44. Bölüm

Yanıyordum.

Damien beni kucağına alıp kapıdan içeriye girdiği andan beri yanıyordum, göğsüm patlayacakmış gibi inip kalkıyordu ve onun da benden farklı olduğu söylenemezdi.

Dudaklarımız bir an bile ayrılmadı, nefes molası bile vermeden öpüyordu beni.

Sanki son nefesi benim dudaklarımın arasındaymış gibi bana tutunmuştu, elleri saçlarımın arasında geziniyor, parmakları beni çıldırtacak kadar iyi hareket ediyordu.

Sırtım koridorun duvarına yaslandığı zaman gözlerimi açıp ona baktım, benim kadar dağılmış görünüyordu. Saçları ilk defa bu kadar karmaşık geldi gözüme, gömleğinin üç düğmesini açabilmiştim, gerisine titreyen ellerim pek yardımcı olmamıştı.

Nefes almak için biraz durduğumuz sırada Damien sıcak alnını benimkine yasladı, dudakları öpüşmemizin etkisinden şişmiş ve kızarıktı.

Beni izleyen gözleri bir şeyleri tartıyor gibiydi.

“Ne oldu?” Diye sordum istemsizce.

“Bundan emin misin?” Dedi temkinli bir ses tonuyla.

Güldüm “Bu sefer de bunu yapmamalıydık konuşması yapacaksan değilim Damien”.

Gülümsedi, dudaklarıma minik bir öpücük kondurdu. Bu seferki biraz daha şefkatliydi.

“O seferler aklımı kaçırmış olmalıyım, yoksa ağzımdan öyle bir şey çıkmazdı” dedi.

Ensesindeki saçlarla oynadım, hala kucağındaydık. Bacaklarım belinin etrafına sarılıyken ağırlığımdan hiç etkilenmiyormuş gibiydi.

“Yapmamalıydık ama” dedim umursamaz bir şekilde. Yüzünü benimkine iyice yaklaştırdı, alt dudağımı hafifçe dişleyerek öptükten sonra “evet, yapmamalıydık” dedi.

“Yine yapmamalıyız” nefes nefese konuştum. Bir kez daha beni aynı şekilde öptü.

“Evet, yine yapmamalıyız”

Onu kendime çekip öpücüğü uzattım, elleri bacaklarımdan yukarı çıktı ve kalçalarımı sıktı. İnlemek için ağzım kendiliğinden açıldığı an dili içeri kaydı, tadı tüm dilime yayıldı.

Damien’ın kalan düğmelerini çözerken beni odaya taşıdı. İçeri girdiğimiz zaman öpüşmemizin arasından ışığı bulup açtım. Sırtım yatağa değdiği zaman gözlerimi ona diktim.

“Yine de 1 aydır aklımdan çıkmadın Nora, hiçbir şeyi bu kadar istemedim” dedi. İtirafı karşısında yanaklarıma hücum eden kan parmak uçlarımı bile ısıttı.

“Bundan daha azı olmaz Damien, hiçbir zaman olmadı. Birbirimizden en fazla bu kadar uzak kalabiliyoruz, yine de daha fazlası da olmaz. ” Dedim.

“Farkındayım,”

Aklıma gelen şey deli saçması olsa da daha ben mantıklı düşünemeden ortaya serildi.

“Tek seferlik bir şey olsun”

Damien kaşlarını çattı. “İstediğin bu mu?”

“Yarın uyandığımızda yapacağımız konuşmayı şu an yapıyorum Damien, iki gün sonra gittiğinde bundan pişman olmak ya da bunun bir şeyleri değiştirip değiştirmediğini düşünmek istemiyorum. İşler tuhaflaşacak”

Damien bana baktı. “Tek seferlik, bir daha bunu konuşmayacağız. Arkadaş olmaya devam edeceğiz, seni her gördüğümde aklıma yaşadığımız bir şeyden bir pişmanlık gelsin istemiyorum.” Dedim yeniden. Onunla bundan daha fazlası olmayacağını biliyordum, yürümezdi. Yürütemezdik. Damien’ın da bunu inkar etmemesi bunu gösteriyordu, yine de aramızdaki çekimi inkar edemezdik. Bir seferlik kendime izin verecektim, onu buna değecek kadar istiyordum.

“Yaşamayacağız”

“Ama birbirimizi göreceğiz, beni yine bir sözleşmeyle kendine bağladın unuttun mu? Birbirimizden kaçmamızı istemiyorum, normal olmak istiyorum”

Beni yeniden öptü. “Öyle istiyorsan öyle olsun, tuhaflaşmayacak”

Ben cevap veremeden tekrar dudakları benimkileri esir aldı, dili baştan çıkarıcı bir şekilde benim dilimle bir ritim tutturdu.

Gömleğinin son düğmesini açtıktan sonra üstünden çıkardım, bronz teni ellerimin aldında ısındı.

Bu tek seferlik bir şeydi bu yüzden kontrol manyağı Nora olmayı bırakıyordum, Damien ile ilgili tüm sapkın düşüncelerim kafamın içini esir almıştı. Bu yüzden ellerimi aşağıya kaydırıp pantolonundan belli olan şişkinliği kavrayana kadar durmadım. Aynı anda Damien ağzımın içine doğru hırıltılı bir nefes verdi.

“Nora” dedi boğuk bir sesle.

“Adıma bayılıyorsun değil mi?”

Boynumu hafifçe emdiğinde gözlerimi kapattım.

“Adını söylediğimde dudaklarını birbirine bastırma şeklin hoşuma gidiyor.” Dedi. Elbisemin etekleri karnıma kadar sıyrılmıştı, Damien boynumu rahat bırakıp aşağılara kaydı, siyah çamaşırıma bir bakış attığında gözlerindeki açlık bacaklarımın arasında kayda değer bir etki yarattı.

