacağım zaten 💖💖