“Öyle bir şey yapmıyorum” dedim nefes nefese.

Damien yerinden kıpırdamadı, hala siyah dantel çamaşırıma bakıyordu.

“Elbiseni çıkar” dudağımın içini dişlemeyi bırakıp elbisemi yukarı çektim ve başımın üstünden çıkardım. Bu kadar kolay söz dinlemem bile tuhaftı, dengemi bozmuştu. İçimde sütyen yoktu, bu yüzden karşısında sadece altımdaki çamaşırla kaldığımda Damien beni adeta gözleriyle yedi. Bana bakışlarından dolayı bile boşalabilirdim, bu adamda beni bu kadar etkileyen şey buydu. Bana gördüğü en güzel şeymişim gibi bakıyordu ve bu bir noktada onu daha fazla istememe sebep olacaktı. Bu yüzden buna daha fazla anlam yüklememeye çalıştım, onun yerine karnıma kondurduğu öpücüklere odaklandım.

“Yapıyorsun, tıpkı şu an bacaklarını birbirine bastırdığın gibi Nora”

Cevap vermedim, inlememek için çenemi kapalı tutmam gerekiyordu.

Dili göbek deliğimin altına kaydı, bir saniye durmayan elleri çamaşırımı hafifçe aşağıya çekmişti, öpücükleri çamaşırımdan açıkta kalan kısımlara ulaştığı zaman başımı yastığa koydum. Ölecektim, fazla bir şey yapmasına gerek yoktu. Her an kalp krizi geçirebilirdim.

İnlemelerim daha yüksek bir hal aldığında Damien parmaklarını çamaşırımın ince iplerine geçirdi ve tamamen aşağıya çekti.

Karnıma kondurduğu öpücüklere devam edip göğüslerime çıktı, saçlarından tutup onu kendime çekerken niyetim biraz sakinleşmekti ama Damien ben bunu yaparken izin vermedi.

Elleri her yerimde dolaştı, geri çekilip tekrar aşağıya kaydığında.

“Beni oyalama Nora” dedi.

“Konuşmayı keser misin?” Dedim zar zor.

“Konuşmamdan şikayet etmek için yanlış bir an seçtin”

Karşısında tamamen çıplak olmak bir şekilde hala utanç vericiydi, nasıl gözüktüğüme dair bir fikrim yoktu çünkü bunu hiç umursamamıştım. Owen ile her şey kolaydı…

“Bacaklarını açman gerek Nora”

Susması gerekiyordu, kim Damien kadar sessiz bir adamın beni konuşarak çıldırtabileceğini tahmin edebilirdi ki?

Bacaklarım kendiliğinden açıldığında gözlerindeki alev büyüdü.

Boğuk sesi sırtımın yay gibi gerilmesine sevep oldu. “Mükemmelsin”

Sonrası tam bir karmaşaydı, dili beni esir aldı, her noktama işkence etti. Kaç kez adını sayıkladığımı sayamadığım bir süre boyunca beni keşfetti.

Nefes nefese en tepeden aşağı düşerken omurgam titredi, adı ağzımda bir dua gibi takılı kaldı.

Altındakilerden kurtulup içime girdiğinde hâlâ kasılıyordum, birkaç git gel hareketinden sonra vücutlarımız bir yapboz parçası gibi birbirini tamamladı. Damien’ın hırıltılı nefesleri ve benim inlemelerim odayı doldurdu, kokusu her yanımı sarmışken birbirimizin içinde kaybolduk.

Kollarında uyuyakaldığımda hiçbir şey düşünmüyordum, onun da düşündüğünü sanmıyordum. Yaşadığımız an yeterliydi, şimdilik.

Nefes nefese kalmıştım, güneş tenimi ısıtırken soluklanmak için biraz durdum. Sabah uyandığımda Damien’ın kolu hala belime sarılıydı, kafamı toplamak ve dün gece pelte kıvamına gelmiş vücudumu normale döndürmek için koşuya çıkmam gerekiyordu. Sessizce kalkıp hazırlandıktan sonra evden çıkmış ve 1 saattir de dışarıda amaçladığım şeyi yapıyordum. Damien’ın uyanıp uyanmadığını bilmiyordum ama henüz eve dönmeye hazır değildim. Bu yüzden döndüğümde normal bir konuşma yapabilmek için köşedeki kahve dükkanından -Damien’ın bizi Owen ile resmen bastığı kafe- iki koca boy kahve aldım. Eve yavaş yavaş yürürken nefesimi düzeltmeye çalıştım, normal davranmak konusunda anlaşmıştık. Yine de onu gördüğümde ben normal davranabileceğimi düşünmediğimden kaçıyordum.

Gerisin geri eve girdiğim zaman mutfaktan gelen kadın kahkahası yerimde kalmama sebep oldu. Annemin kahkahası! Annemin!

Koşarak mutfağa girdiğimde elimdeki kahvelerden biri döküldü, elim yandığında ağzımdan bir “Lanet olsun!” Nidası çıktı. Mutfakta gördüğüm görüntü karşısında daha beter lanet okudum.

Damien ve annem mutfak tezgahına yaslanmıştı, annem Damien ne söylediyse hala gülüyordu.

Annem!

Damien’ı görmüştü.

“Ne oluyor?” Dedim şaşkınlıkla, umarım hala rüya görüyorumdur.

🌶️🌶️🌶️🌶️🌶️🌶️ alerttttt arkadaşlarr!!!! Yeni bölümde görüşürüz sizi bölümle baş başa bırakıyorummmm.